Σε πρόσφατο άρθρο του ο διευθυντής της εφημερίδας Καθημερινή και σχολιαστής του ΣΚΑΪ, Αλέξης Παπαχελάς, αναφέρεται στον λαϊκισμό -των απαξιωμένων στη συνείδηση του κόσμου- καναλιών κάνοντας λόγο για αναγκη αλλαγής του επιπέδου του τηλεοπτικού διαλόγου... Το στέλεχος του ομίλου Αλαφούζου έχει δίκιο σε κάποια από αυτά που αναφέρει, ξεχνάει όμως ότι στο «σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί»...
Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το άρθρο του Αλ. Παπαχελά:
«(...) Η μάχη για την πρωτιά στην τηλεθέαση επέβαλε το δόγμα «ο πελάτης-τηλεθεατής έχει πάντα δίκιο». Οταν συνέβαιναν τα μεγάλα σκάνδαλα που σήμερα γνωρίζουμε, αυτό που πουλούσε ήταν το lifestyle. Δεν υπήρξε ποτέ σοβαρή συζήτηση στον δημόσιο τηλεοπτικό μας διάλογο για τα κρίσιμα ζητήματα. Ο ειδικός και ο καθηγητής θεωρούνταν γραφικοί και κόβονταν γιατί δεν «πουλούσαν». Ετσι έπιαναν τα τηλεοπτικά στασίδια οι πραγματικά γραφικοί, που στη συνέχεια έγιναν και βουλευτές..
και υπουργοί...
Δεν είναι τυχαίο πως το τηλεοπτικό καφενείο ανέδειξε βασικούς πρωταγωνιστές της πολιτικής μας σκηνής. Οι κραυγές, οι ακρότητες και οι καυγάδες φέρνουν τηλεθέαση στα κανάλια και σταυρούς στους τηλεμαϊντανούς.
Το αστείο είναι πως τα κανάλια που λαΐκισαν ασύστολα όταν έπρεπε να δείχνουν μεγαλύτερη.. σοβαρότητα βρέθηκαν τελικά στο στόχαστρο εκείνων που ανέδειξαν. Ετσι, όμως, συμβαίνει πάντα, το έχουμε πει.
Κανείς δεν γλυτώνει από τα δόντια του κτήνους του λαϊκισμού. Ακόμη και εκείνοι που το ταΐζουν νιώθουν το δάγκωμά του όταν έλθει η ώρα. Τώρα είναι σε μεγάλο βαθμό απαξιωμένα στη συνείδηση του κόσμου, ενώ ο αχαλίνωτος, άγριος λαϊκισμός έχει μετακομίσει στο Διαδίκτυο.
Υπάρχουν προφανώς εξαιρέσεις και δεν μπορεί κανείς να κάνει γενικεύσεις και να προβαίνει σε αφορισμούς. Είναι όμως πολύ δύσκολο να δει κανείς πώς θα κυβερνηθεί πραγματικά η χώρα, χωρίς να αλλάξει το επίπεδο του τηλεοπτικού διαλόγου.(...)»
- Oλόκληρο το άρθρο Παπαχελά ΕΔΩ
Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το άρθρο του Αλ. Παπαχελά:
«(...) Η μάχη για την πρωτιά στην τηλεθέαση επέβαλε το δόγμα «ο πελάτης-τηλεθεατής έχει πάντα δίκιο». Οταν συνέβαιναν τα μεγάλα σκάνδαλα που σήμερα γνωρίζουμε, αυτό που πουλούσε ήταν το lifestyle. Δεν υπήρξε ποτέ σοβαρή συζήτηση στον δημόσιο τηλεοπτικό μας διάλογο για τα κρίσιμα ζητήματα. Ο ειδικός και ο καθηγητής θεωρούνταν γραφικοί και κόβονταν γιατί δεν «πουλούσαν». Ετσι έπιαναν τα τηλεοπτικά στασίδια οι πραγματικά γραφικοί, που στη συνέχεια έγιναν και βουλευτές..
και υπουργοί...
Δεν είναι τυχαίο πως το τηλεοπτικό καφενείο ανέδειξε βασικούς πρωταγωνιστές της πολιτικής μας σκηνής. Οι κραυγές, οι ακρότητες και οι καυγάδες φέρνουν τηλεθέαση στα κανάλια και σταυρούς στους τηλεμαϊντανούς.
Το αστείο είναι πως τα κανάλια που λαΐκισαν ασύστολα όταν έπρεπε να δείχνουν μεγαλύτερη.. σοβαρότητα βρέθηκαν τελικά στο στόχαστρο εκείνων που ανέδειξαν. Ετσι, όμως, συμβαίνει πάντα, το έχουμε πει.
Κανείς δεν γλυτώνει από τα δόντια του κτήνους του λαϊκισμού. Ακόμη και εκείνοι που το ταΐζουν νιώθουν το δάγκωμά του όταν έλθει η ώρα. Τώρα είναι σε μεγάλο βαθμό απαξιωμένα στη συνείδηση του κόσμου, ενώ ο αχαλίνωτος, άγριος λαϊκισμός έχει μετακομίσει στο Διαδίκτυο.
Υπάρχουν προφανώς εξαιρέσεις και δεν μπορεί κανείς να κάνει γενικεύσεις και να προβαίνει σε αφορισμούς. Είναι όμως πολύ δύσκολο να δει κανείς πώς θα κυβερνηθεί πραγματικά η χώρα, χωρίς να αλλάξει το επίπεδο του τηλεοπτικού διαλόγου.(...)»
- Oλόκληρο το άρθρο Παπαχελά ΕΔΩ