«Δεν βιάζομαι να γίνω πρωθυπουργός» δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Γιατί να βιάζεται; Κορόιδο είναι;
Μπορεί το κόμμα του να ψήφισε τη συμφωνία για να μην μπλέξει η χώρα σε περιπέτειες, μπορεί ο ίδιος να δηλώνει πως δεν φοβάται να συγκρουστεί με τις παθογένειες που ταλαιπωρούν τον τόπο και με τον αριστερό λαϊκισμό που αποθηριώθηκε και απειλεί τη δημοκρατία, αλλά υπάρχουν και όρια.
Το κόστος πρέπει να το πληρώσει μόνος του ο Τσίπρας, αφού δεν δέχτηκε να μοιραστεί την εξουσία, παρά τις συστάσεις των εκπροσώπων του εγχώριου συστήματος, τις προειδοποιήσεις της διαπλοκής και τις πιέσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων.
Δεν είναι όμως ούτε ηλίθιος ο κ. Μητσοτάκης. Ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών στην παρούσα.. φάση ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία.
Ωστόσο, σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να αναμετρηθεί με την αντίφαση που διατρέχει τον δημόσιο λόγο του:
Ισχυρίζεται ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι η χειρότερη της μεταπολιτευτικής περιόδου, ότι η πολιτική της είναι εγκληματική, ότι οδηγεί τη χώρα με μαθηματική ακρίβεια στον τοίχο, ότι δεν κάνει τίποτε για να ενθαρρύνει τους επενδυτές και είναι εγκλωβισμένη σε κρατικιστικές ιδεοληψίες, ότι αμελεί τις υποχρεώσεις της έναντι των εταίρων, ότι με την τακτική της δίνει πατήματα στους κύκλους που θέλουν να επαναφέρουν στο τραπέζι το Grexit, ότι φορολογεί αδίστακτα τους πολίτες, ότι ενοχοποιεί την επιχειρηματικότητα, ότι μεθοδεύει την εξόντωση των συνταξιούχων και των αγροτών, ότι διορίζει τους κολλητούς της σε θέσεις-κλειδιά και οργανώνει πελατειακά δίκτυα για να αλώσει το κράτος, ότι επιχειρεί να ελέγξει την περιοχή των μέσων ενημέρωσης, ότι ρέπει προς τον ολοκληρωτισμό.
Παρ’ όλα αυτά, δεν βιάζεται να γίνει πρωθυπουργός, δεν ζητάει εκλογές, δεν επιθυμεί συμμετοχή σε οικουμενικά σχήματα.
Αυτός λοιπόν ο πολιτικός ηγέτης που χρεώνει όλα τα παραπάνω στην κυβέρνηση προτιμά να αφήσει τη χώρα να καταστραφεί παρά να κάνει τα πάντα προκειμένου να ρίξει από την εξουσία τη συμμορία των ανίκανων και των τυχοδιωκτών.
Δεν νομίζω ότι είναι και πολύ πατριωτική στάση. Αυτό όμως είναι δευτερεύον για τον κ. Μητσοτάκη.
- διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στην ΕφΣυν ΕΔΩ