Ο Αλέξης Τσίπρας το έχει παραδεχτεί: Δεν πιστεύει σ’ αυτό το Μνημόνιο, ακόμη και αν προβλέπει «ηπιότερη προσαρμογή». Τα μέτρα, όμως που υπάρχουν σ’ αυτό, κάθε άλλο παρά ήπιο περιβάλλον δημιουργούν για τα επόμενα τρία χρόνια. Η κυβέρνηση, με όποια μορφή αυτή λάβει, θα είναι υποχρεωμένη να περνά μέτρα από τη Βουλή υφεσιακά και ξεκάθαρα αδιέξοδα.
Οι δε πιέσεις που συνεχίζουν να ασκούν οι γερμανικοί κύκλοι αφορούν μέχρι στιγμής το επικοινωνιακό πεδίο, ωστόσο πολύ γρήγορα αναμένεται να περάσουν στο επίπεδο της..
πραγματικότητας. Η πρώτη αξιολόγηση και συγκεκριμένα ο Οκτώβριος αναμένεται να είναι γεμάτος νέους εκβιασμούς, προτού ξεκινήσει η συζήτηση για τη διευθέτηση του χρέους.
Ο πρωθυπουργός καλείται τώρα να λύσει κάθε πρόβλημα στον καιρό του. Προκειμένου να έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει απρόσκοπτα και πιο ισχυρός στον επόμενο γύρο διαπραγματεύσεων το φθινόπωρο, χρειάζεται μια στέρεη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η διαφαινόμενη αποχώρηση του Παναγιώτη Λαφαζάνη και των βουλευτών που ενστερνίζονται τις απόψεις του επιβάλλει την πρόωρη προσφυγή στην κάλπη.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχει σχέδιο «διαφυγής» από το κυβερνητικό επιτελείο, αν έχει διαμορφωθεί το πλάνο για την αποφυγή της πολιτικής ασφυξίας, που παραμένει το κεντρικό σχέδιο των σκληρών πόλων της λιτότητας στην Ευρώπη. Το σχέδιο αυτό πρέπει να είναι και πολιτικό και οικονομικό.
Και αν δεν υπάρξει, τότε απλώς μέχρι το 2018 θα ζούμε αέναα την επανάληψη του ίδιου «δράματος»: νέα μέτρα, νέες απαιτήσεις από τους δανειστές, νέα τελεσίγραφα και διαρκής πολιτική αστάθεια χωρίς τέλος.
-ΕφΣυν
