Ο Κίτσος, η Μύκονος κι ο Πέτρος

 Έχω φάει το κράξιμο της αλεπούς από διάφορους καραγκιόζηδες, γιατί τόλμησα στη ζωή μου να έχω διαλέξει τη Μύκονο σαν το μέρος που περνούσα το μεγαλύτερο διάστημα του καλοκαιριού, τα τελευταία 40 χρόνια. Ακόμα πιο πολύ που τόλμησα πριν από 21 χρόνια, υπάλληλος τότε στον Τερζόπουλο, να χτίσω ένα σπίτι σε μια "άγονη" τότε και φθηνή περιοχή(...)
(...) Κάποτε καθόμουν με τον Κίτσο Τεγόπουλο (για όσους είναι άσχετοι ο μεγαλύτερος Έλληνας εκδότης, της Ελευθεροτυπίας, ένας φιλόσοφος στον χώρο του) έξω από το Φιλιππή, την πιο διάσημη ιστορικά ταβέρνα της Μυκόνου, που πλέον έγινε το λονδρέζικο Hakκasan, και γυρίζει και μου λέει "Τελικά σκέφτομαι ότι ο Θεός προστατεύει αυτό το νησί. Για μεγάλους ανθρώπους όπως κι εγώ είναι σχεδόν απαγορευμένο. Δύσκολα κατεβαίνεις στην πόλη, δύσκολα ανεβαίνεις, δύσκολα πας στις παραλίες. Αυτό το κάνει εχθρικό για ηλικιωμένους..
σαν και μένα. Αυτό ομως σώζει το νησί γιατί θα είναι πάντα νεανικό". Μεγάλη φράση είπε ο δάσκαλος. Μόνο που αυτό δεν το καταλαβαίνουν τα μαγαζιά στη Μύκονο. Αν πάει έτσι με τις τιμές, οι.. πιτσιρικάδες θα εξαφανιστούν. Πόσα λεφτά μπορεί να έχει ένας 24χρονος που θέλει να πάρει σβάρνα τα μπαρ και τα κλαμπ και να κεράσει και τη γκόμενα; Θα χρειάζεται ένα 100άρικο και βάλε για ποτά;;; Αν φύγουν οι νέοι τότε τα μόνα ωραία κορίτσια που θα κυκλοφορούν θα είναι οι βίζιτες...-  
- απόσπασμα από κείμενο του Πέτρου Κωστόπουλου στο σάιτ toratora