«Ο Τζιτζικώστας ανακοίνωσε υποψηφιότητα μέσω Facebook, ο Αδωνις μέσω Twitter, λογικά η ψηφοφορία για νέο πρόεδρο Ν.Δ. θα γίνει στο Instagram». Αυτό το λογοπαίγνιο που κυκλοφόρησε στα κοινωνικά δίκτυα ίσως αντανακλά το πόσο ραγδαία έχει αλλάξει όχι απλώς ο τρόπος ενημέρωσης αλλά και τα ίδια τα Μέσα.
Ωστόσο, φανερώνει πολλά περισσότερα που συνήθως αποσιωπώνται. Τις θεμελιακές αλλαγές που διαμόρφωσαν το τοπίο των ΜΜΕ, όχι μόνο εξαιτίας της πρόσφατης κρίσης που ήρθε να δώσει τη χαριστική βολή στις διαδικασίες που είχαν ξεκινήσει ήδη από τη δεκαετία του ’90 με την ιδιωτικοποίηση των Μέσων, αλλά και με την επέλαση της νέας τεχνολογίας στη συνέχεια, όπως αναφέρει η καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ Ρόη Παναγιωτοπούλου.
Ποιοι υπέστησαν τις συνέπειες της κρίσης και των αλλαγών; Η πληροφόρηση, αλλά και οι δημοσιογράφοι, αφού όπως εξηγεί η κ. Παναγιωτοπούλου, «για να αντεπεξέλθουν τα ΜΜΕ στις απαιτήσεις που έχουν οι διαφορετικές πλατφόρμες των Μέσων Ενημέρωσης έπρεπε να αναπτύξουν νέες πολυδιάστατες ικανότητες. Κι εδώ εντοπίζεται το παράδοξο:..
η εξειδίκευση στα νέα Μέσα οδήγησε στην επικράτηση ανειδίκευτων δημοσιογράφων.
»Στην πραγματικότητα, η αναδιοργάνωση στη συγκεκριμένη αγορά εργασίας εξώθησε τους παλιούς και έμπειρους δημοσιογράφους στα “αζήτητα” ως πλεονάζοντες, ενώ προσλήφθηκαν νέοι, τεχνολογικά ενήμεροι πλην όμως άπειροι, οι οποίοι μπορούν να εργάζονται στον ίδιο χρόνο για διαφορετικές πλατφόρμες ενημέρωσης, με μειωμένες αποδοχές, λόγω των αυξανόμενων περικοπών στο κόστος εργασίας. Αυτή η προλεταριοποίηση και εντατικοποίηση της δημοσιογραφικής εργασίας επέδρασε αρνητικά, όχι μόνο στην ποιότητα της δουλειάς τους, αλλά και στις εργασιακές συνθήκες, τα δικαιώματά τους στις κοινωνικές υπηρεσίες και την ασφάλιση».
Σε αυτό το σημείο, διευκρινίζει και μία ακόμη παρεξήγηση: «Ο κόσμος βλέπει τους μεγαλόσχημους δημοσιογράφους της παλιάς γενιάς που έφτιαξαν πόρταλ ή/και έχουν ποσοστά σε κανάλια και δεν κάνει τη διάκριση ότι αυτοί δεν είναι πια δημοσιογράφοι, αλλά ιδιοκτήτες Μέσων. Εκεί γίνεται το μπέρδεμα με τους απλούς δημοσιογράφους»...
Κάπως έτσι περιγράφει στο «ρέκβιεμ» για τον Τύπο την κατάσταση που διαμόρφωσαν οι ψηφιακές αλλαγές πολύ πριν από την οικονομική κρίση, ανεβάζοντας ωστόσο τα κέρδη των επιχειρήσεων που προσφέρουν έτοιμη ενημέρωση-κονσέρβα.
«Το κόστος των επιχειρήσεων μειώνεται, αφού μπορούν να πληρώσουν λιγότερους δημοσιογράφους για να παράγουν την ίδια ή και περισσότερη δουλειά. Δεν χρειάζεται καν να τους έχουν σε γραφεία, καθώς μπορούν να απασχολούνται από το σπίτι τους ή να αμείβονται με το κομμάτι και εντάσσονται στο μοντέλο των ανειδίκευτων απασχολούμενων της παγκοσμιοποίησης. Την ίδια στιγμή που παραμερίζονται οι μεγάλοι και έμπειροι δημοσιογράφοι, αναλαμβάνουν οι νέοι που είναι σε θέση να διαχειριστούν τις πληροφοριακές πλατφόρμες και να αναπαράγουν πληροφορίες που αναζητούν από πρακτορεία, χωρίς σχόλιο, κριτική ή έρευνα, ρίχνοντας την ποιότητα της ενημέρωσης», παρατηρεί.
Η καθηγήτρια έρχεται να συμπληρώσει την εικόνα της καταστροφής για τους δημοσιογράφους, οι οποίοι έχουν χάσει περίπου το 40%-60% των αμοιβών τους, αν δεν έχουν χάσει την ίδια τη δουλειά τους -δηλαδή αν έχουν την τύχη να εργάζονται.
Επιπλέον τα τελευταία χρόνια «δεν τους πληρώνουν πλέον συντάξεις και κοινωνικές παροχές με τις νέες συμβάσεις εργασίας που υποχρεώνονται να υπογράψουν, συνεπώς είναι όλοι ανασφάλιστοι, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συμπληρώσουν τα χρόνια που απαιτούνται, για να γραφτούν στο σωματείο τους, την ΕΣΗΕΑ. Την ίδια στιγμή, μειώνονται και τα φύλλα των εφημερίδων και τα έσοδα από τη διαφήμιση».
- από εκτενές ρεπορτάζ της Ιωάννας Σωτήρχου στην ΕφΣυν (διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρο το ρεπορτάζ)
