Μερικές κουβέντες και εμφανίσεις που θα έπρεπε να αποφεύγονται
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Το καλοκαίρι πέρασε, αλλά το silly season συνεχίζεται. Η σαιζόν της χαζομάρας που λέμε και στα ελληνικά, με πρωταγωνιστές όχι μόνο τους συνήθεις υπόπτους αλλά και φρέσκα πουλέν. Διότι την περιμένεις την πατάτα από τον Νίκο Νικολόπουλο ή τον Βασίλη (συγγνώμη τον πρόεδρο) Λεβέντη. Αλλά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Δεν βρέθηκε ένας έστω σύμβουλος από τους τόσους και τόσους που διέθετε κατά καιρούς η οικογένεια να του πει δυο κουβέντες; Να τον πάρει απ’ το χέρι, να τον πάει στο πίσω δωμάτιο και να του εξηγήσει δυο-τρία πράγματα; Έφτασε πια το τέλος του κόσμου και δεν το καταλάβαμε;
Ας δούμε όμως από την αρχή τις ομορφιές, καθώς δεν έχουμε μόνο χαζομάρες έχουμε και μισογυνισμό στο μενού. Ο Νίκος «είστε όλοι πουσταριά» Νικολόπουλος δεν θα μπορούσε..
να μην ντελαπάρει μέρες που είναι και άρχισε να ξανατρέχει η υπόθεση του συμφώνου συμβιώσεως. Και βγήκε και είπε («χαριτολογώντας» σύμφωνα με τους δημοσιογραφικούς τσάκαλους) το εξής: «Θα πάω να ρωτήσω τα παιδιά που είναι προς υιοθεσία αν θέλουν τη μαμά τους να τη λένε Γιώργο» Λες και το πρόβλημα είναι αν τη μαμά τους θα τη λένε Γιώργο ή αν θα έχουν μαμά. Γιατί όποιος έχει κάνει μια βόλτα σε ιδρύματα και οργανισμούς, γνωρίζει πολύ καλά την αγωνία των ορφανών, των εγκαταλειμμένων, των ταλαίπωρων παιδιών που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Αυτά τα πιτσιρίκια και πάνθηρες να τα υιοθετήσουν, σαν τον Μόγλη, ευτυχισμένα θα είναι. Όχι άνθρωποι έτοιμοι να τους προσφέρουν θαλπωρή και αγάπη…
Για τον πρόεδρο Λεβέντη που κάθε μέρα προβλέπει σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς ως άλλος προφήτης των Εβραίων, δεν ξέρω πια τι να πω. Καλή συνέχεια του εύχομαι και ελπίζω να μην πάθει πάλι κανένα τάντραμ και αρχίσει να μοιράζει καρκίνους δεξιά-αριστερά. Στην περίπτωση αυτή είμαι απολύτως σίγουρος ότι θα σπεύσει να τον καλέσει στην εκπομπή της η Τατιάνα Στεφανίδου, όπως κάλεσε και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε. Και όχι μόνο πήγε αλλά μίλησε κιόλας για τα οικογενειακά του δράματα και τον πενταετή χωρισμό του και τη σύζυγό του και τα παιδιά του κλπ. κλπ.
Και αναρωτιέμαι τώρα εγώ: Τι γύρευε η αλεπού στο παζάρι; Τι ήθελε ένας πολιτικός με όνομα, με ιστορία, με φιλοδοξία να γίνει αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αργότερα πρωθυπουργός, στο στόμα του λύκου; Είναι δηλαδή απολύτως σίγουρος ότι τον ενδιαφέρει το κοινό της Τατιάνας, πιστεύει ότι θα κερδίσει κάτι από την έκθεσή του σε αυτό, έχει την εντύπωση ότι κάπως έτσι αποκομίζει visibility και buzz; Καταραμένες αγγλικές λέξεις, από τότε που μπήκαν στη ζωή μας (και στην επικοινωνία μας) έχουν καταστρέψει τα καλύτερα παιδιά… Παιδιά διαμάντια σαν τον Απόστολο «δεν είμαι ρομπότ» Τζιτζικώστα, που ενώ στην τρέχουσα καμπάνια του εμφανίζεται εξαιρετικά προσεκτικός, πριν από λίγα χρονάκια είχε αμολήσει μια βόμβα μισογυνισμού. Σύμφωνα με την καλή συνάδελφο Ξένια Κουναλάκη, που το έψαξε το θέμα, αναφερόμενος προ ετών στην πόλη της Θεσσαλονίκης υπογράμμισε τα κάτωθι: «Θα έλεγα ότι είναι μια γκομενάρα. Μια γκομενάρα που όμως χρειάζεται ένα φρεσκάρισμα λίγο στόλισμα. Όχι λίφτινγκ. Ένα πλύσιμο!»
Μάλιστα, καλά το διαβάσατε. Πάλι καλά που δεν την είπε παλιοπατσαβούρα την συμπρωτεύουσα, να το τερματίσει το κοντέρ. Για να μην αναφέρω άλλου τύπου εκφράσεις, που ακούγονται στις ανδροπαρέες μετά απ’ το τέταρτο ουίσκι. Εκφράσεις ακόμη πιο κακόγουστες και προσβλητικές. Λόγια που συντηρούν και προάγουν μια κουλτούρα προσβολών και υποβιβασμού, μια κουλτούρα που διαχωρίζει τις γυναίκες σε αγίες και πόρνες. Συγγνώμη, αλλά δεν χρειαζόμαστε τέτοιες κουβέντες από έναν υποψήφιο για την προεδρία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ας μην είμαστε εκδικητικοί, ας του δώσουμε μια ευκαιρία να το ξανασκεφτεί, κρατώντας όμως οπωσδήποτε κάποιες επιφυλάξεις για το μέλλον…
