** Τη ραδιοφωνική μου καριέρα την ξεκινήσα το 1988 στον Top FM του συγκροτήματος Λαμπράκη. Mε είχε ξεχωρίσει τότε η Κανέλλη που ήταν διευθύντρια γιατί είχα καλό σπρέχεν και μ' έβαλε να λέω τις ειδήσεις. Kαι βρέθηκε εγώ που ως τότε κοιμόμουν στις έξη, να πρέπει στις έξη να ξυπνάω για να κάνω διαδρομή Ζωγράφου-Φιλοθέη και να μπω στις οκτώ στο στούντιο. Tέλος πάντων, τα κατάφερα.
Eνα πρωί λοιπόν, αφού είχαν περάσει κάτι βδομάδες, είναι οκτώ, δεν εχω πιεί καφέ, είμαι κάπως συγχισμένος, αλλά το λέω το δελτίο. κι όπως το λέω, βλέπω πίσω απ' το τζάμι "γόνο" γνωστής δημοσιογραφικής οικογένειας να με κοιτάει. Δεν δίνω σημασία, κάνω δουλειά μου. Bγαίνω, κουλάρω, περνάει λίγη ώρα, μαθαίνω ότι ο "γόνος" με είχε ρουφιανέψει σε συναδέλφους και.. στον τότε διευθυντή ειδήσεων του σταθμού, τον Πέτρο Ευθυμίου, ότι κούναγα πολύ το κεφάλι μου την ώρα που έλεγα τις ειδήσεις. Οχι ότι έχανα τα λόγια μου, όχι ότι ήμουν ξέπνοος, αλλά ότι κούναγα το κεφάλι μου. Πολύ. Στο ραδιόφωνο. Οπου δεν μπορεί να σε δει ούτε ο Χριστός ο ίδιος...
Αυτόν τον σπουδαίο "γόνο", αυτό το φωτεινό πνεύμα διάβασα να δηλώνει ότι ο Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός που έκανε τα περισσότερα λάθη στην ιστορία του ελληνικού έθνους και να στοιχηματίζει ότι ο Απόστολος Τζιτζικώστας θα είναι με διαφορά ο επόμενος ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας!
(ούτε για βοηθός περιπτερά...)
** Είμαι πάλι στον Top FM του συγκροτήματος Λαμπράκη, λέω τις ειδήσεις, φτάνει το δελτίο στο τέλος του, πάω να κάνω την αποφώνηση, μου κλείνει το μικρόφωνο ο ηχολήπτης. Τον κοιτάω, με κοιτάει, το ανοίγει. Πάω να μιλήσω, το ξανακλείνει. Ηταν λίγο τσίου το άτομο, το ήξερα, αλλά αγανάκτησα. και μου βγήκε αυθόρμητα η φράση: "τί μαλακίες είναι αυτές;" Πάνω ακριβώς στη στιγμή που ο ηχολήπτης αποφάσισε να ξανανοίξει το μικρόφωνο...
Ζεματίστηκα βεβαίως. Ξέρεις τι θα πει να λες δελτίο στο νούμερο ένα εκείνη την εποχή σταθμό της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και να ακούγεται στον "αέρα" η φράση "τί μαλακίες είναι αυτές";
Ζεματίστηκα και περίμενα την τιμωρία μου. Και όντως, στο μισαωράκι επάνω με φώναξε στο γραφείο του ο τότε διευθυντής ειδήσεων του Top FM, ο Πέτρος Ευθυμίου. Πήγα, μπήκα, ήταν εκεί αυτός και το δεξί του χέρι, γόνος γνωστής δημοσιογραφικής οικογένειας. Κάθομαι, με παίρνει με το καλό ο Ευθυμίου και κάποια στιγμή μου λέει «και τέλος πάντων βρε παιδί μου δεν μπορείς να βγαίνεις στον "αέρα" και να λες "τι βλακείες είναι αυτές".»
Τον άκουσα και δεν το πίστεψα. Και για ένα δέκατο του δευτερολέπτου νόμισα ότι την κουτσογλύτωσα. Αλλά δεν είχα υπολογίσει το ένστικτο της ρουφιανιάς. Διότι στο δευτερόλεπτο επάνω, όπως γίνεται στις ταινίες, όπως γίνεται στο σινεμά, γύρισε ο γόνος της γνωστής δημοσιογραφικής οικογένειας και με κάρφωσε στον Ευθυμίου λέγοντας: «Δεν είπε "τι βλακείες", είπε "τι μαλακίες"!»
Τόσο καλός, τόσο άρχοντας. Να μην τα πολυλογώ, τιμωρήθηκα με επ' αόριστον αποβολή από το δελτίο. Με παρεμβάσεις ωστόσο καλών συναδέλφων, με καλή διαγωγή και επειδή δεν είχαν και άλλον καλύτερον, στο μήνα επάνω επέστρεψα. Και το επεισόδιο ξεχάστηκε. Αλλά εγώ τη ρουφιανιά δεν την ξέχασα, ούτε θα την ξεχάσω ποτέ...
