Σε κάποιους – ανεξαρτήτως τάξης και επαγγέλματος – η υποκρισία και, κυρίως, το γλείψιμο είναι βιολογική ανάγκη. Στην κρίση εξαθλίωσης που βιώνουμε έχει γίνει και επαγγελματική. Ειδικά στον δικό μας χώρα, τον δημοσιογραφικό, υπάρχουν σιελογόνοι αδένες που μεταβλήθηκαν σε αρδευτικές πηγές μετά τον καταποντισμό των Μέσων.
Το συναντάμε παντού. Έχουν γεμίσει υγρασία και μούχλα τα διευθυντικά γραφεία. Διαβρώθηκαν από το γλείψιμο τα De Padova τραπέζια και καρέκλες τους. Αλλά το σπορ τον σύγχρονων Βυζαντινών σφουγγοκωλάριων το βρίσκουμε και στο facebook όπου τα σχόλια κάτω από.. αναρτήσεις «επιφανών» είναι συχνά εμετός μικρότητας: «Έχει δίκιο μεγάλε», «τους πονάς», «πες τους και άλλα», «ρίξε» «είναι δόλιοι». Δόλιοι! Έτσι ή περίπου έτσι.
Έρχεται αυτός που για χρόνια, όπου και να δούλεψε, ήταν νεροκουβαλητής (και ενίοτε τον έστελναν στο περίπτερο για τσιγάρα οι προϊστάμενοι) και από νεροκαβαλητής γίνεται βυτιοφόρο «Ο Αχόρταγος»...
- διαβάστε τη συνέχεια στο harddog-sport ΕΔΩ
