Μια αδιαθεσία, λέει, μια δυσφορία, σαν αυτές που ένιωθε όταν έπαιζε η αγαπημένη του ΑΕΚ, γιατί από τότε που κατάλαβε τον εαυτό του ο Γιάννης, σε μια γειτονιά της Αλεξανδρούπολης, αγάπησε αυτή την ομάδα, όχι για τα χρώματα, αλλά για τη μικρασιάτικη ιστορία που κουβαλούσε.
Παιδί μεταναστών στη Γερμανία, ο Γιάννης μετά τις σπουδές του ασχολήθηκε με την αθλητική δημοσιογραφία.
Χρόνια στην «Ελευθεροτυπία», κι από τους λίγους που δεν ήθελε να πιστέψει ότι η εφημερίδα.. του, το σπίτι του, έκλεισε. Εν τω μεταξύ, έγραφε για την ομάδα, με θυμό αλλά και με την ελπίδα ότι θα το «καπαρώσει το πρώτο, το καλό πρωτάθλημα».
Μεγάλη αγάπη, μα πιο μεγάλη για τη γυναίκα του, τη Ρούλα, και τις δύο κόρες τους. Μόνο μαζί τους ήταν όμορφη η Σαμοθράκη, έλεγες.
Γεια σου, Γιάννη. Αυτό το αναπόφευκτο ταξίδι δεν έχει στάση στη γη των Καβείρων.
Σταυρούλα Ματζώρου / efsyn
