Μια τροπολογία εντελώς απλή στο περιεχόμενό της ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από κόμματα και πολιτικούς. Οι σκηνές που διαδραματίστηκαν χθες στη Βουλή ασφαλώς θα προκάλεσαν έκπληξη στους ανυποψίαστους.
Οι χυδαιότητες και οι κορόνες περί «υπουργού της Βόρειας Κορέας» και περί «χουντικού Κοινοβουλίου» σε άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να προκαλέσουν μόνο το γέλιο. Τα πράγματα όμως είναι απείρως σοβαρότερα απ’ ό,τι φαίνονται.
Για να επιταχύνει τη διαδικασία εφαρμογής του νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες, η κυβέρνηση αποφάσισε να ξεπεράσει την κωλυσιεργία -από άλλα κόμματα και κυρίως από τη Ν.Δ.- στη συγκρότηση του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου και με την επίμαχη τροπολογία μετέφερε στη Βουλή την αρμοδιότητα της απόφασης του αριθμού των τηλεοπτικών αδειών που θα δοθούν.
Ετσι αποκαλύφθηκε ο κόμπος πάνω στον οποίον σκαλώνει το χτένι. Με δεδομένο ότι ο υπουργός Επικρατείας Ν. Παππάς έχει επισήμως δηλώσει ότι οι άδειες που θα δοθούν θα είναι.. κάτω από πέντε, η αντίδραση κομμάτων της αντιπολίτευσης στην τροπολογία δείχνει πως κάποιοι επιθυμούν αυτός ο αριθμός να είναι πολύ μεγαλύτερος. Τι συμφέρον έχουν και αντιδρούν τόσο λυσσαλέα;
Στην πολιτική ορολογία έχει περάσει ο όρος «διαπλοκή», ο οποίος υποδηλώνει τη σύμπλεξη, ενίοτε τη σύμφυση, με δυο λόγια την αλληλεξάρτηση της πολιτικής με τα ισχυρά συμφέροντα στον χώρο της ενημέρωσης. Οι χθεσινές αντιδράσεις στη Βουλή ακριβώς αυτή την αλληλεξάρτηση εξέφραζαν: το κοινό συμφέρον των βαρόνων των μέσων ενημέρωσης και των πολιτικών που με μια σχέση «δούναι και λαβείν» οι μεν κρατούν ζωντανούς τους δε.
Οι σημερινοί καναλάρχες, με βάση τα επίσημα στοιχεία, είναι εντελώς χρεοκοπημένοι. Καταρχήν είναι καταχρεωμένοι στις τράπεζες και μάλιστα με αδιαφανείς όρους για τον τρόπο με τον οποίο δανείζονταν όλα αυτά τα χρόνια - κάτι που ως γνωστόν ελέγχεται από τη Δικαιοσύνη.
Εντεκα εταιρείες μέσων ενημέρωσης -ανάμεσά τους οι ισχυρότερες του χώρου- χρωστάνε στις τράπεζες πάνω από 800 εκατ. ευρώ, ενώ μόνο στα χρόνια της κρίσης τέσσερις εισηγμένοι όμιλοι μέσων ενημέρωσης πήραν δάνεια ύψους 150 εκατ. ευρώ. Για να επιβιώσουν όλοι αυτοί θέλουν πολιτική στήριξη. Κι όπως φαίνεται, πρόθυμοι υπάρχουν...
EφΣυν / editorial
