Ένας επικίνδυνος, ωμός λαϊκισμός, μια κατασκευασμένη φασαρία, μια πόζα οργής για να μαζέψουμε χειροκροτητές
Μπορεί να καταγγέλλουν μονίμως τον "λαϊκισμό" να θεωρούν ως κύριους εχθρούς τους τούς "λαϊκιστές", αλλά αυτό που κάνουν πολιτικοί, δημοσιογράφοι (κυρίως με βιογραφικό μονταζιέρας) και λοιποί σχετικοί και άσχετοι με το θέμα του θεατρικού έργου στο Εθνικό Θέατρο είναι ο ορισμός του λαϊκισμού, ο ορισμός της παραπληφορόρησης, ο ορισμός της αντιστροφής της πραγματικότητας, γιατί "έτσι μας αρέσει"
Άλλοι δείχνουν να έχουν απόλυτη άγνοια για το τι μιλάνε, άλλοι - οι πιο επικίνδυνοι- γνωρίζουν, αλλά εσκεμμένα διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα. Είναι γνωστό άλλωστε ότι αρκετοί, εδώ και δεκαετίες, δίνουν αντιτρομοκρατικά ρεσιτάλ και βασίζουν εκεί τις πολιτικές τους καριέρες.
Πρώτον, το έργο ΔΕΝ είναι έργο του Ξηρού.
Δεύτερον, το "ο Ξηρός μπαίνει στο Εθνικό" είναι βλακώδης και απολύτως ανακριβής.. διαπίστωση. Κανένας Ξηρός δεν μπαίνει στο Εθνικό. Ο Ξηρός χρησιμοποιείται σαν πρόσωπο, σαν αναφορά. Με την ίδια λογική αν εγώ ανεβάσω μια παράσταση αντιναζιστική και έχω αποσπάσματα από γραπτά του Χίτλερ, θα πείτε ότι "μπήκε ο Χίτλερ στο Εθνικό";
Τρίτον, δεν έχουν διαβάσει ούτε Καμύ, που ήταν κατά των ενοπλων οργανώσεων, αλλά έκανε πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για το τι μπορεί να οδηγήσει κάποιον στο να πάρει ένα όπλο.
Τέταρτον, δείχνουν σαν να μην έχουν δει ποτέ θέατρο. Τα μεγαλύτερα και τα σημαντικότερα έργα ασχολούνται με την σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων, με τις αδυναμίες τους, τα ξεσπάσματά τους, τα αδιέξοδα τους. Και ορισμένες φορές η "μοίρα" για τον ήρωα μπορεί να είναι η βία, η αυτοκαταστροφή, η ήττα ή η διαρκής κόλαση. Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω κάποιους αλλά όλα τα έργα (ούτε καν τα περισσότερα) δεν τελειώνουν με ένα ζευγάρι στα σκαλιά της εκκλησίας.
Ένας επικίνδυνος, ωμός λαϊκισμός, μια κατασκευασμένη φασαρία, μια πόζα οργής για να μαζέψουμε χειροκροτητές. Μια προσβολή στο ίδιο το νόημα της τέχνης, πέρα από τον Ξηρό ή τη θεματολογία του έργου.
Είναι ντροπή αυτό που γίνεται, είναι ανοιχτή απόπειρα λογοκρισίας, είναι ένας αδίστακτος λαϊκισμός, που δεν τιμά κανέναν απ' αυτούς που τον έχουν επιλέξει. Ντροπή και πάλι ντροπή!
Δημήτρης Σούλτας (fb)
Μπορεί να καταγγέλλουν μονίμως τον "λαϊκισμό" να θεωρούν ως κύριους εχθρούς τους τούς "λαϊκιστές", αλλά αυτό που κάνουν πολιτικοί, δημοσιογράφοι (κυρίως με βιογραφικό μονταζιέρας) και λοιποί σχετικοί και άσχετοι με το θέμα του θεατρικού έργου στο Εθνικό Θέατρο είναι ο ορισμός του λαϊκισμού, ο ορισμός της παραπληφορόρησης, ο ορισμός της αντιστροφής της πραγματικότητας, γιατί "έτσι μας αρέσει"
Άλλοι δείχνουν να έχουν απόλυτη άγνοια για το τι μιλάνε, άλλοι - οι πιο επικίνδυνοι- γνωρίζουν, αλλά εσκεμμένα διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα. Είναι γνωστό άλλωστε ότι αρκετοί, εδώ και δεκαετίες, δίνουν αντιτρομοκρατικά ρεσιτάλ και βασίζουν εκεί τις πολιτικές τους καριέρες.
Πρώτον, το έργο ΔΕΝ είναι έργο του Ξηρού.
Δεύτερον, το "ο Ξηρός μπαίνει στο Εθνικό" είναι βλακώδης και απολύτως ανακριβής.. διαπίστωση. Κανένας Ξηρός δεν μπαίνει στο Εθνικό. Ο Ξηρός χρησιμοποιείται σαν πρόσωπο, σαν αναφορά. Με την ίδια λογική αν εγώ ανεβάσω μια παράσταση αντιναζιστική και έχω αποσπάσματα από γραπτά του Χίτλερ, θα πείτε ότι "μπήκε ο Χίτλερ στο Εθνικό";
Τρίτον, δεν έχουν διαβάσει ούτε Καμύ, που ήταν κατά των ενοπλων οργανώσεων, αλλά έκανε πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για το τι μπορεί να οδηγήσει κάποιον στο να πάρει ένα όπλο.
Τέταρτον, δείχνουν σαν να μην έχουν δει ποτέ θέατρο. Τα μεγαλύτερα και τα σημαντικότερα έργα ασχολούνται με την σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων, με τις αδυναμίες τους, τα ξεσπάσματά τους, τα αδιέξοδα τους. Και ορισμένες φορές η "μοίρα" για τον ήρωα μπορεί να είναι η βία, η αυτοκαταστροφή, η ήττα ή η διαρκής κόλαση. Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω κάποιους αλλά όλα τα έργα (ούτε καν τα περισσότερα) δεν τελειώνουν με ένα ζευγάρι στα σκαλιά της εκκλησίας.
Ένας επικίνδυνος, ωμός λαϊκισμός, μια κατασκευασμένη φασαρία, μια πόζα οργής για να μαζέψουμε χειροκροτητές. Μια προσβολή στο ίδιο το νόημα της τέχνης, πέρα από τον Ξηρό ή τη θεματολογία του έργου.
Είναι ντροπή αυτό που γίνεται, είναι ανοιχτή απόπειρα λογοκρισίας, είναι ένας αδίστακτος λαϊκισμός, που δεν τιμά κανέναν απ' αυτούς που τον έχουν επιλέξει. Ντροπή και πάλι ντροπή!
Δημήτρης Σούλτας (fb)