Πολλά τα παράπονα του Πέτρου Κωστόπουλου σχετικά με τις φετινές του διακοπές. Οπως λέει πέρασε ένα περίεργο καλοκαίρι που ξεκίνησε καλά και χαρούμενα αλλά χαλάστηκε σύντομα εξ αιτίας κάποιων χοντρών αναποδιών στη δουλειά. Περασαν, λέει, οι μέρες χωρίς να τις καταλάβει και δεν γέμισε μπαταρίες (παρόλο που όπως είναι γνωστό λιαζόταν περί τους δύο μήνες στις πλαζ της Μυκόνου και της Πάτμου).
Στα σχέδια του Πέτρου Κωστόπουλου, που προφανώς ψάχνει για δουλειά, συμπεριλαμβάνεται και το να βρει μια άσχημη, χοντρή και ζάμπλουτη Αμερικάνα να ξαναπαντρευτεί και να λύσει όλα του τα προβλήματα!
Σε άρθρο του υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Πώς με κόβετε για ζιγκολό γηραιών και πλούσιων..
κυριών; Έχετε άλλη πρόταση δουλειάς;», αναφέρει (στα σάιτ toratora) μεταξύ άλλων:
(...) Περάσαν οι μέρες, χωρίς να τις καταλάβω και χωρίς να νιώσω ότι γέμισα μπαταρίες. Μόνο μαύρισα. Και από το κακό μου για κάποιες αναποδιές και από τον ήλιο. Κάθομαι με τις ώρες στον ήλιο. Μ΄ αρέσει να με βλέπω μαυρισμένο και σιχαίνομαι βέβαια το μαύρισμα του σολάριουμ. Σαν νεκρός μαυρισμένος είσαι με τέτοιο χρώμα που σου δίνει. (...) Όπως και να ναι, πέρασα όλες μα ΟΛΕΣ τις μέρες στη Μύκονο με τις κόρες και τον γιο μου. Οι κόρες έβγαιναν μαζί μου, αλλά μετά με παρατάγαν. Ο γιος μου θέλει ακόμα 5-6 χρόνια για να ξεπορτίζει μόνος.
Μετά έριχνα έναν ύπνο και ξεπόρτιζα κατά τη μία. Καλά, ότι ήμουν Μύκονο το ξέρετε. Αυτοκαταδόθηκα πριν μια βδομάδα. Ήμουν σε αυτό το τρισκατάρατο μέρος, μετά την Πάτμο, που πέρασα για λίγο. Εκεί λοιπόν περιέργως τα Ματογιάννια και τα μπαρ γέμιζαν μετά τη μία τη νύχτα, τύπου έβγαιναν όλοι οι βρυκόλακες σαν και μένα. Ξαναγύρισα το χρόνο πίσω, έκανα αυτά που έκανα παλιά, με κράττει όμως, γνωρίζοντας πολύ καλά στο βάθος ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται όπως έλεγε και ο Μαρξ είτε ως κωμωδία είτε ως τραγωδία... Πλάκα είχε, όμως θα πρέπει να ξέρετε ότι η Μύκονος δεν έχει καμιά συγκλονιστική νυχτερινή ζωή, δεν είναι Ίμπιζα όπου γίνεται της πουτάνας στα κλαμπ. Εδώ δεν υπάρχει κλαμπ καν. Ίσως το μόνο τέτοιο μέσα στην πόλη είναι το Guzel κι αυτό μετά τις 5, στο οποίο πέρσι, που ήμουν στο νταούνιασμα, είχα πάει καμιά 20αριά φορές και φέτος καμία. Και μια και είπαμε ότι πρέπει να σεβόμαστε την ηλικία μας, στο Cavo Paradiso δεν πήγα. Μη με δουν και οι συμμαθητές των κοριτσιών μου και φύγουν τρέχοντας. Όλοι το βράδυ έβοσκαν κάπου ανάμεσα στο Balthazar και το Rock 'n' Roll, στα διαχρονικά Άστρα, στο Interni που κάνει καλά και το μπαρ και το εστιατόριο και στο Moni όπου βάραγε κιόλας.
(...) Αν είχα δουλειά που θα μου επέβαλλε να είμαι στην Αθήνα, δεν θα είχα φύγει ποτέ. Ευτυχώς όσα έκανα, μπορούσα να τα κάνω από μακριά. Α, ξέχασα. Πλακώθηκα και στη γυμναστική για ξεχαρμάνιασμα. Η γυμναστική και το μαγείρεμα είναι τα δύο καλύτερα αντικαταθλιπτικά και αντιστρεσικά. Και μ΄ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Και κρατάς σε καλή κατάσταση το διατηρητέο (το σώμα μου εννοώ) και τρως και καλύτερα και φθηνότερα.
Κοίταζα τους ξένους γύρω μου, κατάλαβα ότι οι άνθρωποι ερχόντουσαν για μερικά βασικά πράγματα που μάλλον εμείς δεν τα κάναμε ποτέ στη χώρα μας: να γνωρίζουν όσο κόσμο μπορούν χωρίς προαπαιτούμενα, να διασκεδάσουν και να χορέψουν με έξω καρδιά και... να γαμηθούν. Αυτό ήταν διάχυτο στην ατμόσφαιρα, ειδικά φέτος που έλειπαν οι Έλληνες. Εγώ πάλι ο μουντρούχαλος ούτε έναν άνθρωπο δεν γνώρισα. Αν και πάλι φέτος είχαμε βάλει σκοπό με το φίλο μου το Νεκτάριο (που έχει το Albion εδώ και τη Φτελιά στη Μύκονο), να βρούμε μια άσχημη, χοντρή και ζάμπλουτη Αμερικάνα να ξαναπαντρευτούμε και να λύσουμε όλα μας τα προβλήματα. Αυτός πήρε άδεια κι απ' τη γυναίκα του. Ονομάσαμε αυτό το φιλανθρωπικό κίνημα, που θα μπορούσε να βοηθήσει την Ελλάδα, η ΑΠΟΧΗ, με τον τόνο στο όμικρον. Όπως ψαρεύουν ζαργάνες. Μια μέρα τσακωθήκαμε για μια χοντρή Αμερικάνα, όπου η γάμπα της ήταν σαν μπουρί σόμπας, με κέρδισε στο νήμα ο Νεκτάριος αλλά απεδείχθη φλόμπα η δουλειά! Φαινόταν πλούσια, αλλά ήταν άφραγκη.
(...) Με τούτα και με τ' άλλα τέλειωσε το καλοκαίρι. Το Σεπτέμβρη πάντα με πιάνει μια μελαγχολία, είναι το ινδιάνικο καλοκαίρι. Δεν είμαι για γκάζια, είμαι για lounge. Από την άλλη μεριά το αισθάνομαι και σαν Πρωτοχρονιά. Για τις δουλειές , Πρωτοχρονιά είναι. Δεν ξεκινάς το Γενάρη, τώρα ξεκινάς.Φέτος, καλώς ή κακώς, είναι αλλιώς. Ήρθε η ώρα των εκλογών. Ο Τσίπρας έχει μετατρέψει τις εκλογές σε one night stand. Δεν προλαβαίνεις να την βάλεις (την ψήφο) και ξαναρχίζεις. Ελπίζω αυτό το δράμα κάποτε να τελειώσει και να δούμε καμιά δουλειά να γίνεται. Αηδία έχει καταντήσει να μην έχει πάτο αυτή η κατηφόρα. Άγχος με έχει πιάσει Σεπτεμβριάτικα.
