Στην εφημερίδα Έθνος και γενικότερα στον Πήγασο του Μπόμπολα γίνονται πράγματα και θαύματα, για τα οποία η ΕΣΗΕΑ και οι λοιπές συνδικαλιστικές ενώσεις σφυρίζουν αδιάφορα. Η κρίση που ταλανίζει τον όμιλο είναι πρωτίστως ηθική και αυτό δεν μπορεί να σωθεί ούτε με δάνεια ούτε με τραπεζικές συμφωνίες. Επικρατεί σε κάθε τμήμα μιζέρια, αγωνία για το αν θα καταβληθούν τα δεδουλευμένα και ο φόβος της απόλυσης είναι πια ρουτίνα. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται στην καλύτερη περίπτωση ως νούμερα σε μια λίστα που τσεκάρεται διαρκώς και στη χειρότερη ως ανθρώπινα απορρίμματα που, όταν έρθει η ώρα.. να τα ξεφορτωθούμε, καλούμε τους σεκιούριτι της πύλης να τα πετάξουν έξω.
Τελευταίο τρανταχτό συμβάν η απάνθρωπη απόλυση ενός καρδιοπαθούς συντάκτη του Έθνους, ο οποίος απολύθηκε χωρίς κανέναν λόγο με εξώδικο που του έστειλαν στο σπίτι του, μην τυχόν και σοκαριστεί ο άνθρωπος και πάθει καμιά ανακοπή μέσα στο κτίριο. Η περίπτωση του Θ.Τ. που απολύθηκε με αυτό τον τρόπο μετά από 30 χρόνια ανελλιπούς προσφοράς (εργάζεται στο Έθνος από το 1985), είναι ενδεικτική για το πώς βλέπει η διοίκηση της εταιρείας τους εργαζομένους της.
Ο Θ.Τ. έχει υποστεί δύο μειώσεις (20% συνολικά) και το Σεπτέμβριο του ζητήθηκε επιπλέον μία τρίτη μείωση 20%, την οποία αποδέχτηκε και περίμενε να δει τη νέα του σύμβαση. Ο άνθρωπος υπέστη ένα χρόνο πριν έμφραγμα και τον περασμένο Νοέμβριο, λίγο καιρό πριν απολυθεί, μπήκε ξανά στο χειρουργείο. Γύρισε στη δουλειά του στις αρχές του 2016 και στις 13 Ιανουαρίου έλαβε στο σπίτι του μια εξώδικη δήλωση-καταγγελία σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου με 4μηνη προειδοποίηση. Την ίδια μέρα πήγε στο γραφείο του και ανακοίνωσε στους συναδέλφους του ότι απολύθηκε.
Η εκπρόσωπος των εργαζομένων στην ΕΣΗΕΑ Έφη Καραγεώργου ζήτησε τους λόγους απόλυσης από τον Διευθυντή της εφημερίδας Μπάμπη Παπαδάκη. Εκείνος ισχυρίστηκε ότι δεν ήξερε τίποτα και ότι «ήταν προσωπική επιλογή του Φώτη (σ.σ. Μπόμπολα)» . Τα ίδια ισχυρίστηκε και ο Διευθυντής Σύνταξης Γιώργος Πατρουδάκης. Ο Θ.Τ. έφυγε και την επόμενη μέρα (14/01) επέστρεψε για να αποχαιρετήσει τους συναδέλφους του, γιατί την προηγούμενη ημέρα το κλίμα ήταν ιδιαιτέρως φορτισμένο. Στην είσοδο, ειδοποιημένη από την πύλη, τον περίμενε η Υπεύθυνη Προσωπικού Αγγελική Δάλαρη, η οποία του είπε «έλα στο γραφείο μου». Εκείνος απάντησε: «Δεν έχουμε να πούμε τίποτα μετά το εξευτελιστικό αυτό εξώδικο». Η Υπεύθυνη Προσωπικού είπε κυνικά: «Να μας ειδοποιείς όταν έρχεσαι για να έχεις συνοδεία. Θα σου απαγορευτεί η είσοδος. Να τα μαζεύεις τώρα τα πράγματα σου».
Από πότε οι απλήρωτοι εργαζόμενοι που έχουν δεχτεί απίστευτες καθυστερήσεις, μειώσεις μισθών και δανείζονται χρήματα για να βάλουν βενζίνη και να πάνε στη δουλειά τους, αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες που χρειάζονται συνοδεία για να μαζέψουν τα πράγματά τους από το γραφείο τους; Πού είναι η ΕΣΗΕΑ; Τι σκοπεύει να κάνει η εκπρόσωπος των εργαζομένων εκτός από μια χλιαρή ερώτηση στη διοίκηση της εφημερίδας;
