Τι είναι αυτό που οδήγησε δέκα χρόνια πριν περισσότερους από 500 χιλιάδες ανθρώπους να συγκεντρωθούν στο ίδιο μέρος, την ίδια ώρα, μόνο και μόνο για να πουν το τελευταίο αντίο σε ένα ποδοσφαιριστή, που –ουσιαστικά- εγκατέλειψε τα αγγλικά γήπεδα από τα μέσα της δεκαετίας του 70;
Η απάντηση, βρίσκεται στο ίδιο το ερώτημα.
Ο Τζώρτζ Μπεστ ήταν μύθος. Και άλλοι ποδοσφαιριστές υπήρξαν μύθοι, αλλά ο ιρλανδός υπήρξε μύθος σε μία εποχή που δύσκολα έφτιαχνε τους μύθους και που τους σεβόταν και τους τιμούσε, ακόμη και μετά την πτώση τους.
Σήμερα, οι μύθοι έχουν μικρή διάρκεια ζωής και φτιάχνονται πολύ εύκολα. Η δύναμη των μέσων επικοινωνίας, την εποχή της εικόνας, στην επιβολή προτύπων είναι απίστευτη.
Τότε, πενήντα χρόνια πριν, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η τηλεόραση δεν είχε ακόμη..
αγκαλιάσει σαν βόας το ποδόσφαιρο και οι επιδόσεις ενός ποδοσφαιριστή μέσα στο γήπεδο, διαδίδονταν στόμα με στόμα. Όπως ακριβώς τα παραμύθια και οι λαϊκοί μύθοι.
Και ο Μπεστ ήταν ο κορυφαίος λαϊκός μύθος του αγγλικού ποδοσφαίρου που κάηκε όπως καίγεται ένας μεγάλος μετεωρίτης που μπαίνει στην ατμόσφαιρα της γης. Με μία απίστευτη λάμψη.
- διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου στο sdna.gr
Η απάντηση, βρίσκεται στο ίδιο το ερώτημα.
Ο Τζώρτζ Μπεστ ήταν μύθος. Και άλλοι ποδοσφαιριστές υπήρξαν μύθοι, αλλά ο ιρλανδός υπήρξε μύθος σε μία εποχή που δύσκολα έφτιαχνε τους μύθους και που τους σεβόταν και τους τιμούσε, ακόμη και μετά την πτώση τους.
Σήμερα, οι μύθοι έχουν μικρή διάρκεια ζωής και φτιάχνονται πολύ εύκολα. Η δύναμη των μέσων επικοινωνίας, την εποχή της εικόνας, στην επιβολή προτύπων είναι απίστευτη.
Τότε, πενήντα χρόνια πριν, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η τηλεόραση δεν είχε ακόμη..
αγκαλιάσει σαν βόας το ποδόσφαιρο και οι επιδόσεις ενός ποδοσφαιριστή μέσα στο γήπεδο, διαδίδονταν στόμα με στόμα. Όπως ακριβώς τα παραμύθια και οι λαϊκοί μύθοι.
Και ο Μπεστ ήταν ο κορυφαίος λαϊκός μύθος του αγγλικού ποδοσφαίρου που κάηκε όπως καίγεται ένας μεγάλος μετεωρίτης που μπαίνει στην ατμόσφαιρα της γης. Με μία απίστευτη λάμψη.
- διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου στο sdna.gr