Γράφει ο Δημήτρης Τσίρκας
Μετά τις επιθέσεις στους δίδυμους πύργους το 2001 στη Νέα Υόρκη, οι ΗΠΑ μαζί με τους συμμάχους τους απάντησαν με δύο πολέμους στη Μέση Ανατολή (Αφγανιστάν, Ιράκ), πάντα στο όνομα της ασφάλειας και της προστασίας των Αμερικάνων πολιτών. Το αποτέλεσμα ήταν δύο διαλυμένες χώρες - μόνιμες εστίες συγκρούσεων, πολέμων και στρατολόγησης αναρίθμητων τζιχαντιστών.
Φυσικά, αντί να μειωθεί ο κίνδυνος για τη Δύση από τρομοκρατικές επιθέσεις, αυξήθηκε και πολλαπλασιάστηκε.Τα χτυπήματα στη Νέα Υόρκη ακολούθησαν αυτά στο Λονδίνο, τη Μαδρίτη, το Μπαλί και αλλού. Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη εισήγαγαν μία σειρά μέτρα ασφάλειας που περιόριζαν τις ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα των πολιτών ενώ οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί (εντός και εκτός) στοχοποιήθηκαν ως εχθροί των δυτικών αξιών και δυνάμει τρομοκράτες.
Παρόλα αυτά οι καταστροφικές επεμβάσεις της Δύσης στη Μέση Ανατολή δεν σταμάτησαν. Ακολούθησε η επέμβαση στη Λιβύη που δημιούργησε άλλο ένα διαλυμένο κράτος που.. παραδόθηκε στον έλεγχο διαφόρων πολεμάρχων και ισλαμιστικών οργανώσεων, όπως το Ισλαμικό Κράτος. Για να τη διαδεχτεί αμέσως μετά η παρέμβαση στη Συρία πάνω στο έδαφος μίας λαϊκής εξέγερσης που σε συνδυασμό με την υπερχείλιση της κρίσης του Ιράκ, προκάλεσε τη γιγάντωση του Ισλαμικού Κράτους και το τεράστιο προσφυγικό κύμα που συγκλονίζει την Ευρώπη τον τελευταίο χρόνο. Οι τελευταίες αυτές επεμβάσεις προκάλεσαν με τη σειρά τους, νέες επιθέσεις τζιχαντιστών στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις (Παρίσι, Βρυξέλλες). Οι δυτικοί πόλεμοι κατά ισλαμικών χωρών συμβάλλουν στη ριζοσπαστικοποίηση μέρους των περιθωριοποιημένων και γκετοποιημένων μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ευρώπη. Την ίδια στιγμή που η αντίδραση για τις διακρίσεις και τον αποκλεισμό που υφίστανται αυτοί οι πληθυσμοί παίρνει όλο και περισσότερο τη μορφή του φονταμενταλισμού. Πρόκειται για ισλαμοποίηση του κοινωνικού και πολιτικού ριζοσπαστισμού και όχι για ριζοσπαστικοποίηση του ισλάμ.
Τα δυτικά κράτη αντιδρούν σ' αυτέ τις εξελίξεις κλιμακώνοντας τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, δηλαδή τους βομβαρδισμούς μουσουλμανικών χωρών. Ταυτόχρονα, εντείνουν τα μέτρα ασφαλείας στο εσωτερικό και την περαιτέρω περιθωριοποίηση και στοχοποίηση των μουσουλμανικών τους κοινοτήτων. Απαντήσεις που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα προκαλέσουν περισσότερη ριζοσπαστικοποίηση μουσουλμάνων τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση και νέα πολύνεκρα χτυπήματα στις δυτικές πόλεις. Ένας τέλειος φαύλος κύκλος δηλαδή διαρκούς πολέμου στην Ανατολή, τρομοκρατίας στη Δύση (που δεν είναι παρά πόλεμος ιδεολογικά εμφανιζόμενος με τρόπο που να συγκαλύπτει τις ευθύνες της Δύσης) και μόνιμου φόβου παντού. Φόβος που εκμεταλλεύονται οι πιο αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις για να εδραιώσουν την παρουσία τους στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Ακροδεξιά, ρατσιστικά και ισλαμοφοβικά κόμματα γνωρίζουν μετεωρική άνοδο σε όλη τη γηραιά ήπειρο. Φαίνεται πως εισερχόμαστε σε ένα νέο παράδειγμα κυβερνολογικής, αυτό της βιοπολιτικής της ασφάλειας. Ο φόβος και το μίσος θα είναι τα μαζικά εργαλεία της εξουσίας για τον έλεγχο και την πειθάρχηση των πληθυσμών στο κυνήγι μιας όλο και περισσότερο απατηλής "ασφάλειας" που όσο την κυνηγούν τόσο αυτή θ' απομακρύνεται. Ενώ τα πτώματα και οι ξεριζωμένοι θα πληθαίνουν...
