Επίθεση στο ηθικό πεδίο εξαπολύει η Νέα Δημοκρατία για να πλήξει την κυβέρνηση εκεί που την πονάει περισσότερο. Μιλάμε για το περιβόητο ηθικό πλεονέκτημα που ισχυρίζεται ότι έχει η Αριστερά και λόγω της ιδεολογίας της, κυρίως όμως λόγω της απουσίας κακόφημου παρελθόντος, αφού δεν έχει ακόμη προλάβει να δημιουργήσει γκρίζο ή μαύρο παρελθόν.
Τα περί διορισμών κολλητών και οικοδόμησης κομματικού κράτους που διακινούν ορισμένα μέσα ενημέρωσης (ογκόλιθοι σεμνότητας, ταπεινότητας και τιμιότητας) δεν συνιστούν σοβαρή κριτική, άσε που ορισμένες από τις καταγγελίες τις πήραν πίσω ζητώντας συγγνώμη.
Στόχος της Ν.Δ. είναι ο πρωθυπουργός και οι στενοί συνεργάτες του. Και ο πρόεδρός της και το επικοινωνιακό επιτελείο, πρωτευόντως όμως ο αντιπρόεδρος Αδωνις Γεωργιάδης.. που σ’ αυτά και σε πολλά άλλα θέματα δίνει τον τόνο και έχει καταφέρει να παρασύρει τον φιλελεύθερο αρχηγό του στη δική του τυφλή και ρεβανσιστική λογική, έτσι που να σχηματίζεται η εντύπωση ότι είναι κάτι παραπάνω από αντιπρόεδρος, απαιτούν από τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει το αυτονόητο και να δώσει εξηγήσεις για την περιουσιακή κατάστασή του και για τις δηλώσεις «πόθεν έσχες», αφού το θέμα ήρθε στην επικαιρότητα ύστερα από δημοσιεύματα.
Θα πει κάποιος ότι έτσι λειτουργούν οι κοινοβουλευτικές δημοκρατίες: οι κυβερνήσεις αποφασίζουν και υλοποιούν πολιτικές, και οι αντιπολιτεύσεις και τα μέσα ενημέρωσης ασκούν αυστηρό έλεγχο. Ωστόσο, και οι αντιπολιτεύσεις κρίνονται, όπως βεβαίως και τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα αυτά που έχουν ιδιοκτήτες με εκκρεμότητες ποινικού χαρακτήρα.
Και κρίνονται όχι μόνο γι’ αυτά που λένε και κάνουν, αλλά και γι’ αυτά που ξεχνούν να κάνουν (ενώ το οφείλουν) καθώς και για τα κίνητρά τους. Κατά έναν περίεργο τρόπο η Νέα Δημοκρατία ό,τι θεωρεί πως είναι αυτονόητη υποχρέωση του πρωθυπουργού δεν το εφαρμόζει για τον εαυτό της.
- -Είναι Ή δεν είναι αυτονόητη υποχρέωση της Νέας Δημοκρατίας να μας πει επιτέλους για το βάθος και την έκταση της σχέσης της με το κύκλωμα των δημοσιογράφων-εκβιαστών; Νομίζει ότι καθάρισε λέγοντας πως «για μας δεν υπάρχει υπόθεση, γυρίσαμε σελίδα» ή προβάλλοντας τη χωλή δικαιολογία ότι τα τιμολόγια δεν εξοφλήθηκαν; Καταλαβαίνουμε τη δυσκολία που έχει η νέα διοίκησή της να υπερασπιστεί πρακτικές της προηγούμενης ηγεσίας, αλλά τα κόμματα έχουν συνέχεια.
- -Είναι ή δεν είναι αυτονόητη υποχρέωσή της να τοποθετηθεί για την υπόθεση Παπασταύρου; Πιστεύει ότι δεν υπάρχει ζήτημα γιατί έχει επιληφθεί η Δικαιοσύνη; Συμφωνεί ο σημερινός αρχηγός της με τη δήλωση του διορισμένου απ’ αυτόν αντιπροέδρου, ότι πρέπει να δώσουμε τ’ όνομα του πρώην συμβούλου του Αντ. Σαμαρά σ’ έναν δρόμο της Αθήνας;
- -Είναι Ή δεν είναι αυτονόητη υποχρέωση του κ. Μητσοτάκη να φέρει τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ένας από τους κατηγορουμένους για συμμετοχή στη σπείρα εκβιαστών-δημοσιογράφων ήταν σύμβουλος του Τσίπρα και συνεργάτης του Νίκου Παππά; Η κατηγορία είναι πολύ βαριά και αν δεν προσκομίσει ντοκουμέντα ο πρόεδρος της Ν.Δ., θα δικαιωθεί ο πρωθυπουργός που τον αποκάλεσε «κοινό συκοφάντη».
