Τα θέματα διαφάνειας στην διαφημιστική δραστηριότητα του Δημοσίου επρόκειτο να ρυθμιστούν με τον νόμο του Ευάγγελου Βενιζέλου (άρθρο 9 Ν.2328/1995 ). Σε εκτέλεση αυτού του νόμου εκδόθηκε το Π.Δ 261/1997 που προέβλεπε τους όρους και τη διαδικασία ανάθεσης καθώς και την έγκριση από τον Υπουργό Τύπου και ΜΜΕ, των προγραμμάτων προβολής των φορέων του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Επομένως, από τον Ν. 2328/1995 και το Π.Δ 261/1997 δόθηκε αποφασιστική αρμοδιότητα στον Υπουργό Τύπου (πλέον Επικρατείας).
Στην πορεία υπήρξαν και δύο τροποποιητικοί νόμοι (3021/2002 και 3166/2003 ) του Π.Δ 261/1997.
Κανένας όμως φορέας δεν κατέθετε φάκελο, ως όφειλε από τις κείμενες διατάξεις, με συνέπεια την πλήρη αδιαφάνεια στην κατανομή της διαφήμισης του δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου τομέα.. και της εκούσιας δημιουργίας πελατειακών σχέσεων με εκκολαπτόμενους εκβιαστές, αλλά και της «υπόθαλψης» ήδη υπαρχόντων.
Αυτό ήταν το κόλπο επί χρόνια: ψηφίζονται ωραίοι νόμοι και μετά δεν εφαρμόζονται για να συνεχίζεται απρόσκοπτα το φαγοπότι της διαπλοκής (μικρής και μεγάλης)
Με το Άρθρ. 9 ν.2328/1995 και το άρθρ. 4 π.δ.261/1997, λοιπόν, ορίζεται η υποχρέωση υποβολής της ετήσιας διαφημιστικής δαπάνης σε διάφορες κατηγορίες μέσων ενημέρωσης και η άσκηση ελέγχου νομιμότητας επί της κατανομής. Με την παρ. 3 άρθρ. 24 ν. 4339/2015, & την ΠΥΣ 50/2015 σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρ. 4 π.δ. 261/1997, ορίζεται η εποπτεία της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας στα Υπουργεία και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου του ευρύτερου δημόσιου τομέα ως προς την εφαρμογή των επικοινωνιακών τους προγραμμάτων και δράσεων. Απαιτείται υποβολή φακέλου ποσοτικών και ποιοτικών στοιχείων των ετήσιων επικοινωνιακών προγραμμάτων των φορέων καθώς και της τυχόν κατανομής αυτών και προβλέπεται η παροχή έγκρισης στα υποβαλλόμενα ετήσια επικοινωνιακά προγράμματα είτε ως έχουν είτε μετά από ειδική αιτιολόγηση εκ μέρους της Γενικής Γραμματείας για τις ελλείψεις τους καθώς και πιθανής πρότασης θεραπείας από αυτήν.
Και εάν η Γενική Γραμματεία διαπιστώσει ότι δύο ή περισσότερα επικοινωνιακά προγράμματα φορέων μπορούν να συνδυασθούν ή να συγχωνευθούν προς το σκοπό της επίτευξης των στόχων τους και των στόχων του στρατηγικού σχεδίου εθνικής επικοινωνιακής πολιτικής, Και όλα δημοσιεύονται στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ!
Αυτή είναι η ιστορία της εγκυκλίου του Λευτέρη Κρέτσου, που κατά τον Γιώργο Παπαχρήστο (του ΔΟΛ), ο οποίος τη χαρακτήρισε «συναρπαστική», στα «ΝΕΑ», θεωρείται ως προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να «διασωθούν οικονομικά τα μέσα ενημέρωσης όπως η αγαπημένη ΑΥΓΗ, το left.gr, ο ραδιοσταθμός Στο Κόκκινο κ,.λπ». Ενώ, πάντοτε κατά τον είρωνα Γ. Παπαχρήστο, με την εφαρμογή αυτών των διατάξεων «θα πνιγούν διά στραγγαλισμού ΜΜΕ τα οποία με τον ένα τον άλλο τρόπο ασκούν κριτική στη λαοφιλή κυβέρνηση Τσίπρα, εκτός κι αν ξεκινούν από τώρα το θυμιατό».
Κάποτε κατακρίναμε τον κιτρινισμό, τις υπερβολές και τη «δημοσιογραφία του περίπου» (κάποιος κάτι μου είπε και σας το λέω), τώρα ο χρεοκοπημένος «ιστορικός εκδότης» του ΔΟΛ με τις γάτες... Καρδιναλίων και τους επηρμένους υπαλλήλους του, επιλέγει τη «δημοσιογραφία» του δήθεν χιούμορ για να πει τα τερατώδη ψέματά του, πιστεύοντας ότι έτσι θα διασωθεί.
