Ο
Ολυμπιακός δεν απέτυχε στην Ευρώπη. Ο πήχης το βράδυ της Τετάρτης δεν ήταν χαμηλά, και ας έλεγε άλλα η απατηλή θεωρία της πρόκρισης με «
δυόμισι αποτελέσματα». Όσοι αιφνιδιάστηκαν από την πραγματικότητα – δηλαδή από τη βεβαιότητα της ανωτερότητας που έχει
Άρσεναλ – ας μη ζητούν ευθύνες από τον Ολυμπιακό. Ας τις ζητούν από την αδύναμη κρίση τους.
Οι οπαδοί των
Κόκκινων του
Λιμανιού απόλαυσαν ένα υπέροχο
ευρωπαϊκό ταξίδι και αποδείχτηκαν ευγνώμονες προχθές. Το Καραϊσκάκη είχε
μια ολοκάθαρη ατμόσφαιρα (ήταν ένα σαλόνι που βούιζε!), ο ενθουσιασμός
δε μπήκε στο
θαλάμι του ούτε με το 0-3 και μετά τη λήξη ομάδα και κόσμος αλληλοχειροκροτούνταν χωρίς ίχνος
θλίψης. Σχεδόν πρωτόγνωρο για την Ελλάδα και υγιές.
Λίγο αργότερα, βέβαια, στις νυχτερινές αθλητικές εκπομπές με τις ανοικτές τηλεφωνικές γραμμές, αλλά και στα σόσιαλ μίντια,
ξύπνησε σε μερικούς η
γκρίνια που κοιμόταν στο μαξιλάρι των καλών..
εμφανίσεων. Γκρίνια για τον
Σίλβα, για τους αμυντικούς, για τον πρόεδρο – ακόμα και για τον
Ρομπέρτο! Αλλά η μιζέρια δεν νικιέται, είναι
αυτοάνοσο.
-
διαβάστε ΕΔΩ τη συνέχεια του άρθρου που υπογράφει ο Διον. Βραϊμάκης (δημοσιεύεται στη Live Sport της Παρασκευής)
