Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα κείμενο που έχει συντάξει ο σύμβουλος έκδοσης του «Βήματος» Γιώργος Μαλούχος με συνεργάτη τον Γιάννη Διαμαντή. Η συμμετοχή του Γ. Μαλούχου αναφέρεται ως «συγγραφική αρωγή» στο εξώφυλλο του βιβλίου, το οποίο βασίζεται σε «εξονυχιστική καταγραφή, σχεδόν ημέρα με την ημέρα, των αναμνήσεών του καθώς και των σκέψεων και των απόψεών του».
Σύμφωνα με τον κ. Μαλούχο, «οι συζητήσεις αυτές αποτυπώθηκαν όλες σε ηχητική μορφή, η οποία υπήρξε η βάση για τη συγγραφή μιας από τις πιο σημαντικές ιστορικές μαρτυρίες της εποχής μας, που σίγουρα θα αποτελέσει πλέον κεντρικό σημείο αναφοράς στην ιστοριογραφία του μέλλοντος, ανεξάρτητα από τη θέση που μπορεί να έχει καθένας ως προς τον ίδιο και το πολίτευμα της βασιλευόμενης δημοκρατίας».
Αφήνοντας ασχολίαστη τη μετριοφροσύνη του συγγραφέα, ξεκαθαρίζω ότι ασφαλώς είναι..
ευπρόσδεκτη κάθε νέα μαρτυρία οποιουδήποτε έπαιξε κάποιο ρόλο στα δημόσια πράγματα της χώρας. Μόνο που δεν πρόκειται περί αυτού. Η νέα «προσφορά» της εφημερίδας είναι η τρίτη φορά που επιχειρείται το «ξέπλυμα» του Γκλίξμπουργκ και η αβασάνιστη υιοθέτηση των δικών του απόψεων για τις κρίσιμες ιστορικές στιγμές, στις οποίες είχαμε την ατυχία να βρίσκεται στον θρόνο.
Και οι δύο προηγούμενες πλασαρίστηκαν κι αυτές ως «η πρώτη φορά που μιλά για όλα ο Κωνσταντίνος». Προηγήθηκε το «ΒΗΜΑgazino» (3.6.2001) με πολυσέλιδη συνέντευξη στον Θανάση Λάλα. Ακολούθησε νέα συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά σε συνέχειες (29.1-12.2.2006). Χαρακτηριστικό και των δύο πρώτων εκδοχών της ίδιας αφήγησης υπήρξε η εξιστόρηση εντελώς φανταστικών περιστατικών, όπως λ.χ., ότι ο ίδιος πρότεινε στον Γεώργιο Παπανδρέου να νομιμοποιήσει το ΚΚΕ το 1964 και ο τότε πρωθυπουργός διαφώνησε
- το πλήρες ρεπορτάζ του Δημήτρη Ψαρρά στην Εφημερίδα των Συντακτών
- διαβάστε: Οι φοβέρες του Γκλύξμπουργκ εκτίναξαν την κυκλοφορία του Βήματος
