Γράφει ο Θανάσης Καρτερός
Όλοι συμφωνούμε ότι η αλήθεια είναι πάντοτε επαναστατική. Ενίοτε το συνηθίζει επίσης να είναι και βαριά, όσες προσπάθειες κι αν γίνουν -επικοινωνία τις ονομάζουμε στην εποχή μας- να την ελαφρώσουμε. Κι αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα χωρίς ωραιοποιήσεις, τακτοποιήσεις και παραποιήσεις, η πικρή αλήθεια είναι πως στο πρώτο τρίμηνο του 2016 η κυβέρνηση θα βαδίζει σε στενωπό, όπως θα έλεγε και ο γλωσσοπλάστης Ανδρέας Παπανδρέου. Στενωπό μάλιστα πολύ στενή, αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ακριβείς.
Πρώτον, γιατί βρίσκεται κάτω από τη βαριά κι ασήκωτη πραγματικότητα του Μνημονίου, που συνεπάγεται προαπαιτούμενα, που συνεπάγονται απαιτούμενα από μια κοινωνία που κουράστηκε και διαμορφώνει τα δικά της αιτούμενα - να αρχίσει να μπαίνει τέλος στην πολιορκία της φτώχειας και του φόβου. Και αρχή της δοκιμασίας είναι το.. ασφαλιστικό, που, αν και απείρως μαλακότερο από όσα προετοίμαζαν οι προηγούμενοι, παραμένει δύσκολη υπόθεση. Ενώ έπεται η φορολογία των αγροτών, τα κόκκινα δάνεια και πάει λέγοντας.
Δεύτερον, η δύσκολη αυτή αχλάδα είναι φυσικό κι επόμενο να έχει και την ουρά της. Που πάει να πει εύλογες κοινωνικές αντιδράσεις - έχουν ήδη αρχίσει. Αλλά και δράσεις της αντιπολίτευσης που υποθέτει ότι μπορεί να δέσει τον γάιδαρό της στην αλυσίδα των δύσκολων μέτρων. Το πράγμα εδώ είναι σαφές. Είτε προέρχεται από τα δεξιά, είτε από τα αριστερά, η επίθεση θα εντείνεται. Ούτε μέρα, ώρα, λεπτό ανάσας δεν πρόκειται να δοθεί στην κυβέρνηση. Επιδιώκουν την αποσύνθεσή της, τη διάλυσή της, την ανατροπή της. Προς γνώσιν.
Τρίτον, και ίσως το πιο επικίνδυνο, η νέα τεχνητή καταιγίδα των δανειστών. Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα. Ο Σόιμπλε αστράφτει με γερμανική τάξη και προτεσταντική επιμονή. Ο Ντάισελμπλουμ, που τον είχαμε ξεχάσει για λίγο, άρχισε πάλι να μπουμπουνίζει. Και το ΔΝΤ στέλνει τη Βελκουλέσκου, μαζί με μια στρατιά βασανιστών και σαφείς εντολές: Απαγορεύστε στους Έλληνες τις ομπρέλες. Κόψτε συντάξεις για να αποκατασταθεί η τάξις. Ενώ το ίσο κρατούν -ήμουν νιος...- τα φίλα προσκείμενα στους δανειστές διεθνή ΜΜΕ.
Δύσκολα τα πράγματα λοιπόν. Πυκνά πυρά από πολλές μεριές. Πράγμα που απαιτεί, πρώτον, γερή άμυνα, συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα, απαντήσεις διεξοδικές στις καταστροφικές ανοησίες που ακούγονται και γράφονται και εξηγήσεις, εξηγήσεις, εξηγήσεις. Και δεύτερον, αποφασιστική επίθεση με όλα τα ράμματα που υπάρχουν για τη γούνα όσων παριστάνουν τους τιμητές του ΣΥΡΙΖΑ και τους εκτιμητές της λαϊκής ευημερίας. Γιατί παράγινε το κακό με τους έξαλλους, που εμ γαμούν, εμ σκούζουν.
Τελευταίο, αλλά όχι αμελητέο. Αυτό το δύσκολο τρίμηνο χρειάζεται πολύ Τσίπρα. Στα δύσκολα όλοι κοιτούν τον αρχηγό - έτσι πάει το πράγμα...
