Γράφει ο Δημήτρης Τσίρκας (fb)
Μπορεί κανείς να διαβάσει Καθημερινή σήμερα; Προφανώς ναι, αφού χιλιάδες κόσμου συνεχίζουν να διαβάζουν αυτήν την παλιά, κάποτε σοβαρή, εφημερίδα, αλλά το ερώτημα είναι κατ’ ουσίαν προκλητικό. Το σκέφτομαι συχνά κάθε φορά που ξεφυλλίζω αυτό το ιστορικό έντυπο, κάθε φορά που οι προπαγανδιστικές ανοησίες και οι σαχλές αναλύσεις της οδηγούν σε βιώματα απρόσκλητα και σε εντυπώσεις συγκεχυμένες. Η καθημερινή έχει χωνευμένη την ιδέα της "αστικότητας" στο γενετικό υλικό της αλλά τα τελευταία, πολλά, χρόνια, έχει αποσχιστεί από κάθε έννοια σοβαρότητας.
Η αρθρογραφία της Καθημερινής καθώς έχει δημιουργήσει το δικό της ευτελές και τη δική της παρακμή, ζει με ρυθμούς ταμπλόιντ. Είναι πλέον τόσο εμποτισμένο το κλίμα από την ανοχή..
στο ειδικό καθεστώς (λόγω συμφέροντος, φόβου και ιδεολογικής τύφλωσης) ώστε μπορεί κανείς να πει ότι η Καθημερινή είναι μία γκρίζα δημοσιογραφική ζώνη.
Πολλοί είναι αυτοί που δεν διαβάζουν πλέον Καθημερινή παρά μόνο αν δεν μπορούν να το αποφύγουν. Δεν τους αδικώ. Την ανοίγω όμως, συχνά, ακόμη και χωρίς λόγο, για να πάρω μία γεύση μεσοαστικού πανικού και να νιώσω τη συντηρητική απελπισία. Υπάρχουν στιγμές που αυτή η λούμπεν αστική απόγνωση που εκφράζει η εφημερίδα με εξιτάρει.
Παρ’ όλα αυτά, η κατάσταση είναι σε οριακό σημείο. Η εφημερίδα έχει γεμίσει με ψυχροπολεμικούς ιδεολόγους, οικονομικούς αναλυτές που μπροστά τους οι αστρολόγοι μοιάζουν επιστήμονες και πολιτικούς αρθρογράφους κατευθείαν βγαλμένους από τη μεσημεριανή τηλεοπτική ζώνη.
Συγκεκριμένα: έχει χαθεί κάθε έννοια δημοσιογραφικής δεοντολογίας, καθώς η υπεράσπιση των συμφερόντων του ενός ή του άλλου επιχειρηματία εμφανίζεται ως οικονομική αναγκαιότητα, οι ιδεολογικές εμμονές κάθε αγνώστου συντηρητικού, αυτοχρισμένου φιλοσόφου πλασάρονται ως αποστάγματα σοφίας και οι ακροδεξιές σαχλαμάρες κάθε κατά φαντασίαν πολιτικού σχολιαστή ως κοινή λογική.
Και αυτά είναι απλώς τα φαινόμενα, οι επιπτώσεις και οι πρόχειρες αναγνώσεις ενός συστήματος απώλειας κάθε μέτρου και αντικειμενικότητας που εξαπλώνεται σε όλα τα αστικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το πρόβλημα της Καθημερινής, που είναι φυσικά μείζον, είναι απλώς η αποκρυστάλλωση μιας βαθύτατης, χρόνιας και νοσηρής παθογένειας, με ρίζες στον λούμπεν, επαρχιώτικο χαρακτήρα, την πολιτισμική υπανάπτυξη και την πνευματική καθυστέρηση της Δεξιάς και της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Η αυτόκλητη «δημοσιογραφία» της Καθημερινής έχει προ πολλών ετών αποκλίνει από την κατηγορία μιας στοιχειωδώς σοβαρής αστικής εφημερίδας και έχει με αγοραίες μεθόδους καταληφθεί από ένα συνασπισμό φαιδρών, διαπλεκόμενων και υστερικών ακροδεξιών. Όλοι το γνωρίζουν, αλλά κανείς δεν τολμάει να αγγίξει την κατάσταση.
Ένα τρομακτικό σε μέγεθος ποσοστό των μέσων μαζικής ενημέρωσης έχει εκπέσει σε καθεστώς στρατευμένης φαιδρότητας.
