Γιατί αυτές οι εκλογές, ακούω. Γιατί αφού όλοι τους συμφωνούν με το μνημόνιο, ακούω. Και μετά απογοητευμένοι, ανήμποροι, προδομένοι, γυρίζουν τις πλάτες, σκύβουν το κεφάλι και παρακαλάνε μέσα τους. Να τελειώσει το πολιτικό καραγκιοζιλίκι να δουν πως θα πορευτούν. Στη φτώχεια, την πλήρη διάλυση των κοινωνικών δημόσιων δομών. Πως θα αντιμετωπίσουν την επερχόμενη τρίτη κατά σειρά, μνημονιακή λαίλαπα. Την οποία θα επιβάλλουν με κάθε μέσο και καταστολή, αυτοί που ψηφίστηκαν ως «αριστεροί», φέροντες ελπίδα. Η ελπίδα όμως, όπως αποδείχθηκε, δεν φτάνει… Ούτε καν σαν ασπίδα για όσους έλεγαν ή και πίστευαν την αυταπάτη της ανατροπής εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, εντός ευρώ.
Στην πραγματική ζωή η ιστορία κυλά απτόητη, ορμητική, ασυγκράτητη. Εικόνες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων να ξεριζώνονται από τα σπίτια τους, βομβαρδισμένες, ισοπεδωμένες..
πόλεις σε Συρία, Υεμένη, Αφρική, ακέφαλα πτώματα παιδιών. Πάντα με τις ευλογίες και τα όπλα των Αμερικανών και των συμμάχων τους Ευρωπαίων. Μιλούνια κατατρεγμένοι άνθρωποι, αλέθονται, πνίγονται, σπαράζουν στη μυλόπετρα της μετάβασης του οικονομικού συστήματος.
Τεχνοκράτες και υπάλληλοι τραπεζικών φαντ, διορισμένοι σε κυβερνήσεις ευρωπαϊκών χωρών, κυβερνήσεις ολάκερες μετέχουν σε ένα σκληρό οικονομικό πόκερ με χαρτιά τις ανθρώπινες ζωές. Τις δικές μας. Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, πολυεθνικές απρόσωπες, χωρίς πατρίδα, έθνος και σύνορα συνυπογράφουν την Ατλαντική Εμπορική Συμφωνία (Συμμαχία). Απαγορεύουν τη δημοσίευση της, θα δώσουν μέχρι και εντολή δολοφονίας για να μην αποκαλυφθεί.
Το οικονομικό σύστημα όπως το γνωρίζαμε, ο καπιταλισμός, ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός εισέρχεται στον 21ο αιώνα με νέα μορφή, σε νέα φάση. Τον εταιρικό καπιταλισμό. Καμία ζωή ανθρώπων δεν θα σταθεί εμπόδιο του, στόχος η κατάργηση όλων των δικαιωμάτων που γνώριζε η γενιά μου, η γενιά των γονιών μου για τα οποία πάλεψε με αίμα. Αυτή είναι η ιστορία που μας έχει χτυπήσει την πόρτα. Θέλουμε δεν θέλουμε, είναι εδώ.
Και η Αριστερά δείχνει σαν να (τους) τελείωσε με την «προδοσία» του ΣΥΡΙΖΑ; Απογοητευμένοι, προδομένοι είναι καλύτερο να χώσουν το κεφάλι μέσα στην άμμο, σαν στρουθοκάμηλοι για να μη μετέχουν στο «εκλογικό παιχνίδι» των κομμάτων που βροντοφωνάζουν τη συμφωνία τους για το 3ο μνημόνιο.
Ε, όχι. Δεν πρόδωσε η Αριστερά γιατί δεν ήταν Αριστερά όλη αυτή η αυταπάτη πως με ελπίδα θα αλλάξει η ιστορία. Η Αριστερά είναι στους δρόμους, χθες, σήμερα και αύριο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι στους δρόμους και δεν χαϊδεύει τα αυτιά με εύκολες ελπίδες και εύκολα λόγια.
Ας θυμηθούμε το «ΟΧΙ», το βροντερό δικό μας ΟΧΙ, το ΟΧΙ των νέων που βγήκαν στο δρόμο, χωρίς καμία καθοδήγηση, ενάντια σε εκβιασμούς όλων των μηχανισμών τους. Αυτό είναι το νήμα για να πιαστούμε στη δική μας ιστορία. Και σε αυτές τις εκλογές και στους αγώνες του αύριο.
Για αυτό ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΕΕΚ.
* Η Ματίνα Παπαχριστούδη είναι δημοσιογράφος, υποψήφια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΕΕΚ στην Α΄ Αθήνας
