Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Όπως φρόντιζε η γιαγιά μου να σημειώνει, κάθε φορά που τη στρίμωχνα με λογικά επιχειρήματα: «Το λέει ο κόσμος!» Όσον αφορά λοιπόν την εφαρμοσμένη πολιτική (την κανονική, τη νορμάλ, όχι Τατσόπουλος τύπου), ο κόσμος λέει ότι άμα δεν σπάσεις αυγά ομελέτα δεν έχει. Εκτός κι άμα την κάνεις με αυτή την αηδία τη σκόνη αυγών, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα τη φάνε ούτε τα ψάρια στο ενυδρείο. Αυγά θέλει και σπάσιμο και τσόφλια, τελεία. Αυτά τα αυγά που πρέπει να σπάσει ο Τσίπρας αν θέλει πραγματικά να κυβερνήσει και αν θέλει να κυβερνήσει πραγματικά.
Πάμε ένα ταξίδι στο χρόνο για να το σπάσω σε πενηνταράκια το ζήτημα. Πάμε στο 1975 όταν η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή κήρυξε έκπτωτο τον μεγιστάνα Στρατή Ανδρεάδη από τις διοικήσεις της Εμπορικής και της Ιονικής. Των δύο τραπεζών δηλαδή, μέσω των οποίων έλεγχε.. και όλες τις υπόλοιπες επιχειρήσεις της οικονομικής αυτοκρατορίας του. Στη θέση του μάλιστα διόρισε επιτρόπους από την Τράπεζα της Ελλάδος. Μια ενέργεια που προκάλεσε φρίκη και τρόμο στην ελληνική άρχουσα τάξη και χάρισε το προσωνύμιο «σοσιαλμανία» στην οικονομική πολιτική του Καραμανλή και του τότε Υπουργού Συντονισμού Παναγή Παπαληγούρα. Έδειξε επίσης ότι ο εθνάρχης είχε επιστρέψει για να κυβερνήσει όχι για να διαχειρισθεί.
Έτσι είναι, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει. Γνωστό είναι το στόρι με τις είκοσι οικογένειες που κουμαντάρουν τον τόπο. Θέλετε να πούμε ότι είναι ψέματα, να τις κάνουμε πενήντα τις φαμίλιες, να τις κάνουμε εκατό; Να τις κάνουμε διακόσιες; Κάπου εκεί θα κάτσει η μπίλια. Με αυτές τις οικογένειες θα πρέπει ως εκλεγμένος πρωθυπουργός να κάνεις τα κουμάντα σου. Να συνεννοηθείς, να διαλεχθείς, να ντιλάρεις. Να συγκρουστείς. Γιατί και η σύγκρουση μέσα στα καθήκοντά σου είναι. Όπως είχε πει κι ο Τρότσκι, μπορεί εσύ να μην ενδιαφέρεσαι για τον πόλεμο αλλά ενδιαφέρεται ο πόλεμος για σένα…
Οπότε; Οπότε ο δρόμος είναι ανοιχτός και το παράδειγμα φωτεινό. Άμα θέλεις να σε πάρουν στα σοβαρά, αν επιθυμείς να σε σέβονται, αν σου κάνει κέφι ρε παιδί μου να κάτσεις στην πράσινη την τσόχα και να σε αντιμετωπίσουν ισότιμα και όχι ως κοτόπουλο για μάδημα, η λύση είναι μία. Ακολουθείς το παράδειγμα του εθνάρχη. Τελεία. Τελεία εντελώς. Όχι «μα» και «μου» και να το δούμε το θέμα και ίσως είναι λίγο τολμηρή η πρωτοβουλία και να περιμένουμε και να ακούσουμε τι θα πει η άλλη πλευρά. Σπάσε τα αυγά και κάνε ομελέτα. Ειδάλλως δεν θα είσαι πρωθυπουργός ισχυρός και ζόρικος, θα είσαι το παιδί που κερδίζει τις εκλογές.
Υ.Γ.: Και μην νομίζετε ότι έπαθε καμιά σοβαρή ζημιά η περιουσία του Ανδρεάδη από τη σοσιαλμανία του Καραμανλή και του Παπαληγούρα. Ζάπλουτος ήταν και ζάπλουτος παρέμεινε. Απλώς σταμάτησε να έχει τόσο μεγάλη εξουσία και να επιβάλει σε πρώτη ευκαιρία τη θέλησή του. Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν…
- newpost.gr
