Το χολώδες αντι-ΣΥΡΙΖA της Μακρή κατακλύζει κάθε πρωί (τώρα που αντικαθιστά τον Χατζηνικολάου) και κάθε μεσημέρι τα ερτζιανά. Όχι για την κριτική που ασκεί στην κυβέρνηση – δικαίωμα και υποχρέωσή της. Αλλά για το ενάντιο πάθος που κρύβει κάτω από την προσποιητά χαριτωμένη εκφορά των σχολίων της.
Όλο αυτό το πράγμα που εκπορεύεται από τη συνάφειά της με το ΠΑΣΟΚ (ευγενικά το λέω «συνάφεια» και όχι κάτι άλλο). Και όταν αναρωτιέμαι πώς και δεν έγινε ακόμα «Μαρία Σπυράκη» του ΠΑΣΟΚ, το ψάχνω και βρίσκω τη απάντηση:..
Μπορεί και η Κάτια να γινόταν Σπυράκη αν το ΠΑΣΟΚ ξαναγινόταν κόμμα. Αλλά το «αγαπημένο», κινείται ακόμα – και ας μιλάνε για επιτυχία στις περασμένες εκλογές – στο επίπεδο του αυλικού ακολούθου του μερκελισμού, από όπου και αν εκφράζεται. Και δεν είναι κόμμα.
- διαβάστε τη συνέχεια στο harddog (ΕΔΩ)
