Μια απόπειρα δημοσιογραφικής δωροδοκίας από τα χρυσά χρόνια του οικονομικού ρεπορτάζ
Tώρα δώ που κάθομαι και ξύνω τις πάντσες των γάτων, θυμήθηκα και μια ωραία απόπειρα δημοσιογραφικής δωροδοκίας από τα χρυσά χρόνια του οικονομικού ρεπορτάζ. Από τότε που βάραγε διαδοχικά limit up το Χρηματιστήριο και δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα. τα σημιτόσκυλα κατά προτίμηση!
Πάμε λοιπόν ένα ταξίδι στο χρόνο, πάμε πίσω στο ημερολόγιο καμιά δεκαπενταετία.
Είναι νέος στο επάγγελμα ο συνάδελφος Βαγγέλης (the name has been changed to protect the innocent) και του αναθέτει ο αρχισυντάκτης του να πάρει συνέντευξη από βαρβάτο επιχειρηματία της εποχής. Πάει ο Βαγγέλης στο στρατηγείο του τύπου, περνάει από δέκα σεκιούριτυ, ανοίγει και η..
τελευταία πόρτα, μπροστά του στο μαόνι καθισμένος ο επιχειρηματίας.
Λένε "καλημέρα", κάθεται ο Βαγγέλης, ανοίγει ο άλλος ένα συρτάρι, βγάζει έναν φάκελο τίγκα στα πεντοχίλιαρα, του τον δίνει και του λέει:
"Κύριε μου εδώ έχω για σας μισό εκατομμύριο δραχμές. Αν είναι ψέμματα αυτά που θα σας πω, να μου τα φέρετε πίσω!"
(Ο Βαγγέλης δεν τα πήρε. Είπε "ευχαριστώ, αλλά δεν" και έκανε τη συνέντευξη άνευ δώρου. Κάποιοι άλλοι όμως...)
Χρήστος Ξανθάκης (από το fb)
