Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Δεν θυμάμαι ποιο ήταν εκείνο το γατί που δήλωνε ότι δεν το αφήνει να κοιμηθεί το του Μιλτιάδου τρόπαιο. Μπορεί να ήταν ο Ξέρξης, μπορεί να ήταν ο Δαρείος, είμαι σίγουρος ότι άμα κάνω ένα γκουγκλάκι θα το βρω. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Το θέμα μας είναι αφενός το τρόπαιο το ίδιο και αφετέρου ο σύγχρονος Μιλτιάδης. Διότι το δικό του παράδειγμα είναι που δεν αφήνει ένα σωρό πολιτικούς να κοιμηθούν. Μάτι δεν κλείνουν από τη ζήλεια και την αγωνία να ακολουθήσουν τα βήματά του. Κι εκεί ακριβώς είναι που θα τα βρούνε μπαστούνια…
Να τα βάλω στη σειρά. Γνωστή η διαδρομή του Πάνου Καμμένου στα social media, ακόμη πιο γνωστός ο πολλαπλασιασμός των οπαδών του μέσω των ιντερνετικών διαύλων που οδήγησε,.. εν τέλει, στην ίδρυση κόμματος. Όλα αυτά μέσω διαδικτύου, μέσω του facebook και του twitter που χειρίστηκαν μαεστρικά ο αρχηγός και οι συνεργάτες του για να οικοδομήσουν ένα μάλλον αόριστης ταυτότητος κεντροδεξιό μόρφωμα. Ένα κόμμα με συνεκτική ουσία την διαμαρτυρία, την καχυποψία και την άρνηση προς όλους και όλα. Απολύτως ταιριαστό δηλαδή με τα social media, όπου τα πάντα γίνονται υλικό γκρίνιας και μουρμούρας. Για να εκτονώνονται τα μεγάλα παιδιά με δικαίωμα ψήφου.
Δεν λέω τίποτα πολύ καινούριο, το έχω υπόψη μου. Καταγραμμένα είναι αυτά, τόσο από το αναγνωστικό κοινό όσο και από την πολιτική τάξη της Ελλάδας. Άλλο όμως να αποκρυπτογραφεί κανείς την επιτυχία του Καμμένου στο κυβερνοδιάστημα και να εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα και άλλο να μιμείται το παράδειγμά του άκριτα και αβασάνιστα. Στην πρώτη περίπτωση θα κονομήσει, στη δεύτερη ενδέχεται να πάει ντουγρού προς το γκρεμό. Κι από εκεί, όπως ξέρουμε, η επιστροφή είναι δύσκολη, πολύ δύσκολη.
Τα σκέπτομαι τα ανωτέρω λόγω διαδικασίας εκλογής προέδρου στη Νέα Δημοκρατία. Όπου πρωταγωνιστούν οι άρχοντες των social media Άδωνις Γεωργιάδης, Απόστολος Τζιτζικώστας και Κυριάκος Μητσοτάκης. Πρωί βράδυ στους ηλεκτρονικούς διαύλους όλοι τους, με τον πρώτο εξ αυτών να ανακοινώνει την υποψηφιότητά του μέσω twitter και τον δεύτερο μέσω facebook. Ο μόνος που μένει έξω από τον ηλεκτρονικό κουρνιαχτό είναι ο νυν πρόεδρος Ευάγγελος Μεϊμαράκης. Ακόμη μια ευκαιρία για τους εχθρούς του να τον χαρακτηρίσουν «ταβερνιάρη»…
Τόσο καλά λοιπόν, τόσο προηγμένα. Αυτό ωστόσο που ξεχνούν οι ρέκτες των social media πολιτικοί είναι ότι άλλο πράγμα είναι η εικονική πραγματικότητα και άλλο η πραγματικότητα η καθημερινή του Έλληνα και της Ελληνίδας. Η πραγματικότητα που ζέχνει, βράζει, δονείται και δεν αφήνει περιθώρια σε ειρωνείες και σχολιάκια. Μπερδεύουν επίσης τα λάικ, τα ριτουί, τα φαβ με ψήφους, την αναγνωρισιμότητα με την εκτίμηση και τον κουρνιαχτό με την υμνωδία. Και μ’ αυτόν τον τρόπο βρίσκονται προ εκπλήξεων όταν ανοίγουν οι κάλπες.
Να δώσω ένα τελευταίο παράδειγμα πριν το κλείσω; Να δώσω, γιατί όχι; Διαβάζω σήμερα στις έγκυρες ιστοσελίδες ότι μόλις άνοιξε γραφείο στην Αθήνα ο Απόστολος Τζιτζικώστας. Μάλιστα, καλά το διαβάσατε, σήμερα. Φέρελπις υποψήφιος για την προεδρία της ΝΔ, γεννηθείς στην πρωτεύουσα, διδαχθείς στο Κολλέγιο Αθηνών και μόλις σήμερα το σκέφτηκε να ανοίξει γραφείο και να απευθυνθεί με φυσική παρουσία στους ψηφοφόρους του Λεκανοπεδίου. Το οποίο Λεκανοπέδιο φιλοξενεί τον μισό πληθυσμό της χώρας. I rest my case, που λένε και κάτι φίλοι μου δικηγόροι στις χώρες με πολλή ομίχλη.
Υ.Γ.: Όπως μας πληροφόρησε στην προεκλογική συνέντευξή του στο Newpost ο Πάνος Καμμένος, έχει αρχίσει πλέον να απομακρύνεται από το twitter. Αναρωτιέμαι αν ξέρει κάτι παραπάνω και δεν μας το λέει…
- newpost.gr