- -Είναι ή δεν είναι αυτονόητη υποχρέωση του κ. Μητσοτάκη να κάνει κι αυτός ό,τι απαιτεί από τον κ. Τσίπρα; Να δώσει δηλαδή και τις δικές του δηλώσεις «πόθεν έσχες», αφού εγκαλείται από τον ΣΥΡΙΖΑ για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της συζύγου του στις οποίες είχε εμπλακεί (κι εδώ) ο ακούραστος Παπασταύρου;
- -Είναι Ή δεν είναι αυτονόητη υποχρέωση της Νέας Δημοκρατίας να μας πει τι είδους δοσοληψίες είχε με τη Ζίμενς την περίοδο που η γερμανική εταιρεία μοίραζε μίζες σε πολιτικούς και συνδικαλιστές; Στο πόρισμα του αρμόδιου εισαγγελέα (δημοσιεύθηκε στη «Real News») αναφέρεται ότι ο Χριστοφοράκος -την κοπάνησε από τη χώρα για να βρει τη θαλπωρή στην αγκαλιά της γερμανικής κυβέρνησης όταν στα πράγματα ήταν η Νέα Δημοκρατία- τροφοδοτούσε τα ταμεία του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Μέχρι τώρα η Ν.Δ. δεν έχει παραδεχτεί ότι έχει πάρει λεφτά από τη Ζίμενς. Επιμένει σ’ αυτή τη θέση ή μήπως και εδώ ισχύει το βολικό σχήμα: «η ιστορία διερευνάται από τη Δικαιοσύνη και μέχρι αυτή να αποφανθεί τελεσίδικα δεν τοποθετούμαστε»;
Η πρόθεση της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι να παρουσιαστεί ως ο ενάρετος πόλος της δημόσιας ζωής που στέκεται αποφασιστικά και ηρωικά απέναντι στον διεφθαρμένο αντίπαλό της. Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε χάχανα στο πανελλήνιο. Εντάξει, κοντή μνήμη έχουμε, συγχωρούμε εύκολα, απογοητευόμαστε γρήγορα, ενθουσιαζόμαστε σε χρόνο ρεκόρ και παραμυθιαζόμαστε με τα πομπώδη λόγια, αλλά υπάρχουν και όρια. Τα γεγονότα είναι νωπά και οι πληγές που προκάλεσαν οι σωτήρες στο σώμα της κοινωνίας παραμένουν ανοιχτές.
Από τον τρόπο που κινείται η ηγεσία της φαίνεται πως θέλει να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι αυτοί που κυβερνούν δεν είναι κάτι διαφορετικό. Είναι το ίδιο βρόμικοι και αδίστακτοι με τους προηγούμενους.
Συνεπώς, αφού «όλοι ίδιοι είμαστε», δεν έχει νόημα η αντιπαράθεση στο πολιτικό και το ιδεολογικό επίπεδο. Αγνοια του κινδύνου. Από τη σκοπιά του υπερασπιστή του καθεστώτος (με την ευρεία έννοια του όρου) ο κ. Μητσοτάκης διαπράττει σοβαρό σφάλμα. Δυσφημώντας τις εναλλακτικές του κοινοβουλευτικού συστήματος και ταυτίζοντας το «εμείς» με το «αυτοί», ανοίγει τον δρόμο στον επιθετικό λαϊκισμό της Δεξιάς, τον οποίο λέει ότι πολεμά, αλλά μάλλον είναι όμηρός του. Και πολύ φοβάμαι ότι έχει προσβληθεί από το σύνδρομο της Στοκχόλμης...
Από τον τρόπο που κινείται η ηγεσία της φαίνεται πως θέλει να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι αυτοί που κυβερνούν δεν είναι κάτι διαφορετικό. Είναι το ίδιο βρόμικοι και αδίστακτοι με τους προηγούμενους.
Συνεπώς, αφού «όλοι ίδιοι είμαστε», δεν έχει νόημα η αντιπαράθεση στο πολιτικό και το ιδεολογικό επίπεδο. Αγνοια του κινδύνου. Από τη σκοπιά του υπερασπιστή του καθεστώτος (με την ευρεία έννοια του όρου) ο κ. Μητσοτάκης διαπράττει σοβαρό σφάλμα. Δυσφημώντας τις εναλλακτικές του κοινοβουλευτικού συστήματος και ταυτίζοντας το «εμείς» με το «αυτοί», ανοίγει τον δρόμο στον επιθετικό λαϊκισμό της Δεξιάς, τον οποίο λέει ότι πολεμά, αλλά μάλλον είναι όμηρός του. Και πολύ φοβάμαι ότι έχει προσβληθεί από το σύνδρομο της Στοκχόλμης...
- Εφημερίδα των Συντακτών
