Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Η εκλογή του Κυριάκου στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας είναι άλλη μια απόδειξη ότι τα Μνημόνια δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, ρωτάω. Όταν δεν έμεινε τίποτα όρθιο στην κοινωνία, στην οικονομία, στην ελληνική οικογένεια αν θέλετε, θα μπορούσε να λείπει από την εξίσωση η πολιτική; Αυτό βεβαίως δεν είναι απαραίτητα καλό ή κακό. Άλλωστε στον συγκεκριμένο τομέα, όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και όχι εκ των προθέσεων…
Για την ώρα πάντως «όλοι αγαπούν τον νικητή», που λένε και οι Αμερικάνοι. Everybody loves a winner, γεγονός που οδηγεί κόσμο και κοσμάκη να τα μπλέκει λίγο τα πράγματα και να βλέπει μέσα από χρωματιστά γυαλιά. Διότι τώρα που τελείωσε ο τοκετός, η μακρά και δύσκολη..
διαδικασία της γέννας, πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με το μωρό. Τι θα φάει, πώς θα κοιμηθεί, ποιος θα το φροντίσει, πότε θα μιλήσει, πότε θα μπουσουλήσει και πότε θα περπατήσει. Δεν είναι απλό, όσο κι η φαμίλια Μητσοτάκη φημίζεται για τις επιλογές της σε επιτελεία και στελέχη.
- διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου του Χρ. Ξανθάκη στο newpost.gr (ΕΔΩ)
