Μάταια επαναλαμβάνει ο Νίκος Φίλης, όπως έκανε και ο προκάτοχός του, ότι «θέλουμε το άριστο σχολείο που βρίσκεται σε αντίθεση με το σχολείο αριστείας, τουλάχιστον όπως το ορίζει ο νεοφιλελευθερισμός» και ότι «σκοπός μας είναι όλα τα σχολεία της χώρας να γίνουν σταδιακά, βήμα βήμα, άριστα σχολεία».
Η αντιπολίτευση επιμένει να θεωρεί έγκλημα καθοσιώσεως την αμφισβήτηση των σχολείων αριστούχων. Τις προάλλες ήταν η Δημοκρατική Συμπαράταξη που ξιφούλκησε και πάλι στο όνομα της «αριστείας» με μια επερώτηση που υπέγραφε σχεδόν σύσσωμη η κοινοβουλευτική.. της ομάδα (15 στους 17), στην οποία και πάλι ακούσαμε τα ίδια επιχειρήματα.
Αλλά πώς προέκυψε με αυτούς τους όρους η επίκληση της «αριστείας» ως εκπαιδευτικού προγράμματος; Δυστυχώς θα στεναχωρήσουμε τους πολιτικούς που θέλουν να εμφανίζονται ως «καινοτόμοι μεταρρυθμιστές» και «ευρωπαϊστές». Η επιχειρηματολογία τους ταυτίζεται με την πιο σκοτεινή περίοδο της πρόσφατης ελληνικής Ιστορίας και φυσικά της ελληνικής εκπαίδευσης, τη χούντα των συνταγματαρχών.
Γιατί εκείνος που πρώτος εισηγήθηκε τα σχολεία «αριστούχων» με ειδικά προνόμια ως λύση στο εκπαιδευτικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι άλλος από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Μιλώντας στις 30.6.1971 στο Ευγενίδειο Ιδρυμα, στην τελετή βράβευσης των «αριστευσάντων» στον πανελλήνιο διαγωνισμό της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, ο δικτάτορας θα εκφωνήσει έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς λόγους του.
- από ρεπορτάζ που υπογράφει ο Δημήτρης Ψαρράς στην Εφημερίδα των Συντακτών (διαβάστε το ολόκληρο ΕΔΩ)
