Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Και επιτέλους φτάσαμε στο σημείο της ταινίας όπου γυρνάει ο Κιούμπα Γκούντιγκ τζούνιορ στον Τομ Κρουζ, τον κοιτάει με εκείνο το βλέμμα το λίγο αλλήθωρο, το λίγο τσακίρικο, σκάει το χαμόγελο το πλατύ και του λέει τη μαγική φράση: “Show me the money!” Δείξε μου τα λεφτά δηλαδή, το μαρούλι, το κασέρι, το ντουλά, το μπερντέ, τα μπικικίνια. Κάτι ανάλογο με αυτό που λέει κόσμος και ντουνιάς στην ελληνική κυβέρνηση εδώ και καμιά μερικές μέρες. Γιατί, δεν ξέρω αν το μάθατε, αν το είδατε, αν το ακούσατε, βγήκαν τα ΕΣΠΑ!
Εγώ το έμαθα από έναν ξάδερφό μου που εδώ και κάποιο καιρό είναι βυθισμένος στην παράδοξη ζώνη του λυκόφωτος ανάμεσα στην δουλειά και στην ανεργία. Κανά μεροκάματο εδώ, κανά.. μεροκάματο εκεί, κανά μεροκάματο σαπέρα, ολίγη ασφάλιση, ολίγα «άσπρα», ολίγα «μαύρα», τα γνωστά που περνάει κόσμος και ντουνιάς στην μαμά Ελλάς. Και που να μην είχε δεξιότητες ο ξάδερφος, που να μην είχε πίσω του εικοσαετή ευδόκιμη υπηρεσία στην πιάτσα…
Αλλά μη συζητάμε τα δικά του τα προσωπικά. Το θέμα είναι ότι τον πήρε πριν από μια βδομάδα ένας γνωστός του τηλέφωνο. Ένας γνωστός του με επιχείρηση υβριδικού τύπου, κάτι ανάμεσα σε λογιστικό γραφείο, σε επενδυτικές συμβουλές, σε διαχείριση προγραμμάτων. Και πριν προλάβει ο ξάδερφος να πει «γειά», του το ΄σκασε ο άλλος: «Μάζεψέ τα αμέσως κι έλα από ΄δω!»
Μπουρδουκλώθηκε ο δικός μου, αλλά όχι για πολύ, γιατί τον ξέρει χρόνια τον τύπο και έχει υπόψη ότι διακρίνεται για τον αυθορμητισμό του. Πρόλαβε απλώς να ψελλίσει ένα «γιατί», πριν του ανακοινώσει ο συνομιλητής του ότι «βγήκαν τα ΕΣΠΑ». Κι όταν ρώτησε «και λοιπόν;», άκουσε ένα μεγαλοπρεπές «είσαι μαλάκας;» Είπε ένα «δεν νομίζω» έτσι για να βρίσκεται, ξαναψέλισε «τι με θες παιδάκι μου, εμένα;» και άκουσε από την άλλη άκρη της γραμμής το υπέροχο: «Ρε έλα εσύ από ‘δω και θα δω εγώ τι θα σε κάνω. Τώρα που υπάρχουν λεφτά, τώρα σε πιάσανε οι ντροπές;»
Έτσι ακριβώς. Τώρα επιτέλους εμφανίστηκαν λεφτά στον ορίζοντα. Και τώρα, επιτέλους δυο φορές, θα δούμε από τι υλικό είναι φτιαγμένος ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν θα προκύψει σωστός και μετρημένος στο νταλαβέρι της πορτοφόλας ή θα το γυρίσει στο τσάμικο και θα εξυπηρετήσει μόνο τα «δικά μας τα παιδιά» που έλεγε κι εκείνος ο αδυσώπητος τιμωρός της διαφθοράς, ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Αν πράξει το πρώτο, θα εξασφαλίσει την πολιτική του επιβίωση και κυριαρχία επί μακρόν. Αν πράξει το δεύτερο, μαύρο φίδι που το έφαγε. Εδώ είμαστε κι εδώ είσαστε και τα ξαναλέμε πλέον με χαρτιά και σφραγίδες.
Υ.Γ. 1: Σύμφωνα με αδερφικό μου φίλο που ορκίζεται στο όνομα του Μαρξ, πιο καθαρές συμβάσεις από εκείνες της πρώτης τριετίας Κώστα Καραμανλή δεν είχαν εμφανισθεί στο ελληνικό δημόσιο τα τελευταία τριάντα χρόνια. Κάτι ήξερε ο τότε πρωθυπουργός, κάτι είχε στο νου του. Άλλο τώρα αν, ως συνήθως, τον υπονόμευσαν οι δικοί του.
Υ.Γ. 2: Να μπούνε ρε παιδάκι τα λεφτά στην κυκλοφορία να δούμε και κανά σκάνδαλο της προκοπής. Καμιά καραμπινάτη τεκίλα. Όχι άλλο τσαγάκι του τύπου «ανάλγητος Υπουργός στραβοκοίταξε τον σκύλο του» και «ξεφτίλας Βουλευτής της συμπολίτευσης αρνήθηκε έξτρα κροκέτα στη γάτα του». Να πάρει εμπρός και το έγκυρον «Βήμα» που από ξεμπροστιάσματα τύπου «μικρό δωράκι των 500 εκατομμυρίων» έχει καταλήξει να αποκαλύπτει ότι ο Παππάς προτιμάει για καναλάρχες «ανθρώπους που κυκλοφορούν τη νύχτα». Ομολογώ ότι σοκαρίστηκα σφόδρα και αποφάσισα ότι μετά απ’ τη δύση του ηλίου δεν ξαναβγαίνω στο περίπτερο ούτε για τσιγάρα…
- newpost.gr
