Γράφει η Νανά Νταουντάκη (fb)Επειδή κοντεύουμε να χάσουμε τη μπάλα, που συνεχώς κάποιοι τη ρίχνουν στην εξέδρα (καθόλου αθώα, πιστέψτε με) και είναι και πουλημένος ο διαιτητής, ας βάλουμε μερικά πράγματα στη θέση τους. Όχι τίποτε άλλο, απλώς να παίζουμε το σωστό παιχνίδι στο σωστό γήπεδο!!
Το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης είναι κατοχυρωμένο και από το Σύνταγμα. Αλλά αν πεις ή γράψεις ότι «δεν υπάρχει τέτοιο άρθρο στο Σύνταγμα», αυτό, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΨΗ που προστατεύεται από την ελευθερία έκφρασης, Είναι ΨΕΥΔΗΣ ΕΙΔΗΣΗ, είναι ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ και όταν χρησιμοποιείται δημόσια και με την δυνατότητα μαζικής ενημέρωσης μπορεί να είναι ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ.
Μπορούμε να συνεννοηθούμε , τουλάχιστον σ΄αυτό το επίπεδο;
Αν ναι, πάμε παρακάτω:
Αν δεν το ξέρετε, υπάρχουν τρείς θεμελιώδεις κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας χωρίς τους οποίους ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ. Και είναι οι εξής:..
1. Ο δημοσιογράφος (γιαυτόν μιλάμε, όχι για τους πολιτικούς, ή όποιον άλλο..) διαχωρίζει , ξεκάθαρα, την είδηση από το σχόλιο.( Ώστε ο θεατής, ο ακροατής ή ο αναγνώστης να μπορεί να καταλάβει και να κρίνει μόνος του χωρίς να επηρεάζεται .)
2. Ο δημοσιογράφος παρουσιάζει ΟΛΕΣ τις απόψεις, πάνω στο θέμα που καλύπτει και όχι μόνο αυτές με τις οποίες συμφωνεί ή εγκρίνει. (Επίσης, για να μπορεί ο θεατής, ο ακροατής ή ο αναγνώστης να καταλάβει και να κρίνει μόνος του έχοντας μπροστά του όλες τις θέσεις.) Και,
3. Ο δημοσιογράφος οφείλει να διασταυρώνει ΠΑΝΤΑ την είδηση και δεν αναμεταδίδει πληροφορίες που δεν έχει διασταυρώσει με στοιχεία. (Τα κουτσομπολιά, οι ψίθυροι, η πεθερά μου μου είπε και οι αυθαίρετες γενικεύσεις του τύπου « δεν βρήκαμε ούτε έναν που να είναι υπέρ του όχι» ή « όλες οι κοινωνικές ομάδες είναι υπέρ του ναι» δεν θεωρούνται είδηση!)
Υπάρχουν πολλοί άλλοι κανόνες που περιλαμβάνονται στον Κώδικα Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ αλλά και άλλων Διεθνών Οργανισμών ( Διεθνής Ομοσπονδία, Διακήρυξη του Μπορντώ, Code of Practice στη Μεγάλη Βρετανία κ.α.), η και ιδιαίτεροι κώδικες δεοντολογίας ΜΜΕ (Π.χ. η Βίβλος για τη δημοσιογραφική δεοντολογία ABC και NBC, ή αυτός της Washington Post που απαγορεύει στους δημοσιογράφους της να δεχτούν το παραμικρό δώρο, ούτε έστω ένα κέρασμα για να μην επηρεάζεται η κρίση τους!!)
Αλλά αυτές οι τρείς βασικές αρχές είναι το Άλφα και το Ωμέγα της δημοσιογραφίας.
Όσοι, λοιπόν σχολιάζουν- και μάλιστα με μία αξιοπερίεργη βιαιότητα- την απόφαση του Πειθαρχικού πριν καν μάθουν το σκεπτικό της, στηρίζοντας το λεκτικό λυντσάρισμα στο οποίο με απόλαυση επιδίδονται στην, σεβαστή, αρχή της ελευθερίας της άποψης που τάχα παραβιάζεται, είναι προφανές ότι όχι μόνο δεν έχουν υπομονή, όχι μόνο δεν έχουν μνήμη, αλλά δεν έχουν και ιντερνέτ. Γιατί αν είχαν θα μπορούσαν να βοηθήσουν την, αδύναμη, μνήμη τους με αμέτρητα βίντεο και άλλα δημοσιεύματα της εποχής. Ας τα ξανα-δουν και ας κρίνουν μόνοι τους αν αυτές οι τρείς θεμελιώδεις αρχές υπηρετούνται ή αν παραβιάζονται προκλητικά. Η κρίση και η άποψη δική τους…
Υ.Γ. 1. Εμείς, επειδή τηρούμε κατά γράμμα τη δεοντολογία , θα περιμένουμε το σκεπτικό της απόφασης, για να κρίνουμε, με στοιχεία.
Υ.Γ2 Η δημοσίευση πλαστών, ψεύτικών ή άσχετων φωτογραφιών δεν είναι ελευθερία της έκφρασης. Είναι προπαγάνδα και μάλιστα στην πιο ηλίθια μορφή της.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Αρχές Δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος
