Μισό λεπτό να τα βάλω σε μια σειρά. Τζούρτζιανη, Μπούρτζιανη, Κούρσεβο, Πουλιάνα, Μπουχούνιστα, Τύρνα, Λαντζ και πάει λέγοντας. Ονόματα από χωριά της πατρίδας μου, από χωριά των Τρικάλων, αυτά δηλαδή που θυμάται τώρα γιατί άμα πάρω τηλέφωνο τη μαμά θα μου βγουν άλλα πενήντα, άλλα εκατό στη διαδρομή. Βλάχικα, σλάβικα, διαφόρων ειδών, όπως τα έλεγε ο κόσμος επί δεκάδες, επί εκατοντάδες χρόνια και αλλάξανε κάποια στιγμή με διαταγή απ’ το γκουβέρνο και γίνανε Παναγίες, Ελληνόκαστρα, Βροντερά και λοιπά και λοιπά και λοιπά. Έτσι φαίνονται στο χάρτη. Μόνο που άμα πας εκεί, αλλάζουν τα δεδομένα και τα λέει ο καθένας όπως θέλει. Κατά τα γούστα του…
Πράγμα το οποίο μας φέρνει στην υπόθεση Μουζάλα. Σε αυτό το ολίσθημα της γλώσσας, όπως τουλάχιστον το περιέγραψε ο ίδιος, όπου αποκάλεσε «Μακεδονία» την «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» και όπου έπεσαν επάνω του να τον φάνε τόσο ο.. κυβερνητικός συνεταίρος Πάνος Καμμένος όσο και ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης. Απαιτώντας εδώ και τώρα την κεφαλή του επί πίνακι, για κάτι που στη διεθνή πολιτική δεν θεωρείται καν πταίσμα εδώ και έτη πολλά. Για να μην μιλήσω για πρώην πρωθυπουργικούς συμβούλους που προθυμοποιήθηκαν να συμβάλλουν σε εκτελέσεις, όλα κομπλέ με κυπαρίσσια μέσα και σύρμα (σύρμα, αν έχετε Θεό!) για να δένουν τα χέρια των καταδικασμένων.
Έτσι είναι η αντιπολίτευση βεβαίως, έλεος δεν υπάρχει για κανέναν. Ούτε για έναν από τους πιο σώφρονες, τους πιο μετριοπαθείς, τους πιο λογικούς, τους πιο κατηρτισμένους και, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πιο σοβαρούς υπουργούς των τελευταίων δεκαετιών. Έτσι είναι το νταλαβεράκι το πολιτικό. Όταν ύψωνε ανάστημα στο καθίκι τον Βέλγο Υπουργό Εξωτερικών ο Μουζάλας, χειροκρόταγε ο Καμμένος και ο Κυριάκος ρώταγε τι καιρό κάνει. Μόλις του ξέφυγε μια παπάρα, για την οποία παπάρα παραδέχθηκε ότι έκανε λάθος, αμέσως να τον στείλουμε στο πυρ το εξώτερο. Τόσο φαιδρή είναι η υπόθεση, που ακόμη και το Ποτάμι έβγαλε ανακοίνωση κόντρα σε όσους ζητούν αποπομπή του Μουζάλα. Χαρακτηρίζοντάς τους «εθνοκάπηλους όλων των ειδών». Ένας πόντος για το κόμμα του Σταύρου, την αλήθεια να λέμε.
Χώρια οι ξένοι, κάτι δημοσιογράφοι τύπου Πήτερ Σπήγκελ, κάτι υπουργοί της Πορτογαλίας, που είπαν τις κουβεντούλες τους. Ο πρώτος να απορεί γιατί ένας υπουργός που τον σέβονται όσο λίγους στο διεθνές στερέωμα να εξαναγκάζεται σε παραίτηση και ο δεύτερος να αποκαλύπτει ότι το όνομα «Μακεδονία» πάει κι έρχεται από τους Έλληνες αξιωματούχους στο εξωτερικό. Να σας πω εγώ γιατί; Πρώτον γιατί όλοι οι ξένοι «Μακεδονία» την αποκαλούν την γειτονική μας χώρα (όπως είχε προβλέψει και ο πατήρ Μητσοτάκης εκεί στην αρχή των ninenties) και δεύτερον γιατί άμα αρχίσεις να τους μιλάς για «Φυρομία» και «Σκόπια» θα σε κοιτάξουν λες και είσαι ο μεγαλύτερος μαλάκας του κόσμου. Ένας εκ των μεγαλυτέρων, έστω.
Ούτως ή άλλως βγήκε κι ο Παύλος Τσίμας στο ΣΚΑΪ και διευκρίνισε ότι μια φορά το είπε ο Υπουργός το καταραμένο το «Μακεδονία», εκεί που διάβαζε το επίμαχο φυλλάδιο. Και όλες τις άλλες φορές μίλησε για «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Σαν να λέμε εξ όνυχος τον λέοντα, σαν να λέμε ξερογλείφεται ο Καμμένος να παραιτηθεί κι ένας από την άλλη πλευρά όχι όλο οι δικοί του, σαν να λέμε ψάχνουμε αφορμή για καυγά σαν κάτι κουτσαβάκια στην Πλάκα που απλώνανε το ζωνάρι τους. Εκτός πια κι αν βαρέθηκε ο Μουζάλας και μπαϊλντισε και δεν γουστάρει πλέον και έψαξε και βρήκε μια αφορμή για να επιστρέψει στον ιδιωτικό βίο. Μακριά απ’ το τρελάδικο που αυτοαποκαλείται ελληνική πολιτική σκηνή…
- newpost.gr