- από το facebook
Μπορεί κανείς να διαβάσει Καθημερινή σήμερα; Προφανώς ναι, αφού χιλιάδες κόσμου συνεχίζουν να διαβάζουν αυτήν την παλιά, κάποτε σοβαρή, εφημερίδα, αλλά το ερώτημα είναι κατ’ ουσίαν προκλητικό. Το σκέφτομαι συχνά κάθε φορά που ξεφυλλίζω αυτό το ιστορικό έντυπο, κάθε φορά που οι προπαγανδιστικές ανοησίες και οι σαχλές αναλύσεις της οδηγούν σε βιώματα απρόσκλητα και σε εντυπώσεις συγκεχυμένες. Η καθημερινή έχει χωνευμένη την ιδέα της "αστικότητας" στο γενετικό υλικό της αλλά τα τελευταία, πολλά, χρόνια, έχει αποσχιστεί από κάθε έννοια σοβαρότητας.
Η αρθρογραφία της Καθημερινής καθώς έχει δημιουργήσει το δικό της ευτελές και τη δική της παρακμή, ζει με ρυθμούς ταμπλόιντ. Είναι πλέον τόσο εμποτισμένο το κλίμα από την ανοχή..
στο ειδικό καθεστώς (λόγω συμφέροντος, φόβου και ιδεολογικής τύφλωσης) ώστε μπορεί κανείς να πει ότι η Καθημερινή είναι μία γκρίζα δημοσιογραφική ζώνη.
Πολλοί είναι αυτοί που δεν διαβάζουν πλέον Καθημερινή παρά μόνο αν δεν μπορούν να το αποφύγουν. Δεν τους αδικώ. Την ανοίγω όμως, συχνά, ακόμη και χωρίς λόγο, για να πάρω μία γεύση μεσοαστικού πανικού και να νιώσω τη συντηρητική απελπισία. Υπάρχουν στιγμές που αυτή η λούμπεν αστική απόγνωση που εκφράζει η εφημερίδα με εξιτάρει.
Παρ’ όλα αυτά, η κατάσταση είναι σε οριακό σημείο. Η εφημερίδα έχει γεμίσει με ψυχροπολεμικούς ιδεολόγους, οικονομικούς αναλυτές που μπροστά τους οι αστρολόγοι μοιάζουν επιστήμονες και πολιτικούς αρθρογράφους κατευθείαν βγαλμένους από τη μεσημεριανή τηλεοπτική ζώνη.
Συγκεκριμένα: έχει χαθεί κάθε έννοια δημοσιογραφικής δεοντολογίας, καθώς η υπεράσπιση των συμφερόντων του ενός ή του άλλου επιχειρηματία εμφανίζεται ως οικονομική αναγκαιότητα, οι ιδεολογικές εμμονές κάθε αγνώστου συντηρητικού, αυτοχρισμένου φιλοσόφου πλασάρονται ως αποστάγματα σοφίας και οι ακροδεξιές σαχλαμάρες κάθε κατά φαντασίαν πολιτικού σχολιαστή ως κοινή λογική.
Και αυτά είναι απλώς τα φαινόμενα, οι επιπτώσεις και οι πρόχειρες αναγνώσεις ενός συστήματος απώλειας κάθε μέτρου και αντικειμενικότητας που εξαπλώνεται σε όλα τα αστικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το πρόβλημα της Καθημερινής, που είναι φυσικά μείζον, είναι απλώς η αποκρυστάλλωση μιας βαθύτατης, χρόνιας και νοσηρής παθογένειας, με ρίζες στον λούμπεν, επαρχιώτικο χαρακτήρα, την πολιτισμική υπανάπτυξη και την πνευματική καθυστέρηση της Δεξιάς και της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Η αυτόκλητη «δημοσιογραφία» της Καθημερινής έχει προ πολλών ετών αποκλίνει από την κατηγορία μιας στοιχειωδώς σοβαρής αστικής εφημερίδας και έχει με αγοραίες μεθόδους καταληφθεί από ένα συνασπισμό φαιδρών, διαπλεκόμενων και υστερικών ακροδεξιών. Όλοι το γνωρίζουν, αλλά κανείς δεν τολμάει να αγγίξει την κατάσταση.
Ένα τρομακτικό σε μέγεθος ποσοστό των μέσων μαζικής ενημέρωσης έχει εκπέσει σε καθεστώς στρατευμένης φαιδρότητας.
- από το facebook