Όλοι συμφωνούμε ότι η αλήθεια είναι πάντοτε επαναστατική. Ενίοτε το συνηθίζει επίσης να είναι και βαριά, όσες προσπάθειες κι αν γίνουν -επικοινωνία τις ονομάζουμε στην εποχή μας- να την ελαφρώσουμε. Κι αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα χωρίς ωραιοποιήσεις, τακτοποιήσεις και παραποιήσεις, η πικρή αλήθεια είναι πως στο πρώτο τρίμηνο του 2016 η κυβέρνηση θα βαδίζει σε στενωπό, όπως θα έλεγε και ο γλωσσοπλάστης Ανδρέας Παπανδρέου. Στενωπό μάλιστα πολύ στενή, αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ακριβείς.
Πρώτον, γιατί βρίσκεται κάτω από τη βαριά κι ασήκωτη πραγματικότητα του Μνημονίου, που συνεπάγεται προαπαιτούμενα, που συνεπάγονται απαιτούμενα από μια κοινωνία που κουράστηκε και διαμορφώνει τα δικά της αιτούμενα - να αρχίσει να μπαίνει τέλος στην πολιορκία της φτώχειας και του φόβου. Και αρχή της δοκιμασίας είναι το.. ασφαλιστικό, που, αν και απείρως μαλακότερο από όσα προετοίμαζαν οι προηγούμενοι, παραμένει δύσκολη υπόθεση. Ενώ έπεται η φορολογία των αγροτών, τα κόκκινα δάνεια και πάει λέγοντας.
Δεύτερον, η δύσκολη αυτή αχλάδα είναι φυσικό κι επόμενο να έχει και την ουρά της. Που πάει να πει εύλογες κοινωνικές αντιδράσεις - έχουν ήδη αρχίσει. Αλλά και δράσεις της αντιπολίτευσης που υποθέτει ότι μπορεί να δέσει τον γάιδαρό της στην αλυσίδα των δύσκολων μέτρων. Το πράγμα εδώ είναι σαφές. Είτε προέρχεται από τα δεξιά, είτε από τα αριστερά, η επίθεση θα εντείνεται. Ούτε μέρα, ώρα, λεπτό ανάσας δεν πρόκειται να δοθεί στην κυβέρνηση. Επιδιώκουν την αποσύνθεσή της, τη διάλυσή της, την ανατροπή της. Προς γνώσιν.
Τρίτον, και ίσως το πιο επικίνδυνο, η νέα τεχνητή καταιγίδα των δανειστών. Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα. Ο Σόιμπλε αστράφτει με γερμανική τάξη και προτεσταντική επιμονή. Ο Ντάισελμπλουμ, που τον είχαμε ξεχάσει για λίγο, άρχισε πάλι να μπουμπουνίζει. Και το ΔΝΤ στέλνει τη Βελκουλέσκου, μαζί με μια στρατιά βασανιστών και σαφείς εντολές: Απαγορεύστε στους Έλληνες τις ομπρέλες. Κόψτε συντάξεις για να αποκατασταθεί η τάξις. Ενώ το ίσο κρατούν -ήμουν νιος...- τα φίλα προσκείμενα στους δανειστές διεθνή ΜΜΕ.
Δύσκολα τα πράγματα λοιπόν. Πυκνά πυρά από πολλές μεριές. Πράγμα που απαιτεί, πρώτον, γερή άμυνα, συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα, απαντήσεις διεξοδικές στις καταστροφικές ανοησίες που ακούγονται και γράφονται και εξηγήσεις, εξηγήσεις, εξηγήσεις. Και δεύτερον, αποφασιστική επίθεση με όλα τα ράμματα που υπάρχουν για τη γούνα όσων παριστάνουν τους τιμητές του ΣΥΡΙΖΑ και τους εκτιμητές της λαϊκής ευημερίας. Γιατί παράγινε το κακό με τους έξαλλους, που εμ γαμούν, εμ σκούζουν.
Τελευταίο, αλλά όχι αμελητέο. Αυτό το δύσκολο τρίμηνο χρειάζεται πολύ Τσίπρα. Στα δύσκολα όλοι κοιτούν τον αρχηγό - έτσι πάει το πράγμα...