Ακολουθεί το κείμενο του Δ. Σούλτα:
Ο Τάσος Τέλλογλου αμφισβητεί το αν μία γυναίκα από το Αφγανιστάν, που βρίσκεται σε μια βάρκα στο Αιγαίο, μπορεί να αποδείξει σε ευρωπαϊκά δικαστήρια ότι καταπιέζεται ως γυναίκα στην Καμπούλ. (και άρα δεν είναι πρόσφυγας και μας λέει ψέματα) Είναι γνωστό άλλωστε ότι είναι τόσο σπάνιο στο Αφγανιστάν να καταπιέζεται μια γυναίκα. Απλώς εκεί που καθόταν στην κουζίνα της η Αφγανή λέει "Μωρέ, δεν ξεκινάω να το κόψω με τα πόδια μέχρι την Τουρκία, από κει όπως μπορώ μέχρι τα παράλια, από κεί με το μωρό στην..Διαβάστε επίσης και την κριτική του Κώστα Εφήμερου με τον τίτλο «Στο "μυαλό" του Τάσου Τέλλογλου» στο thepressproject ΕΔΩ
αγκαλιά να θαλασσοπνιγώ και αν επιβιώσω να πάω μια βόλτα στο Κολωνάκι να δω βιτρίνες, που ήταν και η βασική αιτία για την οποία ξεσπιτώθηκα".
Την ίδια λογική έχουν προφανώς και οι άλλοι, σύμφωνα με τον Τέλλογλου, που φεύγουν από τη Συρία με τα παιδιά στην αγκαλιά, όχι για τον πόλεμο (άλλωστε, όπως λέει ο αρθρογράφος, δεν έχουν πόλεμο παντού στη Συρία) αλλά γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα και το νερό. Θα σου αποκαλύψω εγώ γιατί φεύγουν, αγαπητέ Τάσο. Οι περισσότεροι έχουν νταλκά να πιούν φρέντο στο Da Capo και μπροστά σ΄αυτήν την ακαταμάχητη επιθυμία, παίζουν κορώνα- γράμματα τη ζωή τη δική τους και τη ζωή των παιδιών τους.
Μερικοί "συνάδελφοι" τη μ@λακία την έχουν κάνει επιστήμη και μάλιστα την παρουσιάζουν και σαν "αντικειμενική άποψη". Ντροπή και αίσχος για όλη αυτή την παπαρολογία που παρουσιάζεται σαν ανάλυση, την ώρα που μετράμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, πτώματα μικρών παιδιών. Λίγη ντροπή, επιτέλους, που αυτό που θεωρούν ότι είναι σωστό να κάνουν κάποιοι αυτή την ώρα, που χάνουν τη ζωή τους μωρά παιδιά, είναι να αποκαστήσουν τη λέξη "λαθρομετανάστης"! Ντροπή!
