Μια κίνηση την οποία αιτιολόγησε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με τη φράση «η ελληνική κυβέρνηση είναι κυρίαρχη και σε αυτήν ανήκει η απόφαση για το πώς θα επιτευχθούν οι στόχοι του μνημονίου».
Η δήλωση του υπουργού αναδεικνύει σε όλο του το μεγαλείο ένα τεράστιο πρόβλημα: οι δανειστές δεν αρκούνται στο να δεσμεύουν τη χώρα στους στόχους του μνημονίου. Θέλουν να καθορίσουν μέχρι και στην τελευταία λεπτομέρεια τον τρόπο και τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει για να τους πετύχει.
Αλλά τότε τι χρειάζεται να κάνουμε εκλογές, να έχουμε κοινοβούλιο και εκλεγμένη κυβέρνηση; Το ταξίδι του πρωθυπουργού σε Παρίσι, Στρασβούργο, Βρυξέλλες είναι μια καταφανέστατη..
προσπάθεια κινητοποίησης των πολιτικών μέσων ώστε να ξεμπλοκαριστεί η διαδικασία και τουλάχιστον ώς το τέλος του έτους να υπάρξει συμφωνία που θα κλείνει την αξιολόγηση.
Εκ των πραγμάτων σημαίνει πως η ηγεσία της Ευρώπης πρέπει να βρει μια λύση - έστω συμβιβαστική. Αραγε μπορεί; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό.
Ανάμεσα στους δανειστές υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές σε όλα τα σοβαρά ζητήματα της αξιολόγησης και της διευθέτησης της ελληνικής κρίσης, που συμπυκνώνονται σε ένα καίριο πρόβλημα: η αξιολόγηση θα κλείσει στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου ή η χώρα θα πρέπει να υπογράψει συμπληρωματικό μνημόνιο με το ΔΝΤ που θα περιλαμβάνει βαρύτερους όρους από αυτούς που έχει ήδη αποδεχτεί;
Τι ακριβώς θα συμβεί θα ξέρουμε τις επόμενες ημέρες και κατά πάσα πιθανότητα την επόμενη εβδομάδα. Η κυβέρνηση προς το παρόν αντιστέκεται και ψάχνει για διέξοδο. Θα ήταν ευχής έργο οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας να την πίεζαν να συνεχίσει προς αυτή την κατεύθυνση.
Αλλά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δήλωσε, στην «Washington Post», ότι θα συμφωνούσε σε ένα μεγάλο ποσοστό με τις προτάσεις του Ταμείου για τις εργασιακές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και για επιθετικές ιδιωτικοποιήσεις!!!
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Eφημερίδα των Συντακτών (editorial)
