Οσοι κάνουν μακροβούτια στην ταραγμένη θάλασσα της Ιστορίας καλό είναι να χρησιμοποιούν σωσίβια γιατί παραμονεύουν πολλοί κίνδυνοι. Μπορεί το 2016 να έχουμε επανάληψη του 1989 και μάλιστα στη βρόμικη εκδοχή του;
Σύμφωνα με την εδραιωμένη σε ένα τμήμα του πολιτικού και μιντιακού προσωπικού αντίληψη, αυτή είναι η πρόθεση της κυβέρνησης. Να δούμε πρώτα αν υπάρχουν αναλογίες που δικαιολογούν αυτή την προσέγγιση ή αν πρόκειται για μια κράμπα στη μνήμη εκείνων που την προωθούν.
Τι είχαμε το 1989; Τη συνεργασία της Ν.Δ. με τον ενιαίο Συνασπισμό που οδήγησε στον σχηματισμό της κυβέρνησης Τζαννετάκη και την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Κατά την άποψη των κατασκευαστών του σχήματος («το βρόμικο ’89»), το σχέδιο της τότε Δεξιάς και της τότε Αριστεράς ήταν να διαλύσουν τη λεγόμενη δημοκρατική παράταξη, να λεηλατήσουν το ακροατήριό της και να στείλουν στη φυλακή..
ή στο σπίτι του ξεφτιλισμένο τον επικεφαλής της.
Οι διακινητές του συγκεκριμένου αφηγήματος αφαιρούν σκοπίμως μια πολύ σημαντική πτυχή: Πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση του σκηνικού είχαν παίξει τα συγκροτήματα του Τύπου.
Αυτά ένιωσαν απειλή από την εισβολή του Κοσκωτά στον χώρο τους, αυτά κατηγόρησαν τον Ανδρέα Παπανδρέου για προσπάθεια ελέγχου της ενημέρωσης, αυτά απαίτησαν την εκπαραθύρωσή του, αυτά αποθέωσαν τη συμπόρευση Δεξιάς-Αριστεράς κάνοντας λόγο για «την ιστορική συμφιλίωση των δύο αντιπάλων του εμφυλίου πολέμου», αυτά την έκαναν γυριστή αγκαλιάζοντας ξανά και μάλιστα πολύ θερμά εκείνον που ήθελαν να καρατομήσουν και ένα εξ αυτών καθιέρωσε τον όρο «βρόμικο ’89».
Υπάρχει σύγκριση με όσα συμβαίνουν σήμερα; Μόνο σε ένα σημείο. Ξανά τα συγκροτήματα του Τύπου είναι υπό πίεση. Οχι όμως από κάποιον δόλιο ανταγωνιστή τους, αλλά από τη νομιμότητα.
Συνηθισμένα να κινούνται επί χρόνια στα θολά νερά της ημιπαρανομίας με την ανοχή των κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, συνηθισμένα να δρουν ανεξέλεγκτα και να ρυθμίζουν κατά πώς τα συμφέρει τη σχέση τους με το κράτος και τις τράπεζες, συνηθισμένα να λειτουργούν σαν κόμματα νέου τύπου, αντιμετωπίζουν κάθε προσπάθεια να μπει τάξη ως απόπειρα χειραγώγησης της περιοχής της ενημέρωσης και υποδύονται τα θύματα, ενώ είναι οι θύτες.
Ελπίζουμε η συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή να πάει σε βάθος και από την πλευρά της κυβέρνησης και από την πλευρά των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Αρκετά πια με τις ύποπτες γενικολογίες, τους συμψηφιστικούς διαξιφισμούς και την ηθικίζουσα φλυαρία. Στοιχεία και αποδείξεις, κυρίως όμως βούληση για εκκαθάριση των σκοτεινών υποθέσεων. Και είναι πολλές.
** H εικονογράφηση είναι των zoornalistas
