Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Πλάκα πλάκα, ο Κυριάκος με την εκλογή του και μόνο έκανε ένα καλό. Διευκρίνισε ρόλους και προθέσεις στο θολό και αχανές τοπίο της κεντροαριστεράς. Και δεν μιλάω για τον δόλιο τον Γρηγοράκο που βιάστηκε να υποβάλλει τα διαπιστευτήριά του ή την ξαδέρφη την Λυμπεράκη που δεν άντεξε στον πειρασμό να θριαμβολογήσει. Μιλάω για μια σειρά από πλάσματα που μέχρι προχθές έφεραν πάνω τους την σφραγίδα του «αριστερού». Πλέον, με την ανάδειξη του Κυριάκου στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, έδειξαν τα πραγματικά τους χρώματα. Ένα σέρβις είναι κι αυτό από την πλευρά του Μητσοτάκη τζούνιορ. Έστω και άθελά του…
Εγώ τον ευχαριστώ πάντως, γιατί δεν είναι και λίγο πράγμα να λειτουργείς ως ιδεολογική λυδία λίθος. Ε ναι ρε παιδιά, να μπαίνουν κάποια πράγματα στη θέση τους. Δεν μπορεί ο άλλος να ακούει για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, για κοινωνική πολιτική, για υπεράσπιση των αδυνάμων και να βγάζει καντήλες και την ίδια ώρα να δηλώνει «αριστερός». Δεν μπορεί η άλλη να ευλογάει..
νυχθημερόν τη μνήμη της Θάτσερ, να βλέπει παντού κομμουνιστικές συνωμοσίες, να απαιτεί βομβαρδισμό των Εξαρχείων εδώ και τώρα και να αυτοαποκαλείται «αριστερή». Δόξα τω Θεώ, λέω εγώ, που ήρθε ο Μητσοτάκης για να λησμονήσουν οι εν ριπή οφθαλμού οι ανωτέρω τα αριστεριλίκια και να δηλώσουν περήφανα #metonKyriako.
Όλα αυτά βέβαια δεν θα συνέβαιναν ευθύς εξαρχής αν η ιδιότητα του «αριστερού» (βάλτε όσα εισαγωγικά θέλετε…), δεν καθαγίαζε τους πάντες και τα πάντα εν Ελλάδι. Τόσο θετικό ήταν το σημαινόμενο, που ο κάθε παπάρας δήλωνε «αριστερός» όταν ήθελε να δικαιολογηθεί. Αριστερός στα νιάτα του, αριστερός στο πανεπιστήμιο, αριστερός στο ράφτη για το παντελόνι του, αριστερός τέλος πάντων όπως και να ‘χει το πράγμα. Μια κληρονομιά από τις εποχές των φυλακίσεων, των εκτοπίσεων, των βασανιστηρίων, των εκτελέσεων, τα χρόνια τα μετεμφυλιακά και τα χρόνια της χούντας. Διότι η αδικία έγειρε την πλάστιγγα δεν την έγειρε το φάντασμα καμιάς ιδεολογικής ηγεμονίας…
Μια παρένθεση εδώ: Πριν βιαστεί κάποιο κοτοπουλάκι να μου μιλήσει για αριστερή βία και θηριωδίες, θα ήθελα να ενημερώσω ότι τον παππού μου τον Χρήστο τον δολοφόνησαν κάποιοι άθλιοι που παρίσταναν τους αριστερούς. Όπως και ότι τον πατέρα μου τον Αρχοντή τον έκλεισαν στο Γεντί Κουλέ και τον σάπισαν στο ξύλο κάποιοι άλλοι άθλιοι που παρίσταναν τους πατριώτες. Αν είχε μείνει το στόρι, στο πλαίσιο του εμφυλίου, ούτε για ηθικά πλεονεκτήματα θα μιλάγαμε, ούτε για ιδεολογικές ηγεμονίες και μαλακίες. Αλλά δεν έμεινε. Γιατί επί δεκαετίες ολόκληρες, μεγάλη μερίδα των Ελλήνων και των Ελληνίδων έτρωγε σκατά.
Το γνώριζε πολύ καλά αυτό ο εθνάρχης Καραμανλής και από το 1974 και κατόπιν προσπάθησε να κλείσει τις πληγές. Προσπάθησε σκληρά αλλά δεν μπόρεσε να φέρει εις πέρας το έργο του λόγω κομματικών αγκυλώσεων. Χρειάστηκε να έρθει ο Αντρέας, αλήθειες να λέμε, για να πάρει πραγματικά ανάσα ο κόσμος. Και να εξαερωθούν επιτέλους τα «σταγονίδια». Όπως εξαερώνονται τώρα και αυτοί οι γιαλαντζί αριστεροί με τις γιαλαντζί αριστερές. Τώρα που δεν χρειάζεται πια να πουλάνε το παραμύθι της αριστεροσύνης για να κυκλοφορούν με το κούτελο ψηλά. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Κυριάκος πρόσφερε μια αναμφισβήτητη υπηρεσία στον τόπο.