Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος; Είναι ο Πάπας καθολικός; Βγαίνει ο ήλιος απ’ την Ανατολή; Αυταπόδεικτα ερωτήματα, που ανακύπτουν στο μυαλό κάθε φορά που ξυπνάει το φάντασμα Σημίτη. Με την συνακόλουθη απορία: Υπάρχει δηλαδή περίπτωση να σκάσει μύτη νέος πολιτικός αστήρ στο, ας πούμε, αστικό πολιτικό φάσμα και να μην προσπαθήσουν κάποιοι να τον ταυτίσουν με τον πρώην πρωθυπουργό; Με τον άνθρωπο που ώθησε την Ελλάδα προς τα εμπρός, με τον πολιτικό που μίλησε τη γλώσσα των έργων, με τον ηγέτη που δεν έχασε ποτέ εκλογές; Ε ναι ρε παιδιά, υπήρχε περίπτωση να κερδίσει την ηγεσία στη Νέα Δημοκρατία ο Κυριάκος Μητσοτάκης και να μην τον ταυτίσουν άμεσα κάποιοι και κάποιες με τον κύριο Κώστα μας;
Καμία περίπτωση λέω εγώ, άσε που έχει και πατήματα η ταύτιση. Νούμερο ένα: Χαρακτηριστικά αδέξιος ήταν ο πρώην πρωθυπουργός, χαρακτηριστικά αδέξιος είναι και ο νυν επικεφαλής.. της ΝΔ. Το έχουμε δει πλείστες όσες φορές, στον τρόπο που κινούνται, που χειρονομούν, που κάνουν γκριμάτσες. Νούμερο δύο: Αποφασιστικότητα (στα λόγια τουλάχιστον…) για μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμό και τομές, από αμφοτέρους. Άλλο τώρα βέβαια αν του Σημίτη οι πρωτοβουλίες εξαντλήθηκαν στις Ανεξάρτητες Αρχές και άλλο αν ο Κυριάκος ως υπουργός δεν έβαλε δα και φωτιά στα τόπια. Νούμερο τρία: Ουδεμία σχέση με ρητορεία και ευγλωττία και παπαρδέλα, για κανέναν από τους δύο. Θρυλικά τα σαρδάμ του Σημίτη («είναι μακέτο τούτο το έργο;»), έκδηλη η αμηχανία του Κυριάκου να τα πει πρίμα βίστα ακόμη και μπροστά στην απόλυτη προειδοποίηση της τηλεοπτικής κάμερας.
Αυτό το τελευταίο ειδικά, κρατείστε το στο τσεπάκι σας. Διότι μπορεί να έχει κανείς δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες διαφωνίες με τον Αλέξη Τσίπρα και την πολιτική του, αλλά αν διαθέτει στοιχειώδη ειλικρίνεια οφείλει να παραδεχθεί ότι είναι μπαλκονάτος. Ότι μπορεί να μιλήσει στα πλήθη, να τα συνεγείρει, να τα φέρει βόλτα αν προτιμάτε. Παραδεχθείτε το λοιπόν και με το χέρι στην καρδιά απαντήστε και στο εξής: Φαντάζεστε τον Κυριάκο στην Ομόνοια να δίνει τον τόνο, να ανεβάζει τα γράδα, να παίρνει κεφάλια, στην τελευταία, στη μεγάλη, στην ελπιδοφόρο προεκλογική συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας; Μεταξύ μας τώρα…
Να επιμείνω όμως σε ένα κοινό στοιχείο των δύο ανδρών. Στην υποτιθέμενη προσήλωσή τους σε κάποιες αρχές. Και μιλάμε για προσήλωση ατσάλινη, ανόθευτη, όχι για παραμυθάκι ελληνικό. Αν διαβάσετε τις ομιλίες του Σημίτη σε διάφορες συνεδριακές και κομματικές διαδικασίες κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, θα σας πέσει το σαγόνι στο πάτωμα. Όλο για σοσιαλισμούς και ισότητες και κοινωνική δικαιοσύνη μιλάει! Και είδαμε που καταλήξαμε με τα κόλπα του Χρηματιστηρίου, των Ολυμπιακών Αγώνων, του ευρώ και της φούσκας των ακινήτων. Κι από την άλλη ο Κυριάκος εμφανίζεται ως ο συνεπέστερος των Θατσερικών εν Ελλάδι. Και με συγκροτημένο λόγο μάλιστα, με άποψη σαφή και εμπεριστατωμένη, όχι τσίου τσίου τα πουλάκια τύπου Τζήμερος. Θα το κρατήσει άραγε ως το τέλος το ιδεολογικό προφίλ, θα ματώσει για τα πιστεύω του, θα προχωρήσει αμάσητος με κίνδυνο να απολέσει πολύ κρίσιμα «κουκιά»; Ή μήπως θα ακολουθήσει την οδό τη Σημιτέικη, του στυλ «μην κοιτάτε τι λέω, όλα αυτά είναι για το θεαθήναι»; Κυριακή κοντή γιορτή, εδώ είμαστε κι εδώ είσαστε για να λάβουμε τις δέουσες απαντήσεις.
Υ.Γ.: Α ναι, ξέχασα και κάτι ακόμη: Οι Γερμανοί είναι φίλοι τους…
- από το newpost.gr
