Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Είναι αυτό που οι Εγγλέζοι αποκαλούν “the silly season”. Η σαιζόν της χαζομάρας δηλαδή, όταν οι σοβαρές ειδήσεις έχουν πάει περίπατο. Έχουν πεταχτεί μια βόλτα ως το περίπτερο, χαλαρώνουν στη σάουνα, πίνουν ένα ποτάκι στο μπαρ της διπλανής γωνίας. Και το μόνο που απομένει στα μέσα μαζικής επικοινωνίας για να γεμίσουν τις σελίδες τους, τις οθόνες τους, το χρόνο τους είναι μπουρδίτσες, εκκεντρισμοί και τραλαλέρο. Και προφητείες αναμφιβόλως και προφητείες…
Λογικό το βλέπω. Μία εκλογές, δύο δημοψήφισμα, τρεις εκλογές, ήρθε ο κοσμάκης και μπαῒλντισε. Δεν αντέχει άλλο σοβαρότητα, δεν θέλει μουρτζούφλα, δεν μπορεί αγώνα και ιδρώτα. Πρέπει να πάρει μια ανάσα, μια αναπνοή για να συνεχίσει. Οπότε είναι η κατάλληλη εποχή για να αναδειχθούν «ειδήσεις» (βάλτε όσα εισαγωγικά θέλετε), οι οποίες μια άλλη εποχή θα είχαν πάει βόλτα ως τα..
ψιλά, τα πολύ ψιλά. Ως τα μονόστηλα που λέγαμε παλαιότερα στις εφημερίδες.
Πού αλλού, δηλαδή, θα χώραγε η είδηση ότι ο τάφος της Αμφίπολης δεν ήταν ούτε του Αλέξανδρου, ούτε του Ηφαιστίωνα, ούτε κανενός μεγίστου ανδρός τέλος πάντων; Τον είχε παραγγείλει ο Αλέξανδρος για να τον αφιερώσει στον Ηφαιστίωνα μας είπε η αρχαιολόγος Περιστέρη, η οποία αρχαιολόγος Περιστέρη πέρυσι τέτοιον καιρό μας έκλεινε το ματάκι ότι λίγο ακόμη σκάψιμο να ρίξουμε και θα βρούμε από τις πλάκες του Μωυσή ως τον σκελετό του Γκοτζίλα. Οκτώ στα δέκα της κλίμακας “silly season”.
Κι ύστερα έρχεται ο Πάνος Καμμένος να τιμήσει τη ναυμαχία της Σαλαμίνας με κόκκινο χαλί και υποκλίσεις στο θαλασσινό νερό (αλμυρό, όπως αυτό που βρήκανε στον Άρη!) και κάτι πλάσματα ντυμένα με χλαμύδες και ασπίδες φέροντα, συν σημαίες κρατών συμμάχων προς τη χώρα μας, αν δεν κάνω λάθος ήταν και η αστερόεσσα ανάμεσά τους. Τα βλέπω και ξυπνάει ο τσολιάς μέσα μου και αναρωτιέμαι αν αυτά έγιναν για τη Σαλαμίνα που είναι κάτι χιλιετίες πίσω μας τι θα σκαρφιστεί ο πολυμήχανος υπουργός στην επέτειο του Ρούπελ; Να τον δω ντυμένο στα φυσεκλίκια τύπου Κώστας Πρέκας και ας περάσουν οι ερπύστριες από πάνω μου! Εννιά στα δέκα της κλίμακας “silly season”.
Για τη συνέχεια; Προσπερνώ κάτι λιμά, όπως τον μόδιστρο της Περιστέρας (κούκλα ως συνήθως) και τα αγγλικά του Αλέξη (ο καπιταλισμός θα μας πουλήσει και λεξικά για να αγοράσουμε το σκοινί που θα τον κρεμάσει) και καταλήγω στο απόλυτο χιτ των ημερών, την μέγιστη μαγκιά, το κείμενο που έκανε το φυλλοκάρδι μου να ριγήσει πιο πολύ κι απ’ όταν η Αλίκη πρωτοείδε τον Παπαμιχαήλ.
Ο λόγος για την «προφητεία» του συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη, ένα κείμενό του που δημοσιεύθηκε στο “Lifo” υπό τον τίτλο «Το βδέλυγμα» και κάνει τον ελληνικό λαό μία χόρτα. Μία χόρτα αλάδωτα. Παραθέτω συγκλονιστικό απόσπασμα: «Ανήκω σε έναν λαό τον οποίο βδελύσσομαι. Το βδέλυγμα είναι αυτός ο λαός. Ο ελληνικός λαός. Ο ελληνικός λαός είναι ένα βδέλυγμα. Ο λαός αυτός είναι πλέον ικανός και πανέτοιμος για το χειρότερο. Για το χείριστο. Δεν είναι ικανός και πανέτοιμος παρά μόνο γι’ αυτό. Επειδή ο ίδιος ανήκει στο χειρότερο. Στο χείριστο. Ο ελληνικός λαός ανήκει οριστικά στο μη περαιτέρω του χείριστου.»
Και πάει λέγοντας, με σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς που του αξίζουν αυτού του χείριστου λαού, λες και το έχει γράψει το κείμενο ο προαναφερθείς Μωυσής με το που κατέβηκε από το όρος και είδε τους συμπατριώτες του να μπεκρουλιάζουν. Μια προφητεία για το 2015 που απαιτεί να μας πάρει όλους ο διάολος, άνευ επιείκειας, κι ας καούν και τα χλωρά μαζί με τα ξερά. Προσωπικώς, προτιμώ να καούν τα κάρβουνα και απονείμω δέκα στα δέκα του “silly season” στον αρειμάνιο συγγραφέα. Εκτός κι αν μας τρολάρει όλους, οπότε τον αφήνω στην αρμοδιότητα του Provocateur!
- newpost
