Ακούω τον Τσίπρα να μιλάει στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και πάει ο νους μου στη Γιάννα Αγγελόπούλου και στον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς! Όχι, μην ανησυχείτε, δεν με ισοπέδωσε ο καύσων, δεν βλέπω παραισθήσεις και αντικατοπτρισμούς όπως οι ναυαγοί της ερήμου. Διατηρώ σώας τα φρένας και το ερκοντίσιο δουλεύει μια χαρά και στο σπίτι μου και στο μαγαζί του Χατζή. Αλλά μερικά πράγματα συνδέονται από μόνα τους, έστω και στον μυστικό κήπο των θεωριών συνωμοσίας!
Μισό λεπτό να τα βάλω σε μια σειρά. Είμαι λοιπόν πριν από καμιά δεκαριά χρόνια στη Βουκουρεστίου στο Jimmy’s με έναν καλό φίλο και συνάδελφο και ανταλλάσσουμε πληροφορίες. Πάνω εκεί στον καφέ τον πρωινό σκάει μύτη γνωστός από το παρελθόν και χαιρετάει. Ένας τύπος με μπίζνα προσοδοφόρο, με οικογένεια, με κούτελο στην κοινωνία. Κάθεται μαζί μας, παραγγέλνει.. καφέ, σκύβει ανάμεσά μας και λέει τη μεγάλη την κουβέντα: «Μαλάκες, η Γιάννα πέθανε!» Ξεροί εμείς, κόκκαλο, γιατί κάτι φήμες είχαν ακουστεί ότι τράβαγε ζόρι η γυναίκα μετά από τους Ολυμπιακούς αλλά όχι κι έτσι πια.
«Τι έγινε, πού το έμαθες;», τον ρωτήσαμε. Και μας το έσκασε ο γίγαντας το μυστικό: «Ήμουνα Αμερική πριν από κάτι μέρες για δουλειές της εταιρείας. Και πήγα στο Μεμόριαλ το νοσοκομείο, να δω ένα ξαδερφάκι μου που είχε κάνει μια μικροεπέμβαση. Κι όπως ήμουνα μέσα στο θάλαμο μπήκε μέσα ένας γιατρός κολλητός του και μας το έσκασε το στόρι.» Τον κοιτάξαμε, τον ξανακοιτάξαμε, τον ρωτήσαμε ως άπιστοι Θωμάδες: «Και καλά, τον πίστεψες;» Κάγχασε με την απορία, ήπιε μια γουλιά και μας έβαλε στη θέση μας: «Για κορόιδο μ’ έχετε; Τον έβαλα και μου έδειξε το πιστοποιητικό θανάτου! Με τα μάτια μου το είδα, με τα ίδια μου τα μάτια.»
Τόσο καλός, τόσο ανθηρός ο επιτυχημένος επιχειρηματίας και σωστός οικογενειάρχης. Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι και όλες, πέρασε όντως μια λαχτάρα η Γιάννα, τη σκαπούλαρε, ακόμη εδώ είναι και θα είναι για πολλά χρόνια ακόμη. Και το πιστοποιητικό θανάτου; Κάπου καταχωνιασμένο θα είναι, σε κανά συρτάρι του Χόγκουορτς, μαζί με τη φημολογία των τελευταίων ημερών ότι κάθε τρεις και λίγο παθαίνει κρίσεις πανικού ο Τσίπρας και τον τρέχουνε στον Ευαγγελισμό μπας και τον συνεφέρουν…
Αυτά όμως είναι για γατιά, είναι για γατάκια. Έχω κι άλλο καλύτερο, που μοιάζει σαν να βγήκε από υγρό όνειρο του Βόλντεμορτ. Τις προάλλες το άκουσα, σε ένα γεύμα, κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα ανά τας Ευρώπας και ανά τας στοάς. Ότι δηλαδή είναι ο Τσίπρας σε εκείνη τη συνεδρίαση την ιστορική με τους εταίρους και έχει στυλώσει τα πόδια και δεν μασάει και κάποια στιγμή γίνεται διάλειμμα ολίγων λεπτών όπως στα σινεμά και τον πιάνει ο Ολάντ και τον βάνει σε μια αίθουσα παρεάκι με έναν μεταφραστή και του δείχνει δυο πάκα με χαρτιά. «Αυτό εδώ», του λέει και του δείχνει το ένα, «είναι η συμφωνία που θα υπογράψεις και θα πουλήσεις παραμύθι ότι την υπέγραψες γιατί θα σας μασουλάγαμε τις καταθέσεις. Άμα σ’ αρέσει. Άμα δεν σ’ αρέσει», και του δείχνει το άλλο, «εδώ είναι οι κατηγορίες που θα σε βαρύνουν για την καταστροφή της Ελλάδας. Στη Χάγη θα σε στείλουμε να δικαστείς, όπως ο Μιλόσεβιτς για εγκλήματα κατά της χώρας σου και των πολιτών της!»
Και κάπως έτσι (υποτίθεται ότι) λύγισε ο Τσίπρας και έκανε πίσω και υπέγραψε τη συμφωνία την κατάπτυστη. Κι άμα το πιστεύετε, άμα πιστεύετε όλα όσα ακούτε αυτές τις μέρες και τις νύχτες, όλα όσα ξερνάνε τα δελτία και τα ειδησεογραφικά μαγκαζίνα, όλα τα φύκια που παριστάνουν τις μεταξωτές κορδέλες και όλα τα γ@μημένα φαντάσματα που υποδύονται τους πνευματικούς ταγούς, έχω μια γέφυρα να σας πουλήσω που λέμε κι εμείς οι Μπρούκληδες.
- newpost
