Τώρα θα πρέπει να γνωριστούμε, όπως φαίνεται, με μια παραλλαγή της περί στερνών αριστερής σοφίας: Τα πρώτα προετοιμάζουν τα στερνά. Διότι τα στερνά δεν έρχονται από μόνα τους, ε; Υπάρχει το DNA τους στα πρώτα. Και όπου το πράγμα λειτουργεί συλλογικά, δημοκρατικά, χωρίς καιροσκοπισμούς, μπορούν και πρέπει να το εντοπίζουν οι αρμόδιοι. Και να πράττουν..
αναλόγως. Διότι αλλιώς φορτώνονται δόξες και τιμές -και ευθύνες- λάθος άνθρωποι. Κι όταν εκδηλωθούν τα στερνά τους, το σύμπαν συνωμοτεί για να την πληρώσουμε όλοι.
Από πού αυτές οι φιλοσοφικές σκέψεις; Μα από το γεγονός ότι ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη εμφανίζει τώρα κάτι στερνά να τραβάς τα μαλλιά σου. Ή όσα μαλλιά σού έχουν μείνει τέλος πάντων. Γιατί τα τραβήξαμε μια με τα στερνά του Γιάνη. Τα τραβήξαμε δυο με τα στερνά της Ζωής. Αφού πρώτα είχαμε μαλλιοτραβηχτεί με θεούς και δαίμονες για να τους υπερασπιστούμε από τις επιθέσεις που δέχονταν. Και πριν αλέκτορα φωνήσαι μας ήρθε ο φλύαρος και εμπαθής Πανούσης. Για να δέσει κατά το κοινώς λεγόμενο το γλυκό.
Άλλο ο Γιάνης, θα πεις, άλλο η Ζωή, άλλο ο Πανούσης. Άλλο βέβαια και μάλιστα πολύ διαφορετικό. Αλλά μήπως τους διακρίνει και κάτι κοινό; Το Εγώ τους, ας πούμε, αποδείχτηκε αρκετά σεμνό για να μην τους βάζει τρικλοποδιές σε μια πορεία που έχει σημαία της το εμείς; Τραγουδούσαν -και τραγουδούν- για να σμίξουν τον κόσμο ή για να ξεχωρίσουν απ' τον κόσμο; Κι αν αυτά έγιναν φανερά κατά -και μετά- τη σύγκρουσή τους με τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση, θα ήταν πολύ δογματικό να εγκαλέσουμε τους υπεύθυνους που δεν είδαν εγκαίρως τα στερνά μέσα στα πρώτα;
Γιατί φαίνονται τα ρημάδια, αν στη ματιά σου υπάρχουν κάποιες αξίες, που έδιναν φως στην Αριστερά και στις πιο σκοτεινές εποχές. Αν δεν μετράς μόνο την εικόνα, την ευρύτητα, τις ικανότητες, αλλά μετράς ταυτόχρονα και τις αντοχές στη γοητεία της εξουσίας και της δημοσιότητας. Τη σχέση του καθενός με το Εγώ και το εμείς. Ζητάμε πολλά, σύντροφε Αλέξη;
Θανάσης Καρτερός (Αυγή)
