Συγκεκριμένα η Τζίνα Μοσχολιού έγραψε:
«Εκανα το πρώτο λαθος να διαβάσω τα σχόλια ολο αηδια για τα ζευγάρια που φιλήθηκαν μεσα στη Βουλή χθες το βραδυ. Τερμάτισε η υποκρισία για ανθρώπους που εκφράστηκαν μεσα στη χαρά τους με μια τρυφερή κίνηση που κάποιοι μπορούμε να κανουμε παντού, που καποιοι μπορουμε να κάνουμε..
στο δρομο, σε καθε δημόσιο χώρο χωρις να θίγεται κανεις, παρα μονο ισως αισθητικά, σε μια χωρα που εχουν σαπίσει στο ξύλο ζευγάρι αντρών επειδη κρατιοντουσαν χερι χερι.
Έκανα το δευτερο λαθος – λαθος επειδη δεν εχω χοντρή πέτσα κι ακομη στεναχωριέμαι – να διαβασω μερικα σχολια (σε ακροδεξιά σαιτς ή απο αυτα των αναγνωστών που γράφονται κατω απο αναρτήσεις σε ενημερωτικά) επειδη πανω στη χαρα μου αργα χθες το βραδυ αυθορμήτως ανήρτησα την παλια φωτογραφια του – αμηχανου, αστείου κι ουχι «καυτού» – φιλιού με τη Γεωργια που μας ειχε βγαλει ο Πανος Μιχάηλ για τη Lifo, για ενα αφιέρωμα που εγινε ολο χαρα και για το οποιο εγω νιώθω περήφανη που συμμετείχα. Γιατί δεν υπαρχει τιποτα χυδαίο σε ενα φιλι, χυδαίες ειναι μονο οι σκεψεις κι η φαντασία ορισμένων ανθρώπων.
Bottom line, με συμφωνο ή χωρις, με ισονομία ή χωρις, δεν ξεμπερδεύουμε απο την ομοφοβία και τον σεξισμό. Αλλα γι’αυτο ακριβως επρεπε να περασει το συμφωνο. Γιατί περα απο την αυτονόητη ισονομία, ο παιδευτικος ρόλος της πολιτείας ειναι αυτος, εστω κι αν πραγματώνεται αργα και με κόπους και με βρισιές, μέχρι να φτασει η μερα οι ανθρωποι αυτοι, ή μαλλον τα παιδια τους, να μη θίγονται πια απο μια τρυφερή εικόνα και να μην απαιτούν απο ελεύθερους ανθρώπους να κρύβονται».