- πηγή: facebook
Μετά τις επιθέσεις στους δίδυμους πύργους το 2001 στη Νέα Υόρκη, οι ΗΠΑ μαζί με τους συμμάχους τους απάντησαν με δύο πολέμους στη Μέση Ανατολή (Αφγανιστάν, Ιράκ), πάντα στο όνομα της ασφάλειας και της προστασίας των Αμερικάνων πολιτών. Το αποτέλεσμα ήταν δύο διαλυμένες χώρες - μόνιμες εστίες συγκρούσεων, πολέμων και στρατολόγησης αναρίθμητων τζιχαντιστών.
Φυσικά, αντί να μειωθεί ο κίνδυνος για τη Δύση από τρομοκρατικές επιθέσεις, αυξήθηκε και πολλαπλασιάστηκε.Τα χτυπήματα στη Νέα Υόρκη ακολούθησαν αυτά στο Λονδίνο, τη Μαδρίτη, το Μπαλί και αλλού. Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη εισήγαγαν μία σειρά μέτρα ασφάλειας που περιόριζαν τις ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα των πολιτών ενώ οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί (εντός και εκτός) στοχοποιήθηκαν ως εχθροί των δυτικών αξιών και δυνάμει τρομοκράτες.
Παρόλα αυτά οι καταστροφικές επεμβάσεις της Δύσης στη Μέση Ανατολή δεν σταμάτησαν. Ακολούθησε η επέμβαση στη Λιβύη που δημιούργησε άλλο ένα διαλυμένο κράτος που.. παραδόθηκε στον έλεγχο διαφόρων πολεμάρχων και ισλαμιστικών οργανώσεων, όπως το Ισλαμικό Κράτος. Για να τη διαδεχτεί αμέσως μετά η παρέμβαση στη Συρία πάνω στο έδαφος μίας λαϊκής εξέγερσης που σε συνδυασμό με την υπερχείλιση της κρίσης του Ιράκ, προκάλεσε τη γιγάντωση του Ισλαμικού Κράτους και το τεράστιο προσφυγικό κύμα που συγκλονίζει την Ευρώπη τον τελευταίο χρόνο. Οι τελευταίες αυτές επεμβάσεις προκάλεσαν με τη σειρά τους, νέες επιθέσεις τζιχαντιστών στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις (Παρίσι, Βρυξέλλες). Οι δυτικοί πόλεμοι κατά ισλαμικών χωρών συμβάλλουν στη ριζοσπαστικοποίηση μέρους των περιθωριοποιημένων και γκετοποιημένων μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ευρώπη. Την ίδια στιγμή που η αντίδραση για τις διακρίσεις και τον αποκλεισμό που υφίστανται αυτοί οι πληθυσμοί παίρνει όλο και περισσότερο τη μορφή του φονταμενταλισμού. Πρόκειται για ισλαμοποίηση του κοινωνικού και πολιτικού ριζοσπαστισμού και όχι για ριζοσπαστικοποίηση του ισλάμ.
Τα δυτικά κράτη αντιδρούν σ' αυτέ τις εξελίξεις κλιμακώνοντας τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, δηλαδή τους βομβαρδισμούς μουσουλμανικών χωρών. Ταυτόχρονα, εντείνουν τα μέτρα ασφαλείας στο εσωτερικό και την περαιτέρω περιθωριοποίηση και στοχοποίηση των μουσουλμανικών τους κοινοτήτων. Απαντήσεις που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα προκαλέσουν περισσότερη ριζοσπαστικοποίηση μουσουλμάνων τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση και νέα πολύνεκρα χτυπήματα στις δυτικές πόλεις. Ένας τέλειος φαύλος κύκλος δηλαδή διαρκούς πολέμου στην Ανατολή, τρομοκρατίας στη Δύση (που δεν είναι παρά πόλεμος ιδεολογικά εμφανιζόμενος με τρόπο που να συγκαλύπτει τις ευθύνες της Δύσης) και μόνιμου φόβου παντού. Φόβος που εκμεταλλεύονται οι πιο αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις για να εδραιώσουν την παρουσία τους στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Ακροδεξιά, ρατσιστικά και ισλαμοφοβικά κόμματα γνωρίζουν μετεωρική άνοδο σε όλη τη γηραιά ήπειρο. Φαίνεται πως εισερχόμαστε σε ένα νέο παράδειγμα κυβερνολογικής, αυτό της βιοπολιτικής της ασφάλειας. Ο φόβος και το μίσος θα είναι τα μαζικά εργαλεία της εξουσίας για τον έλεγχο και την πειθάρχηση των πληθυσμών στο κυνήγι μιας όλο και περισσότερο απατηλής "ασφάλειας" που όσο την κυνηγούν τόσο αυτή θ' απομακρύνεται. Ενώ τα πτώματα και οι ξεριζωμένοι θα πληθαίνουν...
- πηγή: facebook