Πριν από κάτι χρόνια είχα κάνει μια μεγάλη συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Βήτα. Δεν θυμάμαι αν ήταν για τη δική του δουλειά, για την καριέρα του με τους Στέρεο Νόβα ή και για τα δυο μαζί. Στην «Ελευθεροτυπία» δημοσιεύτηκε η κουβέντα, κάπου στο αρχείο μου βρίσκεται, δεν σκοπεύω να πάω να την ψάξω. Αλλά θυμάμαι πολύ καλά μια παρόλα που είχε πει έτσι στο ξεκούδουνο, ειρήσθω εν παρόδω ο Κωνσταντίνος: «Το Ίντερνετ είναι η μεγάλη ρουφιάνα»!
Πριν από πολλά χρόνια αυτό, πριν σκάσουν μύτη τα social media, πριν γίνουμε όλοι και όλες σκλάβοι και σκλάβες του facebook και του twitter. Το είχε δει από τότε ο Κωνσταντίνος με τη σπάνια ενόραση που μερικές φορές χαρακτηρίζει τους σπουδαίους καλλιτέχνες. Και το είχε περιγράψει το φαινόμενο με τρεις κουβέντες. Αν μόνο τον είχε ακούσει, αν είχε διαβάσει τη συνέντευξη και την είχε καταλάβει ο κύριος Δημήτρης Καμμένος, ακόμη υφυπουργός θα ήταν…
Δεν είναι όμως. Αναγκάσθηκε να παραιτηθεί όταν αποκαλύφθηκαν τα κηρύγματα μίσους που..
εξαπέλυε μέσα από το διαδίκτυο και τον πήραν με τις πέτρες οι κυβερνοναύτες. Και το χειρότερο όλων; Δεν είχε καν τα σκώτια, δεν διέθετε το σθένος να παραδεχθεί το κρίμα του να παραδεχθεί ότι τα είχε γράψει όλα τα κατάπτυστα που έγραψε και να ζητήσει μια συγγνώμη. Κάτι σαν εκείνον τον τομεάρχη υγείας του Ποταμιού, τον Λυκούργο Λιαρόπουλο, που πρώτα προέτρεπε «Γερούν γερά» κι ύστερα, όταν έτρωγε τις πατσαβουριές, έσπευδε να κατεβάσει τις αναρτήσεις του. Τον είχα τότε περιγράψει ως «βασιλιά του κο-κο-κο» και νομίζω ότι πλέον μπορεί να τον μοιρασθεί τον θρόνο με τον κύριο Καμμένο. Καλή παρέα θα κάνουνε, αναμφιβόλως.
Θα κάθονται, υποθέτω, σε κανά ουζερί με θέα στη θάλασσα και θα ανταλλάσουν απόψεις για το πώς την πάθανε. Κάτι σαν «τι διάολο συνέβη ρε παιδάκι μου;» και «εμάς βρήκανε να κοπανήσουνε;» και τέτοια. Και θα αναρωτιούνται πώς γέμισε Σέρλοκ Χολμς η Ελλάδα, ενώ αρκεί ένα απλό γκουγκλάκι για να βρεις τα πάντα για κάποιον μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αρκεί αυτός ο κάποιος να νομίζει ότι απευθύνεται στους φίλους του όταν αγορεύει στο Ίντερνετ, ενώ κατ’ ουσίαν μιλάει σε όλες τις Ελληνίδες και σε όλους τους Έλληνες. Και στο παγκόσμιο ακροατήριο επίσης όταν χοντραίνει το πράγμα και προκύπτουν ζητήματα ομοφοβίας και αντισημιτισμού. Καλή ανάρρωση τους εύχομαι και μην μπουν στον κόπο να μας γράψουν. Θα καταλάβουμε ότι ενεργοποιήθηκαν μέσω δικτύου. Ως συνήθως…
Υ.Γ.: Όσο για την πολιτική διάσταση του θέματος, υπάρχουν δύο εξηγήσεις. Είτε ότι τα γατόνια του Μαξίμου (αυτά ακριβώς τα γατόνια που έκαναν ένα απίστευτο επιτυχημένο macro και micro management της προεκλογικής καμπάνιας ) μεταμορφώθηκαν ξαφνικά σε γίδια και δεν είχαν ιδέα για το ποιόν του Δημήτρη Καμμένου, είτε ότι κουράστηκαν από τις υψηλές απαιτήσεις των ΑΝΕΛ για συμμετοχές στο υπουργικό συμβούλιο και αποφάσισαν να σκάψουν έναν λάκκο. Και σ’ αυτόν τον λάκκο μέσα όποιος ήθελε να πέσει, έπεσε.