Το πρόβλημα ήταν στις απαντήσεις που έδινε και όχι στα αγγλικά του. Σε μία συζήτηση ενώπιον ξένων μεγαλοεπενδυτών για τις επενδυτικές ευκαιρίες που υποτίθεται ότι παρουσιάζει η Ελλάδα, ο πρωθυπουργός πήγε εντελώς απροετοίμαστος και έκανε μία αφηρημένη πολιτικάντικη τοποθέτηση λες και απαντούσε στον Μεϊμαράκη σε κάποιο ελληνικό κανάλι. Καμία γνώση του θέματος, μηδέν σχεδιασμός και συγκεκριμένα επιχειρήματα γιατί πρέπει να επενδύσει κάποιος στην Ελλάδα, και που. Ο Τσίπρας αναπαρήγαγε πάλι τη γνωστή αφήγηση - έκθεση ιδεών για την Ελλάδα θύμα των..
πολιτικών λιτότητας και πειραματόζωο, για τις μεγάλες δυνατότητες της σε ανθρώπινο δυναμικό, για τη γεωστρατηγική της θέση κοκ. Απαντήσεις πρόσφορες να κολακέψουν ένα εσωτερικό ακροατήριο αλλά εντελώς ακατάλληλες για το συγκεκριμένο.
Που είναι το πρόβλημα όμως, θ' αναρωτηθεί κάποιος, από τη στιγμή που ο Τσίπρας είναι, υποτίθεται, ηγέτης ενός αριστερού κόμματος; τι δουλειά έχει ένας αριστερός πρωθυπουργός να συναγελάζεται με το διεθνές κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό και να προσπαθεί να τους δελεάσει; Αυτή όμως είναι η νέα αφήγηση του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ μετά την αποδοχή του μνημονίου. Πως πλέον τώρα η έμφαση πρέπει να δοθεί στην αναδιοργάνωση του κράτους και την ανάπτυξη που θα έρθει και μέσα από την προσέλκυση επενδύσεων. Γι αυτό και επεδίωξε άλλωστε μία τέτοια συνάντηση. Φυσικά όλα αυτά διανθίζονται με φληναφήματα περί "βιώσιμου και κοινωνικά δίκαιου" τρόπου ωστόσο η στρατηγική τώρα της κυβέρνησης δεν είναι η ανατροπή της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα και την Ευρώπη αλλά η ομαλή συνύπαρξη και η οικονομική ανόρθωση μέσα στα πλαίσια που επιτρέπουν τα μνημόνια και ο δεδομένος διεθνής συσχετισμός.
Η προσέλκυση ξένων επενδύσεων είναι σημαντικός κόμβος αυτής της νέας στρατηγικής από τη στιγμή που κεφάλαια για την ανάπτυξη δεν μπορούν να βρεθούν από πουθενά αλλού (δανεισμός ή κράτος πχ). Όταν λοιπόν ο Τσίπρας αντιμετωπίζει με τόση επιπολαιότητα και ασχετοσύνη έναν βασικό πυλώνα της νέας πολιτικής που ευαγγελίζεται, αποκαλύπτει πόσο επιπόλαια αντιλαμβάνεται και την ίδια τη διακυβέρνηση της χώρας. Πόσο μεγάλη άγνοια έχει για το διεθνές περιβάλλον στο οποίο καλείται να λειτουργήσει και πόσο αδυνατεί να κάνει όχι μόνο τη ρήξη ως ηγέτης μίας κάποιας ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και τη διαχείριση ως εκπρόσωπος μίας αναγεννημένης σοσιαλδημοκρατίας. Βοήθεια μας.
Δημήτρης Τσίρκας (fb)
