Παραδοσιακά η Δεξιά στη χώρα μας ακολουθούσε το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Δεν ήταν και δεν είναι απλά τρεις λέξεις. Ήταν τρεις λέξεις που σηματοδοτούσαν μια ολόκληρη λογική, μια ιδεολογική προσέγγιση, μια κουλτούρα. Σε αυτές τις αξίες κινήθηκε η Δεξιά για πολλά χρόνια. Μάλιστα ακόμα και όταν αυτά θεωρήθηκαν παρωχημένα, ένα κομμάτι της παράταξης, ειδικά υπό τον Σαμαρά, τα διατήρησε στην προμετωπίδα. Αυτό προσδιορίστηκε και ως η «λαϊκή Δεξιά».Υπήρξαν βέβαια και οι λεγόμενες φιλελεύθερες δυνάμεις της συντηρητικής παράταξης, που δεν ακολούθησαν.
Βλέποντας τον Τσίπρα να φοράει στολές παραλλαγής, να μπαίνει σε στρατιωτικά αεροπλάνα και, με τον Καμμένο δίπλα του, να περπατάει σε κόκκινα χαλιά στρατιωτικών αεροδρομίων, να.. φωτογραφίζεται και να κάνει δηλώσεις, συνειδητοποίησα πως και ο ίδιος ακολούθησε συμβολικά το προαναφερόμενο ιδεολόγημα των τριών λέξεων.
Η πατρίς επιβεβαιώθηκε από τα εθνικολαϊκά πανηγύρια με τη συμμετοχή πολλών υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ και τη συμμετοχή της Ρένας Δούρου.
Η οικογένεια υπάρχει και φυσικά ο πρωθυπουργός έκανε ό,τι μπορούσε για να μας δείξει πως θα πορευτεί χέρι-χέρι με την ηγεσία της ιεραρχίας, θα αφήσει άθικτα τα προνόμιά τους, θα τους παραχωρεί κι αυτός χώρο για να μετέχουν -ως μη οφείλουν- στη διαμόρφωση θεμάτων για τα οποία δεν έχουν κανένα λόγο (παιδεία, εξωτερική πολιτική κ.ο.κ.).
Ο Τσίπρας, λοιπόν, ο πολιτικός που πορεύεται επικαλούμενος αριστερό πρόσημο, υιοθέτησε ολόκληρο το σύστημα αξιών με το οποίο είχε πορευτεί ενα κυρίαρχο κομμάτι της παραδοσιακής Δεξιάς. Αξίες με ουσιαστικό περιεχόμενο μάλιστα. Αυτό, φαντάζομαι να προβληματίζει και να ενοχλεί τους ανιδιοτελείς ανθρώπους της Αριστεράς, οι οποίοι στήριξαν ή στηρίζουν αυτό το θολό πράγμα στο οποίο έχει εξελιχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Και για το οποίο η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, αποτελεί ένα πρόσχημα, μία δικαιολογία γι' αυτά τα καμώματα...
