Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Σκέψου τώρα να είσαι Λαζόπουλος. Να πρέπει να ετοιμάσεις εκπομπή (κάποια στιγμή τέλος πάντων…) και να σκέφτεσαι ότι κάπως πρέπει να το ισορροπήσεις το πράγμα. Να βρεις έναν τρόπο ρε παιδί μου να μην την πέσεις μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ. Καθότι, εντάξει, εύκολος στόχος είναι οι απανταχού κυβερνήσεις, δίνουνε λαβές, προσφέρουν αφορμές, ταμάμ για την σάτιρα την τηλεοπτική. Άμα θες όμως να την πας ίσα βάρκα ίσα πανί την ιστορία, είναι ανάγκη να ειρωνευτείς και τους απέναντι. Με την Φώφη να κρύβεται, τον Κουτσούμπα να παραμένει ξύλινος, τη Ζωή εκτός Βουλής, τον Μιχαλολιάκο σχετικώς ξεδοντιασμένο και τον Λεβέντη σχετικώς φρόνιμο, πόσο ξύγκι να βγάλεις πια απ’ τον Σταυρούκο; Ώσπου τη λύση στην προσφέρουν οι εκλογές στη Νέα Δημοκρατία. Μαζί με ένα παρδαλό κατσίκι, όλα κομπλέ, με φιόγκο και κουδούνα!
Έτσι είναι κυρίες αναγνώστριες και κύριοι αναγνώστες. Όσο και να προσπαθεί ο..
Φλαμπουράρης, όσο και να βάζει τα δυνατά του ο Λάμπρου, όσο και να σκίζεται ο Πάνος Καμμένος, σαν την Νέα Δημοκρατία δεν έχει. Σε μια μέρα μέσα έκρυψε τον ήλιο, το φεγγάρι και τ’ αστέρια η Συγγρού! Κι από εκεί που συζήταγε όλη η Ελλάδα για πλειστηριασμούς και πρόσφυγες και μέτρα και ISIS, βρέθηκαν να κουβεντιάζουν όλοι και όλες για το φιάσκο των εσωκομματικών εκλογών στη ΝΔ. Κι επειδή ο Έλλην και η Ελληνίς κρύβουν πάντοτε μέσα τους έναν μικρό σατανά, πνίγηκε ο τόπος στο χαβαλέ και στην κοροϊδία. Να μην τα επαναλαμβάνουμε εδώ, υπολογιστή έχουμε, κινητό έχουμε και στο δίκτυο μπαίνουμε. Άσε που όσα δεν είδαμε στο ίντερνετ, φροντίζουν να μας τα υπενθυμίζουν τα κανάλια. Έτσι που έχουν ξεμείνει από προσωπικό, το ψωμάκι τους το βγάζουν τσουρνεύοντας νυχθημερόν το κυβερνοδιάστημα…
Ας κάνω όμως ένα διάλλειμα εδώ να παινέψω και λίγο τα γένια μου. Ξέρω ξέρω ότι βγήκε Σαββατάκι ο Αδωνις και το είδε δύσκολο να γινόταν οι εκλογές την Κυριακή. Τον είχα προλάβει ωστόσο στις προβλέψεις, όταν αρχές της περασμένης εβδομάδας έγραφα στο Facebook τα εξής: «Ρε παιδιά, βοηθείστε: Οι εκλογές στη ΝΔ είναι online ή χειρόγραφες; Μπορώ δηλαδή να πάω και Φάληρο και Πειραιά και Γλυφάδα και Κηφισιά και Εκάλη και Ψυχικό, να δώσω κανά τριαντάρι να ψηφίσω Άδωνι δέκα φορές ή θα με τσακώσουν μέσω κομπιούτας;»
Πλάκα βεβαίως, αλλά αληθινός βγήκα. Στην γαμημένη την κομπιούτα ήταν όλο το πρόβλημα και στις υποψίες ότι κάποια καλόπαιδα είχαν σκοπό και στόχο να την λατσέψουν την διαδικασία. Κάτι τέτοια είναι που το κάνουν ρημαδιό το τσαρδί και το βγάζουν εκτός μάχης το brand name. Διότι το πρόβλημα δεν είναι ούτε ο Μεϊμαράκης, ούτε ο Τζιτζικώστας, ούτε ο Γεωργιάδης, ούτε ο Μητσοτάκης. Το πρόβλημα είναι η κολοσσιαία ζημιά που υπέστη η φίρμα «Νέα Δημοκρατία». Και η ίδια η δημοκρατία μας εν τέλει. Καλό είναι να έχεις ισχυρή κυβέρνηση, έτσι πιστεύω εγώ, ακόμη καλύτερο όμως να την στριμώχνει στα σχοινιά συχνά πυκνά η αντιπολίτευση. Και πώς θα την στριμώξει τώρα, που είναι χίλια κομμάτια η ΝΔ και μασουλάει με απέραντη ευχαρίστηση τις σάρκες της;
