Εχουμε λόγο να χαιρόμαστε;

Κοπελούζος,  Πιτσιόρλας, Zinell

Δεκατέσσερα περιφερειακά ελληνικά αεροδρόμια –του Ακτίου, της Καβάλας, της Θεσσαλονίκης, της Κέρκυρας, των Χανίων, της Κεφαλονιάς, της Κω, της Μυτιλήνης, της Μυκόνου, της Ρόδου, της Σάμου, της Σαντορίνης, της Σκιάθου και της Ζακύνθου– πέρασαν στα χέρια της γερμανικής Fraport. Η σχετική σύμβαση θα περάσει, βεβαίως, από τη Βουλή, αλλά έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα το θέμα θεωρείται τελειωμένο και από τις δύο πλευρές. Από τα όσα ακούστηκαν μετά το κλείσιμο της συμφωνίας, καμία αξία δεν έχουν τα διθυραμβικά του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ, Στέργιου Πιτσιόρλα, ότι «η ελληνική οικονομία βήμα βήμα κερδίζει την εμπιστοσύνη των αγορών και μπαίνει στον δρόμο της ανάπτυξης».
Τη δουλειά του παινεύει ο άνθρωπος. Τη σημαντικότερη και ουσιαστικότερη δήλωση την έκανε η εκπρόσωπος του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η οποία, ως η φωνή του κυρίου της, είπε: «Οι ιδιωτικοποιήσεις ήταν πάντα σημαντικές για τη γερμανική κυβέρνηση».
Χωρίς αμφιβολία η δήλωση αυτή θα έπρεπε να μας ανησυχεί, καθώς στα έξι χρόνια που..
 εφαρμόζονται μνημόνια ό,τι ικανοποιούσε τη Γερμανία ποτέ δεν μας βγήκε σε καλό. Μια τέτοια όμως προσέγγιση, αν και δεν είναι λανθασμένη, είναι εντελώς εμπειρική.
Για να έχουμε ολοκληρωμένη την αλήθεια θα πρέπει να προσθέσουμε ότι εμείς τους δώσαμε τα 14 αεροδρόμια, αφού προηγουμένως μας υποχρέωσαν να το κάνουμε μέσω της πολιτικής των μνημονίων. Τους τα δώσαμε για 40 χρόνια –που μπορεί να γίνουν και 50– με την ελπίδα και τις πιο αισιόδοξες προοπτικές ότι θα εισπράξουμε του χρόνου το φθινόπωρο ένα εφάπαξ τίμημα 1,234 δισ. ευρώ και για όλο το διάστημα της εκχώρησης (μισός αιώνας δεν είναι λίγο πράγμα) περί τα 10 δισ. ευρώ.
Ταυτόχρονα η Fraport με αυτή τη συμφωνία θα αυξήσει την πελατεία της κατά 25%, καθώς τα αεροδρόμια που εκμεταλλεύεται στον υπόλοιπο κόσμο εξυπηρέτησαν πέρυσι 108,5 εκατ. επιβάτες, ενώ την ίδια χρονιά τα 14 ελληνικά είχαν 22 εκατ. επιβάτες και φέτος αναμένεται να ξεπεράσουν τα 25 εκατομμύρια. Με αυτούς τους όρους, καλά κάνει και χαίρεται ο Σόιμπλε. Εμείς ποιο λόγο έχουμε, άραγε, να χαιρόμαστε;
Editorial / Eφημερίδα των Συντακτών