Το Ιντερνετ είναι χώρος όπου όλα τα λουλούδια μπορούν ν’ ανθίσουν. Από τον έγκυρο, τεκμηριωμένο, αναλυτικό, δημοσιογραφικό και επιστημονικό λόγο μέχρι τις κουβέντες του καφενείου και τον χαβαλέ. Από την αυστηρά επαγγελματική προσπάθεια μέχρι και την ερασιτεχνική ενασχόληση. Ολα μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά και αλληλοσυμπληρούμενα. Το λίπασμα του Διαδικτύου είναι η ευρεία γκάμα θεμάτων, η πανσπερμία απόψεων και η ποικιλία ενδιαφερόντων. Οσο ανθίζουν αυτά, τόσο ο διαδικτυακός κήπος γίνεται καλύτερος και ομορφότερος. Δεν χρειαζόμαστε μόνο σοβαρότητα, αλλά και πλάκα. Οπως είναι η ζωή. Από κριτική μέχρι καζούρα. Ολα πρέπει να υπάρχουν.
Το μόνο που δεν επιτρέπεται είναι η ανωνυμία να είναι ο φερετζές του συκοφάντη και του εκβιαστή. Οι καθ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα κουκουλοφόροι της δήθεν ενημέρωσης δεν έχουν θέση στη.. μεγάλη και ελεύθερη ηλεκτρονική παρέα, ούτε εργασία. Πίσσα και πούπουλα τους πρέπουν. Οσοι είναι υγιείς και έχουν γερές ρίζες είναι λογικό να καρποφορήσουν και να θάλλουν για το κοινό καλό και το δημόσιο συμφέρον. Οι καχεκτικοί και οι αρρωστιάρηδες ακόμη κι αν τους φλομώνεις κάθε μέρα με ντι ντι τι δεν θ’ αντέξουν. Κάποια στιγμή θα ξεραθούν. Ο περονόσπορος στην περίπτωσή τους δεν γιατρεύεται. Οι γεωπόνοι το ξέρουν, οι αργυραμοιβοί δεν θέλουν να το καταλάβουν. Θα αναγκαστούν όμως...
- από άρθρο που υπογράφει ο Νίκος Φελέκης στο protothema.gr
Το μόνο που δεν επιτρέπεται είναι η ανωνυμία να είναι ο φερετζές του συκοφάντη και του εκβιαστή. Οι καθ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα κουκουλοφόροι της δήθεν ενημέρωσης δεν έχουν θέση στη.. μεγάλη και ελεύθερη ηλεκτρονική παρέα, ούτε εργασία. Πίσσα και πούπουλα τους πρέπουν. Οσοι είναι υγιείς και έχουν γερές ρίζες είναι λογικό να καρποφορήσουν και να θάλλουν για το κοινό καλό και το δημόσιο συμφέρον. Οι καχεκτικοί και οι αρρωστιάρηδες ακόμη κι αν τους φλομώνεις κάθε μέρα με ντι ντι τι δεν θ’ αντέξουν. Κάποια στιγμή θα ξεραθούν. Ο περονόσπορος στην περίπτωσή τους δεν γιατρεύεται. Οι γεωπόνοι το ξέρουν, οι αργυραμοιβοί δεν θέλουν να το καταλάβουν. Θα αναγκαστούν όμως...
- από άρθρο που υπογράφει ο Νίκος Φελέκης στο protothema.gr