Δ. Τσίρκας
** Διάβασα κι εγώ αυτό το περιβόητο κείμενο του γραμματέα της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ με το οποίο απαντάει στο Πρώτο Θέμα και έχω να πω τα εξής: Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να βγάλουμε έξω τις οικογένειές μας και να τις μετρήσουμε. Έχω ένα παππού στο Νταχάου και έναν στη Μακρόνησο και σας κερδάω όλους.
Αυτό αντίθετα που με ανησυχεί είναι ότι υπάρχει εκεί έξω ένας άνθρωπος 28 χρονών..
που φωνάζει «πάντα για το κόμμα, μόνο για το κόμμα» και αυτό δεν προβληματίζει σχεδόν κανέναν...
Γ. Ανδρουλιδάκης
** Διάβασα την "υπόθεση Σχινά", τους διορισμούς της οικογένειάς του και την απάντηση που έδωσε ο Γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Οι διορισμοί δεν με ενοχλούν ιδιαίτερα, έτσι λειτουργεί το σύστημα και στα γραφεία των υπουργών διορίζονται συγγενείς, έμπιστοι, κομματόσκυλα, άλλοτε ικανοί άλλοτε ανίκανοι. Το θράσος όμως του Σχινά ξεπερνά και το θράσος του Άδωνη Γεωργιάδη.
Στα χρόνια της αφθονίας των '90ς και των '00ς όταν γεννιόταν αυτό που ζούμε τώρα σιχαινόμουν το Συνασπισμό γιατί ενστικτωδώς καταλάβαινα ότι ήταν ένα πράγμα από καλοβολεμένους πανεπιστημιακούς/θεωρητικούς - όλοι αυτοί που σήμερα γκριζομάλληδες πια- έγιναν "μεταρρυθμιστές και μένουμευρωπαίοι" οι οποίοι -ήμουν σίγουρος- ότι δεν έδιναν δεκάρα για τύπους σαν κι εμένα ή της "τάξης" μου. Τον ΣΥΝ άρχισα να τον συμπαθώ όταν μάζεψε τα μπογαλάκια του ο κυρ Φώτης της Ευθύνης κι έγινε ΣΥΡΙΖΑ των κινημάτων και της "από κάτω" ρητορικής (η λέξη-κλειδί είναι το "ρητορική") ενάντια στα ένστικτά μου.
Και τώρα που τα κινήματα έφυγαν, οι αλληλέγγυοι συλλαμβάνονται γιατί βοηθάνε μετανάστες στα νησιά έμεινε μόνο το "Κόμμα". Και η Εξουσία. Και η Εξουσία δεν δίνει δεκάρα για τύπους σαν και μένα ή την "τάξη" μου. Εργαλείο και μάζα είμαστε.
Panos Dodis
- από το Facebook
