 |
| Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη |
► Κόμματα, μέσα ενημέρωσης και δημοσιολόγοι αναδεικνύουν τις κινητοποιήσεις των κοινωνικών ομάδων και αποθεώνουν τον αγωνιστικό ζήλο τους. Καλούν μάλιστα την κυβέρνηση να σκύψει με προσοχή στα δίκαια αιτήματά τους, ακόμη ακόμη και να αποσύρει τα ανάλγητα μέτρα, χωρίς όμως να βγάζουν κιχ για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς που έχουν επιβάλει τις συγκεκριμένες πολιτικές.
Το πρόβλημά τους δεν είναι η Ευρώπη -αυτή καλά πορεύεται- αλλά η κυβέρνηση που πρέπει να φύγει.
Αλλωστε, βρέθηκε επιτέλους και η διάδοχη λύση: ένας σοβαρός ηγέτης που κατάφερε μέσα σε δύο εβδομάδες να ξεπεράσει τον Τσίπρα στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία.
Ετσι δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να γλείψουν εκεί που κάποτε έφτυναν με σιχασιά..
Είναι τα ίδια κόμματα, τα ίδια μέσα ενημέρωσης και οι ίδιοι δημοσιολόγοι που στο μακρινό, αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν γελοιοποιούσαν όσους κατέβαιναν στους δρόμους:
Οι αγρότες ήταν ευνοημένοι και προκλητικοί γιατί, αντί να χρησιμοποιούν τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την ανάπτυξη της παραγωγής τους, αγόραζαν αχρείαστα τρακτέρ, πέρναγαν τον χρόνο τους παίζοντας πρέφα στους καφενέδες, κατασκεύαζαν πισίνες, έχτιζαν βίλες, αγόραζαν πανάκριβα αυτοκίνητα, έκαναν επίδειξη πλούτου και χλιδής στα σκυλάδικα και οι πιο φανατικοί απαιτούσαν «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά».
Οι καθηγητές ήταν οι προνομιούχοι του δημόσιου τομέα αφού, εκτός από τους τρεις μήνες διακοπών, είχαν και κρυφά εισοδήματα από τα ιδιωτικά μαθήματα.
Οι φαρμακοποιοί ήταν μια κλειστή συντεχνία που πάλευε για τα κεκτημένα της.
Οι ναυτεργάτες ήταν οι καλύτερα αμειβόμενοι υπάλληλοι, μια εργατική αριστοκρατία, και οι ελεύθεροι επαγγελματίες πρωταθλητές της φοροδιαφυγής (πλήθος τα παραδείγματα στα μέσα ενημέρωσης για τον υδραυλικό που δεν κόβει αποδείξεις και για τον ηλεκτρολόγο που εκβιάζει τους ταλαίπωρους φτωχούς πολίτες).
- διαβάστε τη συνέχεια στην EfSyn ΕΔΩ
