Άρχισε δειλά από το ραδιόφωνο, όταν η ελεύθερη ραδιοφωνία της 10ετίας του ’80 έβγαλε το μικρόφωνο από τα στούντιο, το έβαλε ακόμα και στα τηλέφωνα των περιπτέρων για μετάδοση άμεσου ρεπορτάζ, ας πούμε από τη διαδήλωση, τότε που δεν υπήρχαν κινητά.
Κατόπιν ήρθε η ενημέρωση του ίντερνετ. Μαζί και η βαλλόμενη αρθρογραφία. Σχόλια στα σχόλια του σχολιαστή. Καρφί και αντίκαρφο. Πολλές φορές καυτά σχόλια, υποτιμητικά που σε στήνουν στον τοίχο ή σε αδικούν.
Η διαδραστική δημοσιογραφία ελάχιστα ευδοκίμησε ουσιαστικά στην τηλεόραση – πέρα από κάτι «Χρυσά κουφέτα» και «Ερωτοδικεία»...
- διαβάστε στο harddog μια-δυο σκέψεις για τη διαδραστικότητα στον παραδοσιακό Τύπο
