Γράφει ο Χρήστος Πριτσαπίδουλας-Γιαννακόπουλος
Αγαπητοί συνάδελφοι, εργαζόμενοι στον Τύπο (έντυπο, ηλεκτρονικό και στο ίντερνετ) ας πληροφορηθούμε όλες τις διαστάσεις του θέματος : Φόρος επί των διαφημίσεων.
Απ’ ότι γνωρίζουμε ο νόμος ισχύει από το 2010. Δηλαδή οι καναλάρχες (δικές τους και οι κατεστημένες εφημερίδες και ιστοσελίδες), -αν δεχτούν να υποκύψουν- θα πληρώσουν αρχής γενομένης… από πότε;
Το ποσοστό επί των διαφημίσεων είναι 20%... Ποιος θα το αντέξει να πάει στο Ταμείο; Να βάλει το χέρι στην τσέπη; Αστεία λέμε;
Ξεχνάμε, βέβαια, και τη λαφυραγώγηση του Αγγελιόσημου∙ πάνε να το μηδενίσουν, αν δεν αντισταθούμε . Ξεχνάμε ότι οι διαφημίσεις περνάνε με «κόλπο» από τις σελίδες του ίντερνετ,.. όπου επικρατεί το Χάος…
Περνάμε στα ψιλά το δράμα των συναδέλφων -από τις στρατιές των απολυμένων…
Συνηθίσαμε τις περικοπές στους μισθούς και τις αμοιβές συνεργασιών.
«Νεκρός» ο συνδικαλιστικός κόσμος στην πλειοψηφία του παρακολουθεί το χαλασμό και η όποια πρότασή του μένει άγνωστη στις χιλιάδες των εργαζομένων και ανέργων∙ ακολουθείται η παλιά «καλή» τακτική των (παρακαλετών) συζητήσεων με υπουργούς …κι ό, τι ήθελε προκύψει.
Μόνο που η σημερινή κατάσταση δεν έχει σχέση με το χτες.
Αγαπητοί συνάδελφοι, εργαζόμενοι στον Τύπο (έντυπο, ηλεκτρονικό και στο ίντερνετ) ας πληροφορηθούμε όλες τις διαστάσεις του θέματος : Φόρος επί των διαφημίσεων.
Απ’ ότι γνωρίζουμε ο νόμος ισχύει από το 2010. Δηλαδή οι καναλάρχες (δικές τους και οι κατεστημένες εφημερίδες και ιστοσελίδες), -αν δεχτούν να υποκύψουν- θα πληρώσουν αρχής γενομένης… από πότε;
Το ποσοστό επί των διαφημίσεων είναι 20%... Ποιος θα το αντέξει να πάει στο Ταμείο; Να βάλει το χέρι στην τσέπη; Αστεία λέμε;
Ξεχνάμε, βέβαια, και τη λαφυραγώγηση του Αγγελιόσημου∙ πάνε να το μηδενίσουν, αν δεν αντισταθούμε . Ξεχνάμε ότι οι διαφημίσεις περνάνε με «κόλπο» από τις σελίδες του ίντερνετ,.. όπου επικρατεί το Χάος…
Περνάμε στα ψιλά το δράμα των συναδέλφων -από τις στρατιές των απολυμένων…
Συνηθίσαμε τις περικοπές στους μισθούς και τις αμοιβές συνεργασιών.
«Νεκρός» ο συνδικαλιστικός κόσμος στην πλειοψηφία του παρακολουθεί το χαλασμό και η όποια πρότασή του μένει άγνωστη στις χιλιάδες των εργαζομένων και ανέργων∙ ακολουθείται η παλιά «καλή» τακτική των (παρακαλετών) συζητήσεων με υπουργούς …κι ό, τι ήθελε προκύψει.
Μόνο που η σημερινή κατάσταση δεν έχει σχέση με το χτες.